ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4815
อานโฉงชิวคิดก่อนจะกล่าวว่า “หรือจะบอกไปว่าแกถูกบังคับให้เกษียณก่อนกำหนด ก็เลยไม่ค่อยสบอารมณ์หนัก จึงหนีไปพักผ่อนที่อื่น?”
หลี่ญ่าหลินกล่าวอย่างกระอักกระอ่วน “มันจะดูไม่รับผิดชอบเกินไปไหม หากลูกสาวของฉันไม่ได้บอกก่อนว่าเธอท้อง ถ้าฉันอธิบายแบบนี้ก็ยังพอจะถูไถไปได้ แต่ประเด็นสำคัญคือลูกบอกฉันแล้วว่าเธอท้อง เรื่องน่ายินดีขนาดนี้ สุดท้ายฉันกลับแอบหนีไปพักผ่อนเพราะอารมณ์ไม่ดี นี่ไม่เท่ากับเป็นการแขวนคอตัวเองหรือ……”
อานโฉงชิวตีปากตัวเองแล้วกล่าวว่า “เฮ้อ แกหายไปตั้งหลายวันโดยไม่รู้อะไรเลย แถมยังติดสำคัญเรื่องที่ลูกสาวของแกท้องอีก หากไม่เล่าความจริง ก็ไม่รู้จะหาคำอธิบายดีๆ อะไรได้……”
ในตอนนั้นคนในตระกูลอานต่างพากันกลุ้มใจ เพราะพวกเขารู้สถานการณ์ภายในครอบครัวของหลี่ญ่าหลินดี เมียและลูกของเขาแยกบ้านกับเขาไปนานแล้ว จึงไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นัก
และในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้เขายังมาหายตัวไปอีก แถมยังไม่สามารถบอกความจริงกับลูกเมียได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องร้ายแรงราวกับไม่มีวิธีการใดรับมือได้เลย
การกลับบ้านของหลี่ญ่าหลินครั้งนี้ คงจะหนีการมีปากเสียงกับภรรยาไม่พ้น
ในขณะที่ทุกคนกำลังกลุ้มใจอยู่กับเรื่องของหลี่ญ่าหลิน เฟ่ยเข่อซินก็นึกบางอย่างออกจึงเอ่ยปากว่า “พล.ต.ท.หลี่ ฉันมีวิธีค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะรับได้หรือไม่”
หลี่ญ่าหลินรีบกล่าวว่า “คุณหนูเฟ่ยไม่ต้องเกรงใจข้าเลย มีความคิดอะไรดีๆ ก็เสนอมาได้เลย ไม่ว่าจะใช้ได้หรือไม่ หลี่ญ่าหลินล้วนรู้สึกซาบซึ้งใจมาก”
“จนกระทั่งถึงตอนที่ผมโดนบังคับให้เออรี่ ทำให้นักสืบเชื้อสายจีนคนนี้ต้องเสียชื่อ เธอถึงจะเริ่มมาปลอบใจผม แถมยังบอกผมด้วยว่าเธอกำลังท้อง และอยากให้ผมกลับไปอยู่กับพวกเธอสองแม่ลูก……”
“คนเป็นพ่ออย่างผมก็เข้าใจดีว่าลูกสาวกำลังปลอบใจผม จึงยอมลดทิฐิและยอมเสียหน้าเพื่อให้กำลังใจผม……”
“แต่ถ้าผมกลับไปแล้วบอกว่า เพราะจิตใจของผมที่ไม่สงบ จึงไม่ยอมรับกำลังใจที่เธอให้ไม่สนใจข่าวการตั้งครรภ์ของเธอ แต่กลับหายตัวไปหลายวันเพื่อสืบคดี ผมคิดว่าเธอต้องผิดหวังในตัวผมแน่……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...