ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4820
อานโฉงชิวพูดแซวว่า “ได้เลยญ่าหลิน เดี๋ยวนี้แกรู้จักทำอะไรโรแมนติกกับเขาบ้างแล้วนะ รอก่อน เดี๋ยวฉันจัดการให้!”
ตอนนี้นายหญิงใหญ่ยิ้มพลางเอ่ยว่า “พวกเราไปกินข้าวที่ห้องอาหารกันเถิด กินไปคุยไปดีกว่า!”
คุณท่านใหญ่ยิ้ม “ดี กินไปคุยไป!”
จากนั้นเขาก็หันไปมองเฟ่ยเข่อซินแล้วกล่าวว่าอย่างมีมารยาทว่า “คุณหนูเฟ่ยเป็นแขกคนสำคัญ เชิญก่อนได้เลยจ้ะ!”
เฟ่ยเข่อซินกล่าวอย่างปลื้มใจว่า “คุณท่านอานเกรงใจเกินไปแล้ว คุณท่านเป็นเจ้าตระกูลต้องเชิญคุณท่านก่อนค่ะ”
อานฉี่ซานกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณหนูเฟ่ยไม่ได้เป็นเพียงแขกคนสำคัญเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลอานด้วย คุณหนูไม่ต้องเกรงใจอะไรตระกูลอานอีกต่อไปแล้ว”
เขายังกล่าวต่อไปด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณหนูเฟ่ย สมองของฉันคงไม่ดีเหมือนเดิมแล้ว วันหน้าหากตระกูลเฟ่ยมีอะไรให้ตระกูลอานช่วยเหลือ หนูติดต่อข่ายเฟิงได้เลย ข่ายเฟิงมีหน้าที่รับผิดชอบติดต่อกับคนนอกตระกูลอยู่แล้ว หนูบอกแค่คำเดียว ตระกูลอานจะต้องช่วยเหลืออย่างเต็มที่!”
พูดจบก็หันไปมองข่ายเฟิง แล้วถามว่า “ข่ายเฟิง แกได้ยินที่ฉันพูดใช่ไหม”
พี่รองข่ายเฟิงกล่าวตอบออกมาทันที “พ่อวางใจได้เลย วันหน้าหากคุณหนูเฟิงเอ่ยปาก ตระกูลอานจะต้องทำตามความต้องการของคุณหนูเฟิงอย่างสุดความสามารถ!”
เฟ่ยเข่อซินไม่นึกฝันว่าคุณท่านตระกูลอานจะให้คำมั่นสัญญาเรื่องสำคัญกับตนแบบนี้
แม้ว่าตระกูลเฟ่ยจะเป็นตระกูลที่มีความยิ่งใหญ่ในบรรดาเศรษฐี แต่เมื่อเทียบกับตระกูลอานแล้วก็ยังห่างชั้นกันอยู่มาก
อานโฉงชิวกล่าวอย่างชื่นชมว่า “ถูกต้อง ถ้าแกรู้สึกว่าตัวเองพูดได้ไม่คล่องเท่าไหร่ก็พูดให้น้อยๆ หรือไม่ต้องพูดไปเลย แล้วให้คุณหนูเฟ่ยพูดแทน คำพูดของคุณหนูเฟ่ยสมบูรณ์แบบมาก ขอแค่อย่าสร้างเรื่อง วันนี้เราจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างแน่นอน”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าแล้วมองเฟ่ยเข่อซินอย่างซาบซึ้งพลางเอ่ยปากว่า “งั้นอีกเดี๋ยวถ้าพวกเธอมาถึงก็รบกวนคุณหนูเฟ่ยช่วยหน่อยนะครับ……”
สิบนาทีผ่านไป
เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งลงจอดบนดาดฟ้า อานโฉงชิวขึ้นไปรับด้วยตนเอง
เมื่อเฉินจุนเหมยเห็นอานโฉงชิวก็เค้นถามอย่างตื่นเต้น “โฉงชิวคะ สรุปแล้วคุณได้ข่าวคราวอะไรของญ่าหลินบ้าง ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เขาไม่เป็นไรใช่ไหม”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...