ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4821
อานโฉงชิวพยักหน้าแล้วยิ้ม “พี่สะใภ้ ญ่าหลินไม่เป็นอะไร พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง! รายละเอียดเดี๋ยวพวกเราเข้าไปคุยกันข้างใน!”
เฉินจุนเหมยไม่วางใจจึงเดินไปพูดไป “โฉงชิว คุณพูดกับฉันตามตรงเลย คุณแน่ใจใช่ไหมว่าญ่าหลินยังมีชีวิติอยู่ ฉันพูดตามความจริงเลยนะคะว่าหลายวันที่ผ่านมานี้ฉันได้ทำใจเอาไว้แล้ว ถ้าเขาเป็นอะไรไปจริงๆ คุณบอกฉันตามตรงได้เลย ฉันรับได้ แต่คุณอย่าปิดบังฉันเด็ดขาด บอกให้ฉันรู้แต่เนิ่น ดีกว่าบอกช้าเยอะเลย……”
อานโฉงชิวกล่าวอย่างหนักแน่น “พี่สะใภ้ครับเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ผมจะพูดมั่วๆ กับพวกพี่ได้ยังไง ญ่าหลินไม่เป็นอะไรจริงๆ หลายวันที่ผ่านมานี้ติดต่อเขาไม่ได้เป็นเพราะว่าเกิดเรื่องด่วนขึ้นกะทันหัน ดังนั้นเขาเลยไม่ได้รายงานเรื่องราวกับพวกคุณ”
เฉินจุนเหมยได้ยินดังนั้น เธอก็วางใจไปได้มาก แต่ความโกรธก็เอ่อล้นขึ้นมาแทนที่
ตอนนั้นเธอกล่าวออกมาอย่างโกรธจัด “หลี่ญ่าหลินก็ไม่ต่างอะไรกับคนไม่เอาไหน เรื่องด่วนอะไรที่จะต้องถึงขนาดไม่มีเวลาบอกเราสักคำ แค่ส่งข้อความเสียงมาในวีแชทสักสามวินาทีบอกว่ามีธุระต้องไปทำ ฉันก็คงไม่ต้องกังวลใจขนาดนี้ เขาไม่รู้หรือไงว่าลูกสาวของตัวเองกำลังตั้งครรภ์”
อานโฉงชิวถอนใจแล้วกล่าวปลอบว่า “พี่สะใภ้ครับ อันที่จริงแล้วเรื่องนี้ซับซ้อนมากเลย พี่อย่าต่อว่าญ่าหลินลย พวกเราเข้าไปคุยกันด้านในดีกว่า ไปครับ!”
เฉินจุนเหมยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ความเดือดดาลในใจของเธอจึงอยากจะมอดลง
อันที่จริงแล้วเธอยังรักหลี่ญ่าหลิน แต่ไม่ชอบที่เขาทำอะไรอย่างไม่สนใจและไม่เคยแคร์ความรู้สึกกัน
ในฐานะภรรยา สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่แค่สามีที่มีหน้าที่หาเงินมาเลี้ยงครอบครัวแต่เพียงอย่างเดียว แต่ต้องการคู่ชีวิตที่ให้ความสำคัญกับเรื่องความรู้สึกด้วย
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เฉินจุนเหมยรับไม่ได้มากที่สุด และเป็นเรื่องที่เธอผิดหวังมากที่สุดเช่นกัน
แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของอานโฉงชิวว่าที่หลี่ญ่าหลินหายตัวไปหลายวันเป็นเพราะเกิดเรื่องด่วนขึ้น ตอนนั้นเธอก็โกรธจนร้องไห้ออกมา และกล่าวกับอานโฉงชิวว่า “โฉงชิวฉันขอพูดกับคุณตามตรงนะ ถ้าฉันไม่ได้รักคนไม่เอาถ่านอย่างหลี่ญ่าหลิน ป่านนี้ฉันคงเอาเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มาเป็นเหตุผลในการหย่ากับเขาและยื่นเรื่องฟ้องศาลไปแล้ว! เพราะการขอหย่าที่อเมริกาก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ความจริงแล้วพวกเราแยกกันอยู่มาหลายปีแล้ว ไม่ว่าจะหย่าที่ทวีปไหนก็ไม่ใช่เรื่องยาก!”
ระหว่างที่กล่าว เธอก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดจมูกแล้วกล่าวอย่างหมดหวัง “ช่างเถอะ ฉันจะไม่ทรมานตัวเองอีกแล้ว ขอแค่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ฉันก็ขอทำเรื่องขอหย่า พอกลับไปถึงฮิวสตันเมื่อไหร่ฉันจะยื่นเรื่องฟ้องศาลทันที และดำเนินเรื่องหย่าใช้เวลาแค่อาทิตย์เดียวก็คงเสร็จแน่นอน ฉันเอาชื่อของฉันเป็นประกันได้เลย!”
อานโฉงชิวเชิญเธอเข้ามาในลิฟต์พลางยิ้มพร้อมกล่าวว่า “พี่สะใภ้ ผมเข้าใจอารมณ์ของพี่เป็นอย่างดี แต่พี่อย่าใจร้อนอย่างเด็ดขาด บางทีญ่าหลินอาจจะมีความลำบากของเขาเองก็ได้ คนอย่างเขาพี่น่าจะรู้จักดี ในใจของเขามีอยู่สองเรื่องเท่านั้น เรื่องแรกคือเรื่องงาน เรื่องที่สองคือครอบครัว แต่ว่าที่ผ่านมาเขาให้ความสำคัญกับงานมากเกินไป เขาเป็นคนที่มีความโดดเด่นขนาดนั้น บางทีเขาอาจจะลุ่มหลงในวังวนมากเกินไปจนออกมาไม่ได้ เรื่องนี้พี่สะใภ้ก็ต้องเข้าใจเขา”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...