ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4825
คุณท่านใหญ่อานยิ่งรู้สึกชื่นชมเฟ่ยเข่อซิน เขาอาศัยจังหวะที่ทุกคนพุ่งความสนใจไปที่หลี่ญ่าหลินและครอบครัว โดยเรียกอานโฉงชิวและอานข่ายเฟิงมาอีกด้านหนึ่งแล้วกล่าวเบาๆ ว่า “วันหน้าคุณหนูเฟ่ยจะต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นนอน ต่อไปตระกูลอานจะต้องให้ความร่วมมือกับเธอให้มากๆ และต้องคอยปกป้องดูแลเธอ ในอนาคตจะต้องเป็นผลดีต่อตระกูลอานแน่นอน”
ลูกชายทั้งสองคนพยักหน้า
พวกเขาเองก็มองออกเช่นกัน แม้ว่าคุณหนูเฟ่ยจะอายุได้เพียงยี่สิบกว่าปีเท่านั้น แต่การจัดการปัญหาและความสามารถในการควบคุมสถานการณ์ทำได้อย่างไร้ที่ติ ยิ่งไปกว่านั้นเธออายุเท่านี้แต่สามารถควบคุมตระกูลเฟ่ยได้แล้ว ในอนาคตจะต้องไม่หยุดอยู่เท่านี้อย่างแน่นอน
ในตอนนั้นคุณท่านใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจ “ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบขนาดนี้ น่าเสียดายที่ตระกูลอานของพวกเราไม่มีผู้ชายที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอเลย ไม่อย่างนั้นแล้วถ้าทั้งสองตระกูลสามารถแต่งงานกันได้ จะต้องมีแต่คำยินดีจากในเครือข่ายของคนเชื้อสายจีนและทั่วโลก”
อานโฉงชิวอมยิ้ม “จะว่าไปแล้วครอบครัวของพวกเราผู้หญิงมีมาก ผู้ชายมีน้อยเลยไม่มีคนที่มีอายุเหมาะสมกัน”
อานข่ายเฟิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งถอนใจ “มีแต่เฉินเอ๋อร์เท่านั้นที่อายุใกล้เคียงกัน……”
“เฉินเอ๋อหรอ……” คุณท่านพยักหน้าแล้วกล่าวกับทั้งสองคนว่า “โฉงชิว ข่ายเฟิง ไม่ว่าฉันจะอยู่ไปได้นานอีกสักเท่าไหร่ พวกแกก็จะต้องหาเฉินเอ๋อร์ให้เจอ ห้ามปล่อยวางเรื่องนี้เด็ดขาด”
“เข้าใจแล้วครับ!” อานโฉงชิวตอบออกมาทันที “พ่อไม่ต้องห่วง รอให้ผ่านไปอีกสักระยะหนึ่งผมจะไปตามหาเฉินเอ๋อร์ด้วยตัวเอง”
อานข่ายเฟิงกล่าวอย่างเป็นกังวล “ตอนนี้สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือ เฉินเอ๋อจะตกอยู่ในมือของกลุ่มคนที่สังหารพี่สาวของผม ตั้งแต่ที่พี่สาวจากไปก็ไม่รู้ว่าเฉินเอ๋อเป็นอย่างไรบ้าง ส่วนองค์กรนั้นก็ลึกลับและกว้างขวาง ที่พวกเราตามหาเฉินเอ๋อไม่เจอไม่รู้ว่าเป็นเพราะองค์กรนั้นหรือไม่”
เนื่องจากเครื่องบินที่บินจากเอเชียตะวันออกจะบินมาทางทิศตะวันออกผ่านช่องแคบเบริ่ง และผ่านชายฝั่งตระวันตกของอเมริกาข้ามมายังชายฝั่งตะวันออกของอเมริกา ดังนั้นการที่อิโตะ นานาโกะบินจากโตเกียวมาจะใกล้กว่าที่เหออิงซิ่ว และซูโสว่เต้าที่ออกเดินทางมาจากจินหลิงถึงสองพันกิโลเมตร ดังนั้นจึงมาถึงนิวยอร์คเร็วกกว่าเหออิงซิ่วและซูโสว่เต้าค่อนข้างมาก
เย่เฉินได้สั่งให้เฉินจื๋อข่ายไปเจรจากับเฮลิคอปเตอร์ของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เมื่อครอบครัวของอิโตะผ่านด่านมาเมื่อไหร่ ให้พาพวกเขารับมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงทันที
เวลานี้อิโตะ นานาโกะยังคงใส่ชุดกิโมโนเหมือนตอนที่ออกจากบ้าน ส่วนนางาฮิโกะ อิโตะก็ยังคงสวมใส่ชุดกิโมโนตัวเดิมเช่นกัน
เนื่องจากก่อนออกเดินทางกำลังฉลองวันเกิดให้นางาฮิโกะ อิโตะ ดังนั้นไม่ได้มีเพียงอิโตะ นานาโกะและนางาฮิโกะ อิโตะ สองพ่อลูกเท่านั้นที่ใส่ชุดตามประเพณีญี่ปุ่น แม้แต่เอมิ อีโตะน้าของนานาโกะเอง รวมทั้งคนสนิทข้างกายของนางาฮิโกะ อิโตะอย่างทานากะ โคอิจิก็ยังใส่ชุดตามวัฒนธรรมญี่ปุ่นดั้งเดิมเช่นกัน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...