ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4827
หลังจากได้ฟังคำสั่งของเย่เฉินแล้ว เฉินจื๋อข่ายก็รีบกล่าวออกมา: “ได้ขอรับคุณชาย กระผมจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้แหละขอรับ”
พูดจบก็รีบหันตัวแล้วเดินออกไปทันที
นางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ก็เลยกล่าวออกมาอย่างรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย: “คุณเย่ ท่านไม่ต้องเกรงใจเช่นนี้หรอก ฉลองวันเกิดก็คงไม่ต้องแล้วล่ะ มีธุระอะไรท่านก็สั่งการมาได้เลยตรงๆ”
อิโตะ นานาโกะที่อยู่ด้านข้างก็เดาไม่ถูกถึงจุดหมายที่แท้จริงของเย่เฉินที่ให้พวกเขามาที่นครนิวยอร์ก ดังนั้นก็เลยกล่าวออกมาด้วยความจริงใจอย่างมากเช่นกัน: “เย่เฉินซัง หากคุณมีธุระอะไรให้ตระกูลอิโตะรับใช้ ก็ขอให้คุณไม่ต้องเกรงใจพวกเราเลย! ไม่ว่าจะให้ทำอะไรก็ตาม ตระกูลอิโตะของเราจะทำอย่างสุดกำลังความสามารถแน่นอน!”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “หากจะบอกว่าข้ามีอะไรที่ต้องการให้ตระกูลอิโตะรับใช้จริงๆ ที่จริงแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี”
ขณะที่พูดอยู่ เย่เฉินก็นิ่งไปเล็กน้อยและกล่าวต่ออีกว่า: “ช่วงนี้ข้าบังเอิญไปพบตัวยาชนิดหนึ่งที่สามารถช่วยเหลือคนพิการได้ ดังนั้นจึงอยากจะให้คุณอิโตะและคุณทานากะประเดี๋ยวช่วยลองยาให้ข้าหน่อย”
นางาฮิโกะ อิโตะแม้แต่ฝันก็ยังคิดไม่ถึงเลยว่าเย่เฉินเรียกให้เขามาไกลถึงสหรัฐอเมริกาเช่นนี้เพื่อให้เขาทดลองยา
หากเป็นคนปกติทั่วไปได้ยินว่าต้องการจะให้ตัวเองทดลองยา เกรงว่าในใจจะต้องตื่นเต้นอย่างแน่นอน
แต่ทว่า นางาฮิโกะ อิโตะมีความไว้วางใจในตัวของเย่เฉินอย่างหมดเปลือก
ยังไงหลังจากที่เขาและทานากะ โคอิจิถูกตัดแขนไป สภาพร่างกายก็สามารถฟื้นฟูกลับมาได้อย่างรวดเร็วพอสมควร และก็ต้องยกความดีให้ยาทิพย์ชั้นยอดของเย่เฉินเช่นกัน
ดังนั้นเขาก็กล่าวออกมาอย่างไม่เสแสร้งเลยแม้แต่นิดว่า: “คุณเย่ ท่านเอายาให้ข้าได้เลย กระผมจะกินเดี๋ยวนี้แหละ!”
ทานากะ โคอิจิก็กล่าวออกมาอย่างไม่ลังเลเช่นกัน: “คุณเย่ กระผมก็ยินดีเช่นกัน!”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “พวกคุณสองคนไม่ถามหน่อยหรือว่ายานี้มีผลอย่างไรบ้าง?”
ตามความเข้าใจที่เธอมีต่อเย่เฉิน เธอเชื่อว่าเย่เฉินไม่ให้ท่านพ่อของตนเสี่ยงอันตรายแน่นอน
หากเป็นเพียงการทดลองผลดีร้ายของตัวยาชนิดหนึ่งอย่างปกติทั่วไปเท่านั้น ยังไงเขาก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากให้ท่านพ่อรีบมาจากญี่ปุ่นเลย
ผ่านไปเร็วมาก ทุกคนของตระกูลอิโตะก็มาถึงห้องชุดที่หรูหราโอ่โถงแห่งหนึ่งที่จัดเตรียมเอาไว้เรียบร้อยนานแล้วภายใต้การนำพามาของเย่เฉิน
ห้องชุดห้องนี้แม้ว่าจะไม่ใช่ห้องเพรสซิเดนสูทที่ใหญ่เช่นนั้น แต่ก็มี 3 ห้องนอนและ 4 ห้องน้ำเช่นกัน
และในนี้ในอ่างอาบน้ำของห้องน้ำทั้ง 2 ห้องได้ใส่โคลนเสริมความงามสีเขียวลงไปแล้ว
หลังจากเย่เฉินนำพาคนของตระกูลอิโตะเข้ามาในห้องแล้ว ก็ให้ทุกคนนั่งลงบนโซฟาก่อน จากนั้นกล่าวว่า: “ผมได้ให้คนเตรียมอ่างแช่ตัวไว้สองอ่างแล้ว เดี๋ยวให้หงห้าและพ่อบ้านแยกย้ายกันนำพาคุณอิโตะและคุณทานากะไปในห้องอาบน้ำที่ต่างกัน รอให้ทั้งสองท่านนอนแช่ลงไปในอ่างอาบน้ำแล้ว ข้าค่อยเอายาให้ทั้งสองท่าน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...