ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4828

นางาฮิโกะ อิโตะอดไม่ได้ที่จะถามออกมา: “คุณเย่ มีอะไรที่พวกเราจำเป็นจะต้องระวังไหม?”

“ไม่มี” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ในอ่างอาบน้ำได้เตรียมโคลนเสริมความงามปริมาณมากไว้เรียบร้อยแล้ว ทั้งสองท่านนอนลงไปแล้วก็แค่หลับตาทำสมาธิผ่อนคลายเท่านั้น ที่เหลือก็ไม่ต้องกังวลอะไร”

“ได้!” นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าอย่างหนักหน่วงแล้วกล่าวว่า: “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ขอถ่วงเวลาของคุณเย่มากไปกว่านี้แล้ว ตอนนี้พวกเราก็จะไปเริ่มกันเดี๋ยวนี้แหละ!”

เย่เฉินพยักหน้าแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ใช่แล้วคุณอิโตะ ในเมื่อวันนี้เป็นวันเกิดของคุณ งั้นก็อย่ารังเกียจที่จะขอพรวันเกิดเสียหน่อยเถิด”

“อันนี้......” นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวด้วยท่าทีที่ทำตัวไม่ถูก: “ตอนที่มาบนเครื่องบิน นานาโกะได้ให้กระผมขอพรไปแล้ว......”

เย่เฉินกล่าวถามด้วยรอยยิ้ม: “ขอถามได้ไหมว่าคุณอิโตะขอพรอะไรไป?”

นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะออกมาอย่างเก้อเขินแล้วกล่าว: “พูดตามตรงกระผมตอนนั้นไม่ได้ขอพร เพียงแต่ว่าก็ทำตามพิธีการขั้นตอนไปเท่านั้นเอง”

อิโตะ นานาโกะที่อยู่ด้านข้างได้ฟังดังนั้นจู่ๆ ก็กล่าวออกมาด้วยความโมโหเล็กน้อย: “โอโต้ซัง! ทำไมท่านแม้แต่ตัวเองก็ยังถูไถไปได้กันเนี่ย!”

“พ่อมีเหรอ?” นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “การขอพรเรื่องแบบนี้เดิมทีก็เป็นการทำตามขั้นตอนไปเท่านั้นไม่ใช่เหรอ! ผมอยากจะขอพรให้โลกสงบสุข งั้นก็ต้องถามคนอเมริกาว่าเห็นด้วยหรือเปล่าน่ะ? พวกเขาทำสงครามกันตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แม้ว่าผมจะขอพรไปก็ไม่อาจจะเป็นจริงขึ้นมาได้หรอก.....”

อิโตะ นานาโกะกล่าวด้วยท่าทีกลืนไม่เข้าคายไม่ออก: “โอโต้ซัง นี่ท่านไม่ใช่กำลังเถียงข้างๆ คูๆ เหรอ......ใครกันที่จะขอพรที่ไม่อาจเป็นความจริงเช่นนี้ได้ในตอนวันเกิดของตน......ท่านก็ไม่อาจขอพรที่เกี่ยวข้องกับตนเองสักอย่างหนึ่งบ้างเหรอ? อย่างเช่นสุขภาพแข็งแรง อายุยืนยาวมีความสุขอะไรทำนองนี้......”