ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4830

ตั้งแต่ขาทั้งสองข้างตัดขาดไป นางาฮิโกะ อิโตะก็ไม่เคยใส่ขาสั้นมาก่อนเลย ปกติไม่ว่าเขาจะอยู่บ้านหรือออกมาข้างนอก เพียงแค่ด้านข้างยังมีคนอื่นอยู่ด้วย เขาก็จะต้องใส่กางเกงขายาวแน่นอน หากต้องใส่ขาเทียมด้วยก็จะใส่ขาเทียมอยู่ในกางเกง หากไม่อยากใส่ขาเทียมก็จะสามารถปิดบังสภาพของร่างกายอยู่ภายในกางเกงเช่นกัน เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ว่าจะดูยังไงก็มีความรู้สึกว่ายังคงมีสภาพที่ครบถ้วนสมบูรณ์

แต่ทว่าในเมื่อเป็นการเตรียมการของเย่เฉิน นางาฮิโกะ อิโตะก็ไม่ควรที่จะพูดอะไรมากนัก ดังนั้นก็เลยกล่าวกับเย่เฉินว่า: “ขอบคุณ คุณเย่ขอรับ”

เย่เฉินนึกอะไรขึ้นมาได้ก็เลยเอ่ยปากถามขึ้นไปอย่างนั้นเองว่า: “ใช่แล้วล่ะคุณอิโตะ ที่นี่ใกล้กับสวนสาธารณะกลางของแมนฮัตตัน ก่อนทานอาหารพวกเราสามารถไปเดินเล่นที่นั่นได้”

“เดินเล่น?” นางาฮิโกะ อิโตะหัวเราะออกมาอย่างบอกไม่ถูก กล่าวออกมาอย่างลำบากใจว่า: “คุณเย่ ไม่เช่นนั้นเดินเล่นก็ช่างมันเถอะ......สภาพของผมเช่นนี้ ที่จริงก็ไม่เหมาะสมที่จะไปสถานที่ผู้คนพลุกพล่านแบบนั้น......”

เย่เฉินค่อยๆ ยิ้มออกมาแล้วกล่าว: “งั้นรออีกประเดี๋ยวค่อยว่ากันเถอะ คุณอิโตะเข้าไปนอนในนั้นให้เรียบร้อยก่อน อีกประเดี๋ยวผมจะเอายามาให้คุณ”

นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าอย่างนอบน้อม รอจนหลังจากเย่เฉินเดินไป ก็ถอดเสื้อผ้าทั้งชุดภายใต้การช่วยเหลือของพ่อบ้าน แล้วแช่เข้าไปในห้องอาบน้ำ

5 นาทีต่อมา

เย่เฉินก็เดินเข้ามาอีกครั้ง นางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ได้นอนลงไปในอ่างอาบน้ำแล้ว ช่วงใต้ลำคอทั้งร่างถูกผังเข้าไปในโคลนเสริมความงามหมดแล้ว

เย่เฉินมองดูนางาฮิโกะ อิโตะแล้วกล่าวออกมาอย่างเรียบเฉยว่า: “คุณอิโตะ คุณอาจจะเคลิ้มหลับไปประมาณ 20 นาทีได้ หลังจากรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาให้จำไว้ว่าต้องล้างเนื้อล้างตัวให้สะอาด หลังจากนั้นก็ค่อยเปลี่ยนชุดที่เตรียมไว้ให้คุณแล้วให้เรียบร้อย”

นางาฮิโกะ อิโตะถูกการดำเนินการที่ลึกลับซับซ้อนเช่นนี้ของเย่เฉินทำให้งุนงงไปหมด เขาคิดไม่ตกจริงๆ ว่าที่เย่เฉินให้ตนเองแช่อยู่ในโคลนเพื่อประโยชน์อะไรกันแน่?

และในตอนนี้ เย่เฉินก็หยิบเอายาก่อใหม่ออกมา 1 เม็ด ส่งให้กับมือของพ่อบ้านและกล่าวว่า: “เอายาเม็ดนี้ป้อนให้แก่คุณอิโตะทานซะ”

“ได้ขออรับคุณเย่!” พ่อบ้านพยักหน้าอย่างนอบน้อม หยิบโอสถเม็ดนั้นที่เย่เฉินส่งมาให้ไว้บนมือด้วยความระมัดระวัง จากนั้นก็เอาใส่เข้าไปในปากของนางาฮิโกะ อิโตะ