ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4833

ในขระที่พูดอยู่ เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาใส่หน้าของทานากะ โคอิจิ กล่าวด้วยเสียงหัวเราะกระแอมว่า: “ต้องรู้ก่อนว่าเพื่อชาวญี่ปุ่นของอาจารย์เย่ไม่ได้เป็นมิตรเสียเท่าไรมาโดยตลอด สองพี่น้องตระกูลโคบายาก็วนเวียนผลัดกันลิ้มลองมาใช้ชีวิตที่โรงเลี้ยงสุนัขมาโดยตลอด พวกเจ้าตระกูลอิโตะหากไม่ใช่เพราะมีคุณหนูนานาโกะ เกรงว่าพวกคุณก็จะกลายเป็นแขกวีไอพีของโรงเลี้ยงสุนัขของข้าไปแล้ว”

จากนั้นเขาก็กล่าวออกมาอย่างทอดถอนใจ: “เพียงแต่ว่าไม่พูดถึงเรื่องอื่น จะว่าไปคุณหนูนานาโกะก็คู่ควรกับอาจารย์เย่จริงๆ แม่เจ้าโว้ย นี่ไม่เคยเห็นอะไรที่คู่ควรเช่นนี้มาก่อนเลย! ต่อไปพวกเขาทั้งสองคนหากไม่ได้ไปด้วยกันต่อ งั้นก็คงจะเสียดายแย่เลยจริงๆ ......”

หงห้าสูบบุหรี่ไปหมดแล้วหนึ่งมวน ระดับของเหลวในอ่างอาบน้ำก็เกือบหยุดการเพิ่มขึ้นแล้ว

ในตอนนี้ทานากะ โคอิจิที่นอนอยู่ในอ่างอาบน้ำยังคงไม่มีความรู้สึกตัวใดๆแม้แต่เล็กน้อยเลย

แต่ทว่านางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ด้านข้างนั้นกลับค่อยๆ ขยับขึ้นมาบ้างเล็กน้อยในตอนนี้ในบัดดล

พ่อบ้านของเขาที่เป็นกังวลอย่างสุดขีดก็คอยอยู่สังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ทุกอย่างของเขามาตลอด พอเห็นเขาค่อยๆ ขยับตัวขึ้นมาทันมด ก็รีบอยากจะเข้ามาสังเกตอาการเสียหน่อย

ในตอนนี้ หนังตาของนางาฮิโกะ อิโตะก็ขยับขึ้น ค่อยๆ เบิกตาออก เขารู้สึกว่าราวกับว่าตัวเองนอนหลับอย่างสบายใจไปหนึ่งคืนเต็มๆ ก็ไม่ปาน พอลืมตาขึ้นก็เห็นพ่อบ้าน ความรู้สึกตัวถัดมาก็ยืดเอวที่เมื่อยล้าขึ้น มีโคลนเลอะเทอะทั่วไปหมด

แม้ว่าพ่อบ้านจะมีโคลนเลอะตัวเต็มไปหมด แต่กลับไม่ได้สนใจอะไรมากนักอยู่แล้ว แต่กล่าวถามด้วยอาการเป็นห่วงว่า: “ท่านรู้สึกเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

นางาฮิโกะ อิโตะปัดโคลนบนมือทิ้งไปแล้วกล่าวออกมาจากใจว่า: “ก็รู้สึกว่าหลับสบายมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนหลับเป็นระยะเวลานานเช่นนี้มานานมากแล้ว มีความรู้สึกสดชื่นปลอดโปร่งมาบ้างเช่นนั้น”

พ่อบ้านรีบกล่าว: “ท่านเพิ่งจะหลับไปไม่ถึง 20 นาทีเอง”

“อะไรนะ?” นางาฮิโกะ อิโตะมองมาที่เขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วโพล่งออกมา: “ฉันรู้สึกว่าตนเองหลับไปแบบสลบไสลไม่รู้เรื่องเลย นี่เพิ่งจะผ่านไปไม่ถึง 20 นาทีเท่านั้นเองเหรอ?”