ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4834

นางาฮิโกะ อิโตะที่ไม่ได้มีขาทั้งสองข้างมาเป็นระยะเวลานาน ที่จริงแล้วทั้งร่างกายและจิตใจต่างก็ปรับตัวกับสภาพของตนเองที่ไม่มีขาได้แล้ว

จู่ๆ ก็เกิดมีขาเพิ่มออกมาคู่หนึ่ง จิตสำนึกของเขาและระบบประสาทประมาณว่ายังตามไม่ทันขาที่งอกออกมาสองข้างนี้เลย

ดังนั้น เมื่อนางาฮิโกะ อิโตะยื่นมือเข้าไปในโคลนที่คิดไว้ว่ามันเป็นความว่างเปล่า ทันใดนั้นก็คลำถูกขาสองข้าง ความคิดแรกของเขาก็แน่ใจเลยว่าย่อมเป็นขาปลอมของตนเองแน่นอน

และก็เพราะเป็นเช่นนี้ ดังนั้นพอเขาคลำถูกขาปลอมที่คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนเอาใส่ลงไปในอ่างอาบน้ำด้วย ความรู้สึกแรกเลยแน่นอนว่าจะต้องโมโหมาก ดังนั้นจึงกล่าวตำหนิอย่างเสียงเคร่งขรึม

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบขาเทียมคู่นั้น แต่ก็เอาโยนใส่เข้าไปในโคลนเช่นนี้ ทำให้เขายิ่งรู้สึกว่าเป็นการล้อเล่นที่เหยียดหยามอยู่บ้าง

และพ่อบ้านในตอนนี้กลับหน้าตาไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนถูกกล่าวหา เขาชี้ไปยังชั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าที่อยู่ตรงบริเวณที่ใช้เปลี่ยนชุดในห้องอาบน้ำแล้วกล่าวออกมาว่า: “ขาเทียมของท่านอยู่ตรงนั้นน่ะ!”

นางาฮิโกะ อิโตะหันหน้ามองไปและก็เห็นในทันที ขาเทียมของตนเองคู่นั้นตอนนี้ก็กำลังวางแนวขวางอยู่บนชั้นวางเสื้อผ้า

เขาก็เลยอดสงสัยไม่ได้ จากนั้นมองดูโคลนที่อยู่เบื้องหน้าแล้วกล่าวออกมาว่า: “งั้นขาที่อยู่ในนี้คืออะไรกัน?!”

ในขณะที่พูดอยู่นั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างอุ้มหนึ่งข้างในนั้นไว้แล้วกล่าวออกมาเสียงเย็นชา: “ผมขอดูหน่อยว่าที่แท้แล้วมันเกิดอะไรประหลาดขึ้นกันแน่!”

ต่อมามือทั้งคู่ของนางาฮิโกะ อิโตะก็ออกแรงอย่างรุนแรงเพื่ออุ้มของสิ่งนั้นพลิกขึ้นมาข้างบน ก็รู้สึกว่าคนทั้งคนเกือบถูกทำให้ล้มลงอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ภายในอ่างน้ำก็เป็นเงาโค้ง ตอนที่นอนเอนไม่ขยับก็ค่อนข้างสงบนิ่งอยู่ แต่ว่าพอคนอุ้มขาพลิกหมุนไปมาอยู่ในนั้น คนทั้งคนที่อยู่ตรงนั้นก็กลายเป็นสูญเสียโฟกัสไปเลย

เดิมทีพ่อบ้านก็สงสัยเช่นกัน ในอ่างอาบน้ำของนางาฮิโกะ อิโตะมีของอะไรกันแน่ แต่วินาทีต่อมาจู่ๆ นางาฮิโกะ อิโตะก็พลิกล้มไปด้านหลัง ช่วงตัวด้านบนลื่นไป จู่ๆ คนก็หงายหลังไป ศีรษะทั้งอันก็เข้าไปอยู่ในโคลน

พอนางาฮิโกะ อิโตะเห็นว่าศีรษะของตนเองหล่นเข้าไปในโคลนในตอนสุดท้าย ในตอนก่อนที่ศีรษะยังไม่ได้เข้าไปในโคลนนั้น ก็ด่าว่าออกมาจากจิตสำนึกหนึ่งประโยคว่า: “โอ๊ย! บากะ!”