ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4835

ในจิตสำนึกของเขาตอนนี้ยังคงรู้สึกว่าตนเองไม่มีขาทั้งสองข้างไปแล้ว และการถีบอย่างมั่วซั่วเมื่อครู่นั้นก็คงจะเป็นการตอบสนองของคนที่ทำออกมาเมื่อตอนที่ตื่นตกใจเท่านั้น เงื่อนไขแบบนี้เป็นการตอบสนองโดยพื้นฐานที่ไม่ได้ผ่านสมองของคน

เมื่อเห็นก้อนโคลนกองอยู่ด้านหลังราวกับว่ามีของมหึมาอะไรที่จะมุดออกมาจากในนั้น นางาฮิโกะ อิโตะก็ตกใจจนขนลุกไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว แล้วรีบยื่นมือข้างหนึ่งออกมาเพื่อพูดกับพ่อบ้าน: “เร็ว! ดึงผมออกไปจากในอ่างอาบน้ำที่เหมือนจะโดนอำแห่งนี้เร็ว!”

พ่อบ้านก็ตกใจจนปอดแหก รีบใช้มือทั้งสองข้างประคองแขนข้างหนึ่งของนางาฮิโกะ อิโตะออกมา ใช้แรงอย่างรุนแรงดึงเขาออกมาจากในอ่างอาบน้ำในทันที

และต่อมานางาฮิโกะ อิโตะรู้สึกว่าคนทั้งคนขึ้นมาจากน้ำครู่หนึ่งแล้วก็กระโดดออกมา ยังไม่ทันรอให้เตรียมตัวดีเลย คนทั้งตนก็ล้มไปกองกับพื้นอย่างรุงแรงเลย ล้มไปเหมือนหมาแทะอึ

เขาเพิ่งจะร้องโอ๊ยออกมา ก็ได้ยินพ่อบ้านกรีดร้องออกมาอย่างประหลาดใจสุดขีด

เสียงกรีดร้องนี้ก็ทำให้เขาตกใจไม่เบาเลย แล้วรีบถามขึ้นว่า: “ที่แท้มันคือของบ้าอะไรกันแน่! คุณเห็นมันแล้วหรือยัง?!”

พ่อบ้านจ้องไปยังขาทั้งสองข้างที่ครบถ้วนสมบูรณ์ของนางาฮิโกะ อิโตะ กล่าวด้วยเสียงสั่นเทา: “ท่าน.....ท่าน.....ขาของท่าน! ขาของท่านงอกออกมาแล้ว......นี่......นี่มันช่างเหลวไหลจริงๆ ......นี่......นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน......ผมจะต้องฝันไปแน่นอน......ต้องเป็นความฝันแน่นอน......”

ในขณะที่พูดอยู่นั้นจิตสำนึกของเขาก็ใช้มือทั้งสองขาขยี้ตาของตนเอง ในปากก็ยังกล่าวพึมพำอะไรบางอย่างออกมาอย่างหวาดหวั่นก็ไม่ปาน

และในขณะเดียวกัน เมื่อนางาฮิโกะ อิโตะได้ยินคำพูดของเขา จิตสึกก็หันหน้าไปทันที จู่ๆ ก็ถูกภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้ตกใจจนร้องขึ้นมาเสียงดัง!

เนื่องจากเขาพบว่าขาทั้งสองข้างที่เดิมถูกตัดขาดไปของตนจู่ๆ ก็งอกกลับมาใหม่ได้อีก!

เพียงแต่ว่านางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ไม่ได้สนใจที่จะดีใจเลย มุมมองโลกทั้งใบของเขาถูกโค่นล้มลงมาโดยสิ้นเชิง เขาก็ไม่ทราบเลยว่าภาพในตอนนี้เป็นความจริงหรือว่าความฝันกันแน่ ยังไงขาทั้งสองข้างที่งอกออกมาเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่แค่คิดก็เป็นไปไม่ได้แล้วจริงๆ แม้ว่านางาฮิโกะ อิโตะจะเฝ้ารอคอยการงอกออกมาใหม่ของขาสองข้างนี้อย่างใจจดใจจ่อก็ตาม แต่ตอนที่เห็นขาทั้งสองข้างที่อยู่ช่วงล่างของตน เขากลับตกใจขาสองข้างที่มาอย่างทันทีจนเกือบสำลักไป