ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4839

ในตอนนี้นาทีนี้

เย่เฉินได้เดินออกมาในห้องอาบน้ำที่นางาฮิโกะ อิโตะอยู่ก่อน

เพราะว่าอิโตะ นานาโกะเป็นกังวลถึงเหตุที่จะเกิดขึ้น ในตอนนี้ก็เลยยืนรออยู่อย่างเป็นกังวลไม่ไกลจากนอกประตูนัก และก็ยังมีท่านอาเอมิ อีโตะของเธอที่ยังรออยู่ด้วยกับกับเธอด้วยเช่นกัน

พอเห็นเย่เฉินออกมา ความสำนึกของอิโตะ นานาโกะก็อยากจะเข้าไปในทันที แต่พอนึกได้ว่าท่านพ่อยังอยู่ในห้องอาบน้ำ ดังนั้นก็เลยหยุดฝีเท้าเอาไว้ แล้วเว้นระยะห่างอยู่ราวสองสามเมตรกล่าวถามเย่เฉินว่า: “เย่เฉินซัง......เป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”

“ก็เรียบร้อยดีนะ” เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “กำลังล้างเนื้อล้างตัวอยู่ อีกประเดี๋ยวก็ออกมาแล้ว”

อิโตะ นานาโกะทำปากจู๋ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวถามหยั่งเชิงดูว่า: “เมื่อครู่ฉันเหมือนกับว่าได้ยินท่านพ่อร้องไห้เลย ไม่ทราบว่าเป็นข้าที่ฟังผิดไปหรือเปล่า......”

เย่เฉินค่อยๆ ยิ้มออกมา จากนั้นก็เดินมาที่เบื้องหน้าของเธอแล้วกล่าวปลอบประโลมว่า: “ไม่มีอะไรหรอก เมื่อครู่อารมณ์ของคุณอิโตะค่อนข้างตื่นเต้นไปหน่อย แต่เขาเช่นนั้นก็เป็นเพราะว่าดีใจจึงตื่นเต้น ดังนั้นเธอก็ไม่ต้องกังวลจนเกินไปหรอก คาดว่าเดี๋ยวอีกไม่กี่นาทีก็น่าจะออกมาแล้วล่ะ”

อิโตะ นานาโกะมีความสงสัยเล็กน้อยจึงกล่าวถามออกมาอย่างระแวดระวัง: “ที่แท้แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ที่สามารถทำให้โอโต้ซังดีใจจนร้องไห้ออกมาได้เช่นนี้?”

เย่เฉินกล่าวออกมาด้วยท่าทางที่ลึกลับอย่างจงใจ: “อย่าร้อนใจไป อีกประเดี๋ยวเดียวเธอก็จะทราบแล้ว”

อิโตะ นานาโกะเห็นว่าเย่เฉินไม่ยอมอธิบายให้ชัดเจน ก็เลยได้แค่พยักหน้า แล้วอยู่ด้วยกันกับท่านอา จากนั้นก็ตามเย่เฉินกลับไปที่ห้องรับแขกด้วยกัน

และในตอนที่อิโตะ นานาโกะยังสงสัยว่าที่แท้แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ซูรั่วหลีที่อยู่ด้านข้างตื่นเต้นจนฝ่ามือออกเหงื่อ