ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4844

เย่เฉินถามเธอว่า: “ทำไมทั้งหมดต้องเป็นสถานที่ที่ญี่ปุ่นด้วย? ดอกซากุระ ริมฝั่งทะเลและใบไม้แดง หัวเซี่ยก็มีเช่นกันนะ อีกอย่างเพียงแค่เลือกถูกที่ถูกเวลา ไม่ด้อยไปกว่าทิวทัศน์ที่ญี่ปุ่นแน่นอน”

“ฉันรู้......” อิโตะ นานาโกะกล่าวอย่างจริงจังว่า: “เนื่องจากที่ฉันอยากจะไปสถานที่พวกนั้นไม่ใช่คิดไปเองว่าดอกซากุระ ริมฝั่งทะเล ใบไม้แดงทั้งหมดนี้มีเพียงที่ญี่ปุ่นที่ดีที่สุดหรอก......เพียงแต่ว่าหิมะตกหนักในเกียวโต ดอกซากุระในฮิโรซากิ ชายฝั่งทะเลโชนัน และก็ยังมีใบไม้แดงในฮอกไกโดด้วย ทั้งหมดนี้ต่างมีความทรงจำที่ประทับอย่างลึกซึ้งแก่ฉันมาก เมื่อตอนที่ฉันไปเยือนในสถานที่พวกนั้นตามฤดูกาลที่เหมาะสม ชื่นชมวิวทิวทัศน์พวกนั้นในใจฉันก็เคยอธิษฐานไว้ หวังว่าในอนาคตจะสามารถกลับไปยังทิวทัศน์พวกนั้นด้วยกันกับคนที่ฉันรักอีกครั้งหนึ่ง......นี่ก็เป็นเหมือนกับความปรารถนาและความยึดติดเล็กๆ อันหนึ่งที่อยู่ในใจ......”

ในขณะที่พูดอยู่นั้นอิโตะ นานาโกะก็กล่าวออกมาอย่างรีบร้อนว่า: “แต่ว่าหากเย่เฉินซังอยากจะพาฉันชื่นชมทิวทัศน์ที่งดงามเหล่านี้ในหัวเซี่ย ฉันก๋ไม่ขัดข้องใดๆ นะ!”

ผู้หญิงที่สารภาพต่อหน้าเย่เฉินมาก่อนมีเยอะแยะมากมาย แต่การสารภาพของอิโตะ นานาโกะกลับทำให้เย่เฉินมีความรู้สึกที่ไม่เหมือนกันอย่างหนึ่งขึ้นมา

การสารภาพของคนอื่นๆ ทำให้เย่เฉินแอบปฏิเสธอยู่ในความรู้สึกลึกๆ หรือไม่ก็อยากจะเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง แต่การสารภาพของอิโตะ นานาโกะกลับมักจะทำให้ส่วนลึกที่อยู่ในใจของเขาอดที่จะตกปากรับคำออกมาไม่ได้

ดังนั้นเมื่ออิโตะ นานาโกะกล่าวขึ้นมาว่าตอนที่เธอเคยอธิษฐานไว้หวังว่าจะสามารถหวนกลับไปที่ทิวทัศน์พวกนั้นอีกครั้งกับคนที่รักด้วยกัน เย่เฉินไม่อาจหาซึ่งเหตุผลใดๆ ที่จะมาปฏิเสธได้เลย

ดังนั้นเขากล่าวอย่างมั่นใจว่า: “ไม่ต้องรีบร้อน ในเมื่อในใจของเธอได้คิดเอาไว้แล้วงั้นก็ทำตามสิ่งที่เธอคิดไว้เถอะ”

อิโตะ นานาโกะได้ฟังคำตอบของเย่เฉินก็เบอกบานใจอย่างเหลือล้น รอบขอบตามีความเปียกชื้นอยู่บ้างเล็กน้อย

เธอใช้กอดแขนของเย่เฉินไปไว้แน่นแล้วกล่าวอีกว่า: “ใช่แล้วล่ะเย่เฉินซัง เมื่อครู่ฉันบอกว่าฉันมีเพียงสถานการณ์เดียวที่จะสวมใส่ชุดกิโมโนออกจากบ้าน ก็คือตอนที่ดอกซากุระกำลังเบ่งบาน ก็จะใส่ชุดกิโมโนออกมาชื่นชมซากุระ ฤดูใบไม้ผลิปีหน้าหากคุณมาญี่ปุ่น ฉันก็ยังใส่ชุดนี้ชมซากุระเป็นเพื่อนคุณ!”

เย่เฉินพยักหน้าครู่หนึ่งแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นขอกล่าวไว้ก่อนว่า ถึงตอนนั้นผมไม่ใส่ชุดตามธรรมเนียมของพวกคุณนะ”