“นอกจากนั้น แม่ของรั่วหลีเองก็คอยดูแลเอาใจใส่ในทุกๆวัน ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอย่างที่สุด อย่างคำพูดที่เด็กสมัยนี้ชอบพูดกัน นี่คือรูปแบบชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุข……”
พูดมาถึงตรงนี้ ซูโสว่เต้ามองไปยังเย่เฉิน แล้วพูดเสียงเข้ม“คุณเย่ ผมรู้ว่าคุณกังวลเรื่องอะไร ที่คุณกังวลไม่ใช่ว่าในอนาคตผมจะต้องมาเสียใจภายหลัง แต่กังวลว่าหากผมมาเสียใจในภายหลังแล้ว จะทำให้แม่ของรั่วหลีต้องเสียใจ และทำให้รั่วหลีต้องมาผิดหวังในตัวผมหรือเปล่า ผมซูโสว่เต้าขอเอาศักดิ์ศรีตัวเองเป็นประกัน จากนี้เป็นต้นไป จนผมจะหมดลมหายใจ ผมจะไม่ทำให้พวกเธอสองคนแม่ลูกต้องผิดหวังและเสียใจอย่างแน่นอน ขอคุณเย่ได้โปรดช่วยให้เราสมหวังด้วย !”
คำพูดของซูโสว่เต้า สัตย์ซื่อและจริงใจอย่างที่สุด
เย่เฉินมองออก ว่าเขามาพูดกับตัวเองแบบนี้ได้ คงต้องคิดมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว
และจากคำพูดของเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะรับรู้ได้ว่า เขาในตอนนี้ได้มองทุกอย่างจนทะลุปรุโปร่งแล้ว การครอบครองอำนาจและทรัพย์สินของตระกูลซูที่มีทั้งหมดนั้น ไม่ได้น่าสนใจอีกต่อไป
สำหรับเขาในตอนนี้ จะชดเชยให้กับผู้หญิงที่รักตัวเองมานานหลายปี และทุ่มเททุกสิ่งอย่างให้ตัวเองคนนี้ยังไง จะเป็นสามีที่ดีและพ่อที่ดียังไง ได้เป็นการวางแผน ที่สำคัญยิ่งในชีวิตของเขาไปแล้ว
เมื่อเห็นสิ่งนี้ คิ้วที่ขมวดอยู่ตลอดของเย่เฉิน ในที่สุดก็ได้คลายลง
เขามองซูโสว่เต้าไปแวบหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าจริงจังในทันที“หากคุณอยากจะขอเธอแต่งงานจริงๆ ไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ก็ได้ เพราะหากรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ เรื่องราวก็อาจจะเปลี่ยนแปลงไปก็ได้ ”
ซูโสว่เต้ารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ถามด้วยความสงสัย“คุณเย่ คำว่าเปลี่ยนแปลงของคุณหมายถึงอะไร?”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง“หากคุณตัดสินใจที่จะขอเธอแต่งงานจริงๆ งั้นก็เตรียมตัวให้พร้อมได้เลย รอประตูห้องน้ำเปิดออก ให้คุณผู้หญิงเหอเดินออกมา คุณเดินเข้าไปหา แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าขอเธอแต่งงานได้เลย เชื่อผม ว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของคุณ”
กับเหออิงซิ่วด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะมีความสุขเป็นสองเท่า
ขอแค่เหออิงซิ่วพยักหน้าตอบตกลง คืนนี้ทุกคนก็จะมีความสุขไปด้วยกัน
ซูโสว่เต้าไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินต้องให้ตัวเองเตรียมพร้อมในทันที พูดอย่างประหม่า“เอ่อคือ……คุณเย่……คุณให้ผมเตรียมพร้อมในตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มมันจากตรงไหนดี……เดิมทีผมตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปเลือกแหวนสักวง พร้อมชุดสูทอีกชุด แต่ตอนนี้ไม่มีเวลานั้นเลย……”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ชั้นหนึ่งของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงมีร้านหรูมากมาย หนึ่งในนั้นมีร้านเครื่องประดับCartier และร้านเสื้อผ้าผู้ชายอีกหลายยี่ห้อ ผมจะให้เหล่าเฉินพาคุณไปเลือกเดี๋ยวนี้ ส่วนดอกไม้ ผมก็จะให้เขาจัดการให้คุณ เวลายี่สิบนาทีคงพอกับการเตรียมความพร้อมได้”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...