“นอกจากนั้น แม่ของรั่วหลีเองก็คอยดูแลเอาใจใส่ในทุกๆวัน ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอย่างที่สุด อย่างคำพูดที่เด็กสมัยนี้ชอบพูดกัน นี่คือรูปแบบชีวิตที่เรียบง่ายและมีความสุข……”
พูดมาถึงตรงนี้ ซูโสว่เต้ามองไปยังเย่เฉิน แล้วพูดเสียงเข้ม“คุณเย่ ผมรู้ว่าคุณกังวลเรื่องอะไร ที่คุณกังวลไม่ใช่ว่าในอนาคตผมจะต้องมาเสียใจภายหลัง แต่กังวลว่าหากผมมาเสียใจในภายหลังแล้ว จะทำให้แม่ของรั่วหลีต้องเสียใจ และทำให้รั่วหลีต้องมาผิดหวังในตัวผมหรือเปล่า ผมซูโสว่เต้าขอเอาศักดิ์ศรีตัวเองเป็นประกัน จากนี้เป็นต้นไป จนผมจะหมดลมหายใจ ผมจะไม่ทำให้พวกเธอสองคนแม่ลูกต้องผิดหวังและเสียใจอย่างแน่นอน ขอคุณเย่ได้โปรดช่วยให้เราสมหวังด้วย !”
คำพูดของซูโสว่เต้า สัตย์ซื่อและจริงใจอย่างที่สุด
เย่เฉินมองออก ว่าเขามาพูดกับตัวเองแบบนี้ได้ คงต้องคิดมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว
และจากคำพูดของเขาก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะรับรู้ได้ว่า เขาในตอนนี้ได้มองทุกอย่างจนทะลุปรุโปร่งแล้ว การครอบครองอำนาจและทรัพย์สินของตระกูลซูที่มีทั้งหมดนั้น ไม่ได้น่าสนใจอีกต่อไป
สำหรับเขาในตอนนี้ จะชดเชยให้กับผู้หญิงที่รักตัวเองมานานหลายปี และทุ่มเททุกสิ่งอย่างให้ตัวเองคนนี้ยังไง จะเป็นสามีที่ดีและพ่อที่ดียังไง ได้เป็นการวางแผน ที่สำคัญยิ่งในชีวิตของเขาไปแล้ว
เมื่อเห็นสิ่งนี้ คิ้วที่ขมวดอยู่ตลอดของเย่เฉิน ในที่สุดก็ได้คลายลง
เขามองซูโสว่เต้าไปแวบหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าจริงจังในทันที“หากคุณอยากจะขอเธอแต่งงานจริงๆ ไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ก็ได้ เพราะหากรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ เรื่องราวก็อาจจะเปลี่ยนแปลงไปก็ได้ ”
ซูโสว่เต้ารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก ถามด้วยความสงสัย“คุณเย่ คำว่าเปลี่ยนแปลงของคุณหมายถึงอะไร?”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง“หากคุณตัดสินใจที่จะขอเธอแต่งงานจริงๆ งั้นก็เตรียมตัวให้พร้อมได้เลย รอประตูห้องน้ำเปิดออก ให้คุณผู้หญิงเหอเดินออกมา คุณเดินเข้าไปหา แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าขอเธอแต่งงานได้เลย เชื่อผม ว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดของคุณ”
กับเหออิงซิ่วด้วยแล้ว ก็ยิ่งจะมีความสุขเป็นสองเท่า
ขอแค่เหออิงซิ่วพยักหน้าตอบตกลง คืนนี้ทุกคนก็จะมีความสุขไปด้วยกัน
ซูโสว่เต้าไม่เข้าใจว่าทำไมเย่เฉินต้องให้ตัวเองเตรียมพร้อมในทันที พูดอย่างประหม่า“เอ่อคือ……คุณเย่……คุณให้ผมเตรียมพร้อมในตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มมันจากตรงไหนดี……เดิมทีผมตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปเลือกแหวนสักวง พร้อมชุดสูทอีกชุด แต่ตอนนี้ไม่มีเวลานั้นเลย……”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ชั้นหนึ่งของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงมีร้านหรูมากมาย หนึ่งในนั้นมีร้านเครื่องประดับCartier และร้านเสื้อผ้าผู้ชายอีกหลายยี่ห้อ ผมจะให้เหล่าเฉินพาคุณไปเลือกเดี๋ยวนี้ ส่วนดอกไม้ ผมก็จะให้เขาจัดการให้คุณ เวลายี่สิบนาทีคงพอกับการเตรียมความพร้อมได้”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...