ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4859
เหออิงซิ่วสัมผัสไปที่ใบหน้าของซูรั่วหลี ถอนหายใจแล้วกล่าว“แม่ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าซูรั่วหลีของแม่จะเป็นนักบู๊ห้าดาวไปได้ ลูกมีโอกาสอย่างทุกวันนี้ได้ เป็นความสุขที่สุดในชีวิตของแม่แล้ว ！”
ซูรั่วหลียกแขนขึ้น แตะไปที่หลังมือของแม่เบาๆ ขอบตาแดงเรื่อ พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น“แม่ อีกเดี๋ยวจะมีเรื่องที่น่ายินดีมากกว่านี้ ตั้งแต่หนูอายุห้าขวบ ทุกๆวันเกิดจะขอพรนี้อยู่ตลอด อีกเดี๋ยวมันจะเป็นจริงแล้ว！”
ซูรั่วหลีในวัยเด็ก รู้สึกเสียใจกับแขนขวาที่ขาดหายไปของแม่มากที่สุด
ดังนั้น ตั้งแต่ที่เธอรู้ความ คำอธิษฐานในทุกๆวันเกิดของเธอ เธอก็จะขอพรอยู่แค่เรื่องเดียว นั้นก็คือขอให้แม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นคนปกติทั่วไป
แม้เธอจะรู้มาตลอด ว่าคำอธิษฐานนี้ไม่มีทางจะเป็นจริงได้ แต่เธอก็ยังพยายามขอพรกับเรื่องนี้อยู่ซ้ำๆ
และตั้งแต่เธอห้าขวบ เวลาที่เหออิงซิ่วคนเป็นแม่ถามเธอว่าอธิษฐานขอพรอะไร เธอก็จะยิ้มแล้วตอบกลับเพียงคำเดียวว่า： ความลับ
ดังนั้น เมื่อเหออิงซิ่วได้ยินว่าลูกสาวอธิษฐานขอพรแบบเดียวกันนี้มากว่าหลายสิบปี จึงถามด้วยความประหลาดใจว่า“รั่วหลี มันคือคำอธิษฐานอะไรกัน ที่ทำให้ลูกขอติดต่อกันมากว่าหลายสิบปีได้? ! ”
ซูรั่วหลียิ้มอย่างมีเลศนัย ดึงแม่มาที่อ่างอาบน้ำ แล้วพูดเร่ง“แม่ แม่ลงไปนอนในอ่างก่อน คำตอบที่แม่อยากรู้ คืนนี้แม่จะได้รู้มันทุกอย่าง！”
เหออิงซิ่วไม่รู้ ว่าทำไมลูกสาวต้องให้ตัวเองลงไปนอนในอ่างอาบน้ำ แต่เธอเห็นใบหน้าที่เฝ้ารออย่างจดจ่อของลูกสาว ก็จึงไม่ได้ถามอะไรให้มากความ
แต่เมื่อเธอแช่ร่างของเธอตั้งแต่ช่วงลำคอลงไปในอ่างอาบน้ำแล้ว ซูรั่วหลีก็หยิบเอายาก่อใหม่ออกมา พูดกำชับ“แม่ คุณเย่บอกว่าแม่จะหลับหลังจากที่กินโอสถนี้เข้าไป แต่แม่ไม่ต้องเป็นกังวล หนูจะอยู่เฝ้าแม่ตรงนี้ไม่ไปไหน！”
พนักงานสาวชาวจีนพูดอย่างตื่นเต้น“คุณผู้ชาย……แหวนเพชรวงนี้เป็นวงที่ดีที่สุดของทางร้านเราแล้ว และแหวนเพชรวงนี้ไม่ได้วางประจำอยู่ที่ร้านนี้ของเราตลอด มันจะหมุนเวียนไปยังหน้าร้านต่างๆของเราในนครนิวยอร์ก เช้านี้เพิ่งเวียนมาถึงร้านที่นี่ หากคุณมาเมื่อวาน แหวนเพชรที่ดีที่สุดของเรา จะไม่ใช่เกรดนี้เลย……”
ซูโสว่เต้ามองไปยังแหวนเพชรที่มีขนาดใหญ่อย่างมาก พูดด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไร“แต่นี่มันไม่ได้ใหญ่อะไร สีสันก็ดูไม่แปลกตา ผมจะเอาไปขอแต่งงาน แบบนี้มันไม่ค่อยจะสมเกียรติเท่าไร……”
พนักงานขายได้ฟังก็ตกตะลึง อดไม่ได้ที่จะถาม“คุณผู้ชาย……ไม่ทราบว่าแหวนเพชรแบบไหนที่ใหญ่พอ และดูแปลกตาในสายตาของคุณคะ？”
ซูโสว่เต้าครุ่นคิด แล้วพูดอย่างเรียบเฉย“ก็ต้องเป็นบลูไดมอนด์หรือเพชรสีชมพู หรือไม่ก็พลอยทับทิมหายากล่ะมั้ง？ราคาไม่ต่ำกว่าห้าล้านเหรียญ อย่างน้อยก็ยังพอสมเกียรติอยู่บ้าง……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...