ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4859

เหออิงซิ่วสัมผัสไปที่ใบหน้าของซูรั่วหลี ถอนหายใจแล้วกล่าว“แม่ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าซูรั่วหลีของแม่จะเป็นนักบู๊ห้าดาวไปได้ ลูกมีโอกาสอย่างทุกวันนี้ได้ เป็นความสุขที่สุดในชีวิตของแม่แล้ว ！”

ซูรั่วหลียกแขนขึ้น แตะไปที่หลังมือของแม่เบาๆ ขอบตาแดงเรื่อ พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น“แม่ อีกเดี๋ยวจะมีเรื่องที่น่ายินดีมากกว่านี้ ตั้งแต่หนูอายุห้าขวบ ทุกๆวันเกิดจะขอพรนี้อยู่ตลอด อีกเดี๋ยวมันจะเป็นจริงแล้ว！”

ซูรั่วหลีในวัยเด็ก รู้สึกเสียใจกับแขนขวาที่ขาดหายไปของแม่มากที่สุด

ดังนั้น ตั้งแต่ที่เธอรู้ความ คำอธิษฐานในทุกๆวันเกิดของเธอ เธอก็จะขอพรอยู่แค่เรื่องเดียว นั้นก็คือขอให้แม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นคนปกติทั่วไป

แม้เธอจะรู้มาตลอด ว่าคำอธิษฐานนี้ไม่มีทางจะเป็นจริงได้ แต่เธอก็ยังพยายามขอพรกับเรื่องนี้อยู่ซ้ำๆ

และตั้งแต่เธอห้าขวบ เวลาที่เหออิงซิ่วคนเป็นแม่ถามเธอว่าอธิษฐานขอพรอะไร เธอก็จะยิ้มแล้วตอบกลับเพียงคำเดียวว่า： ความลับ

ดังนั้น เมื่อเหออิงซิ่วได้ยินว่าลูกสาวอธิษฐานขอพรแบบเดียวกันนี้มากว่าหลายสิบปี จึงถามด้วยความประหลาดใจว่า“รั่วหลี มันคือคำอธิษฐานอะไรกัน ที่ทำให้ลูกขอติดต่อกันมากว่าหลายสิบปีได้? ! ”

ซูรั่วหลียิ้มอย่างมีเลศนัย ดึงแม่มาที่อ่างอาบน้ำ แล้วพูดเร่ง“แม่ แม่ลงไปนอนในอ่างก่อน คำตอบที่แม่อยากรู้ คืนนี้แม่จะได้รู้มันทุกอย่าง！”

เหออิงซิ่วไม่รู้ ว่าทำไมลูกสาวต้องให้ตัวเองลงไปนอนในอ่างอาบน้ำ แต่เธอเห็นใบหน้าที่เฝ้ารออย่างจดจ่อของลูกสาว ก็จึงไม่ได้ถามอะไรให้มากความ

แต่เมื่อเธอแช่ร่างของเธอตั้งแต่ช่วงลำคอลงไปในอ่างอาบน้ำแล้ว ซูรั่วหลีก็หยิบเอายาก่อใหม่ออกมา พูดกำชับ“แม่ คุณเย่บอกว่าแม่จะหลับหลังจากที่กินโอสถนี้เข้าไป แต่แม่ไม่ต้องเป็นกังวล หนูจะอยู่เฝ้าแม่ตรงนี้ไม่ไปไหน！”