เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 486

บทที่ 486

"กินเรียบ! " เหอเหลียนพลักไพ่ลง และพูดอย่างตื่นเต้น: "ฉันเทงห้าแปดบ่วง เรียง เหมินเฉียนชิง และมีน๊อคมืดอีกหนึ่งอัน รวมเป็นสี่สิบแปดฟาน สี่สิบแปดฟานก็เป็นสี่แสนแปดหมื่นหยวน น้องหม่าหลัน ต้องขอโทษด้วยนะ! "

จู่ๆ หม่าหลานก็เหมือนตกอยู่ในห้องแช่แข็ง!

เตี่ยนเผ้าตาเดียวก็ถูกเตี่ยนไปแล้วสี่แสนแปดหมื่นหยวน?!

ตัวเองเล่นมาตั้งนานชนะได้มาแค่สามแสนกว่าหยวน แค่ตาเดียวก็ต้องคืนกลับไปจนหมดไม่พอ ยังต้องเพิ่มอีกแสนกว่า...

นี่มันแสนกว่าเลยนะ!

หม่าหลานรู้สึกแย่มาก และสภาพจิตใจแทบสลาย

เฉียนหงเย่นก็รีบพูดปลอบใจเธอ: "ไอ้หยาหม่าหลัน เล่นไพ่ไม่มีหรอกชนะตลอด เธอชนะไปตั้งหลายตา แพ้แค่ตาเดียวไม่เป็นไรหรอก ชนะอีกตาก็ได้คืนมาหมดแล้ว! "

เหอเหลียนก็ยิ้มและพูดว่า: "ใช่แล้ว แค่ไพ่ตาเดียวเอง วันนี้พวกเรายังต้องเล่นอีกหลายรอบ! "

หม่าหลันจึงสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่ในใจยังฮึบแรงสู้ ต้องชนะเอาเงินที่เสียไปกลับมาให้ได้!

ในทันที เธอใช้บริการธนาคารบนมือถือโอนเงินสี่แสนแปดหมื่นหยวนให้เหอเหลียน และเกมก็ดำเนินต่อไป

แต่ว่า ในตาที่จะเริ่มเล่นนี้ หม่าหลันยิ่งใจสลาย

พลิกกลับมาดู นี่มันไพ่บ้าอะไรเนี่ย!

ไม่ขาดหนึ่งก็ขาดเก้า และยังขาดหนึ่งสี ท้งกับเสาะของมือแรก แม้แต่ไพ่คู่ก็ไม่มี!

ไพ่แบบนี้อยากจะเทงไพ่ ต้องเล่นอย่างน้อยเจ็ดหรือแปดใบถึงจะเป็นไปได้...

เธอกำลังจะใจสลาย!

ควรจะเล่นยังไงดี?!

คาดว่าทุกคนสร้างกำแพงแล้ว ตัวเองก็ยังไม่สามารถจับคู่ไพ่ได้เพียงพอ!

แต่อีกสามคนบนโต๊ะ ต่างก็ตื่นเต้น ราวกับว่าไพ่นั้นดีทั้งหมด

คนที่เทงไพ่คนแรก คือเฉียนหงเย่น

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน