ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4865

ในตอนที่เห็นเหออิงซิ่ว ซูโสว่เต้าตื่นเต้นจนหัวสมองขาวโพลน จากนั้นเขาก็นึกไปถึงขั้นตอนที่เย่เฉินได้บอกกับตัวเอง ตั้งจิตให้มั่น แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าในทันที

ในจังหวะที่ซูโสว่เต้าคุกเข่าลงมานั้น ซูรั่วหลีก็ตระหนักรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของพ่ออย่างฉับพลัน ร่างทั้งร่างตื่นเต้นจนต้องเอามือปิดปากอย่างไม่อยากเชื่อ

ส่วนเหออิงซิ่วก็ราวกับจะรู้ถึงจุดประสงค์ของซูโสว่เต้า เธอที่เพิ่งจะมีความมั่นใจขึ้นมา ทันใดนั้นก็รู้สึกประหม่ามากขึ้นไปอีก

เพราะว่า ในความคิดของเธอ หลายปีมานี้ของตัวเอง อันที่จริงแล้วก็คือคนรับใช้ของตระกูลซู ไม่คู่ควรกับคุณชายอย่างซูโสว่เต้าเลยสักนิด อีกทั้งเธอก็เป็นคนพิการมากว่ายี่สิบปี จิตใต้สำนึกรู้สึกว่า ระยะห่างของตัวเองกับซูโสว่เต้านั้นแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน ต่อให้ฝันก็ไม่กล้าที่จะหวังสูงถึงเพียงนี้

แต่ว่า เมื่อเห็นซูโสว่เต้าที่สวมชุดสูทแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าตัวเองแบบนี้ เหออิงซิ่วก็ตื่นตระหนกจนหัวใจเต้นรัว แม้แต่การหายใจก็ยังติดขัด

ซูโสว่เต้าเอาแต่ก้มหน้าลง หลังจากที่คุกเข่าลงแล้ว ก็ล้วงไปยังกระเป๋าเสื้อสูทด้านใน หยิบเอากล่องแหวนออกมา

จากนั้น มือข้างหนึ่งของเขาจับกล่องแหวนเอาไว้ มืออีกข้างก็เปิดฝากล่อง เงยหน้าขึ้นมองไปยังเหออิงซิ่วที่แทบไม่เห็นรอยเหี่ยวย่นของใบหน้า พูดอย่างตื่นเต้นที่สุดว่า “อิงซิ่ว……หลายปีมานี้ ปล่อยให้คุณต้องเลี้ยงดูรั่วหลีเพียงลำพัง ลำบากคุณแล้ว……”

น้ำตาของเหออิงซิ่วไหลพราก แต่ก็ทำเพียงส่ายหน้าให้อย่างควบคุมไม่ได้ พูดเสียงแผ่ว“ไม่ลำบาก……ไม่ลำบากเลย……”

หัวสมองของซูโสว่เต้าพันกันยุ่งเหยิง ทันทีที่พูดออกไปก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นหลงทิศหลงทางไปแล้ว แหวนก็โชว์หราให้เห็น ยังไม่สมควรที่จะพูดขอแต่งงานก่อนงั้นเหรอ?