ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4867
เพราะประหม่าและตกอกตกใจ ดังนั้นซูโสว่เต้าที่มึนงงสับสน จนตอนนี้ก็เพิ่งจะมาสังเกตเห็น เหออิงซิ่วที่ไม่มีแขนขวามานานกว่ายี่สิบปี กลับกลายเป็นคนที่มีสองแขนที่แข็งแรงสมบูรณ์อย่างคนปกติ！
ในวินาทีนี้ เขายังคงคิดว่าเหออิงซิ่วนั้นสวมใส่อุปกรณ์เสริมอยู่
ดังนั้นเขาก็จึงพูดอย่างไม่ตั้งใจว่า“นี่……อุปกรณ์เสริมนี้ของประเทศไหนเหรอ？นี่……นี่มันช่างเหมือนจริงมาก ！”
เหออิงซิ่วพูดด้วยใบหน้าที่ตื้นตัน“นี่ไม่ใช่อุปกรณ์เสริม……คุณเย่ให้โอสถฉันมาเม็ดหนึ่ง หลังจากที่กินเข้าไป แขนก็เลยงอกออกมาใหม่……”
“อะไรนะ？！”ซูโสว่เต้าถามอย่างตื่นตะลึง“งอกออกมาใหม่เหรอ ?! นี่……นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง? ”
ซูรั่วหลีที่อยู่ข้างๆพูดเตือน“พ่อ ที่ภูเขาเย่หลิงซานพ่อก็ได้เห็นพลังที่เหนือธรรมชาติของคุณเย่ไปแล้ว ดังนั้นจะใช้ความรู้ทั่วไปที่มีอยู่จำกัดของเราไปวัดกับความสามารถของเขาไม่ได้หรอกนะ ”
สีหน้าของซูโสว่เต้าแน่นิ่งในทันที นึกไปถึงสิ่งที่ได้เห็นที่ภูเขาเย่หลิงซานในวันนั้น
ว่านพั่วจวินที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่อย่างคาดคิดไม่ถึง ต่อหน้าเย่เฉิน ก็พ่ายแพ้อย่างราบคาบ
และราชันสงครามที่สองของสำนักว่านหลง ก็ตายอย่างง่ายดายเหมือนพลิกฝ่ามือ
พลังอำนาจและความสามารถของเย่เฉิน ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองจะสามารถเข้าใจมันได้แล้วจริงๆ
ดังนั้น สามารถเอาโอสถที่ช่วยให้แขนและขาของคนงอกออกมาใหม่ได้ ก็ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องที่เข้าใจยากอะไร
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ“ไม่คิดว่า ครอบครัวของเรา จะได้รับความเมตตากรุณาจากคุณเย่……”
ซูรั่วหลีรู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก รีบถามกลับไป“คุณเย่ รั่วหลีขออยู่รับใช้คุณที่นี่ได้ไหม ? คุณอยู่ทางนี้ต้องมีอะไรให้ช่วยเหลืออย่างแน่นอน！”
เย่เฉินโบกมือให้แล้วกล่าว“ยังมีเหล่าเฉินกับหงห้าอยู่ เธอไม่ต้องอยู่หรอก ไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อกับแม่เถอะ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเธอก็เพิ่งจะถือว่าเป็นครอบครัวสามคนพ่อแม่ลูกกันจริงๆนะ”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดขึ้นอีก“เอ่อนี่ ตอนกลางคืนไปนอนที่บ้านฉันแล้วกัน ที่นั่นมีหลายห้อง เธอไปเลือกเอาเองตามสบาย จะได้ให้เวลาส่วนตัวกับพวกเขาสองคนด้วย”
ซูรั่วหลีแลบลิ้นปลิ้นตา แล้วปิดประตูห้องลงในทันที ค่อยๆย่องไปหาเย่เฉิน พูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันว่าฉันไม่อยู่เป็นก้างขวางคอจะดีกว่า……”
……
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...