ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4868

ในคืนนี้ หลายๆคนต่างก็ตื่นเต้นดีใจ จนนอนไม่หลับ

นางาฮิโกะ อิโตะในตอนนี้ก็กำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงแรม ปั่น‘จักรยานกลางอากาศ’คนเดียวลำพัง ขณะเดียวกันก็มองดูโคมไฟระย้าแล้วหัวเราะขำ

เขาชอบความรู้สึกที่ได้ขาทั้งสองข้างกลับคืนมาอีกครั้ง หากไม่ใช่เพราะกลัวลูกสาวจะโกรธ เขาแทบทนรอไม่ไหวที่จะออกไปวิ่งรอบนครนิวยอร์คสักสามรอบ

ทานากะ โคอิจิเองก็เช่นกัน

เขานอนนิ่งอยู่บนเตียงไม่ถึงห้านาที ก็อดไม่ได้ที่จะลุกเดินไปมาอยู่สองสามรอบ จากนั้นก็ยกขาขึ้นพาดไปยังที่โต๊ะแล้วก้มมองอย่างพินิจพิเคราะห์ สัมผัสลูบไล้ ริมฝีปากที่ฉีกยิ้ม ก็แทบไม่ได้หุบลงเลย

ส่วนเหออิงซิ่วก็แทบไม่มีโอกาสได้สำรวจแขนขวาที่เกิดขึ้นใหม่นี้มากนัก เพราะซูโสว่เต้าได้อุ้มเธอไปที่ห้องนอนอย่างรีบร้อน ทั้งสองห่างหายไปนานกว่ายี่สิบปี กลับมาหวนรำลึกถึงความหลงใหลอย่างในวันวานอีกครั้ง

ส่วนหลี่ญ่าหลินที่เคยใช้ยาก่อใหม่มาก่อน เขากับภรรยาลูกสาว และลูกเขย ก็ได้นั่งเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว บินกลับไปยังบ้านที่ฮิวสตันพร้อมหน้าพร้อมตากัน

หลังจากที่เฟ่ยเข่อซินเป็นคนรับรองให้เขา ภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของครอบครัว ก็เปรียบได้กับวีรบุรุษ

ในช่วงแรกๆ ภรรยาและลูกสาวของเขาใช้ชีวิตอยู่กับเขาในนครนิวยอร์ก ในตอนนั้นเขามุ่งมั่นอยู่แต่กับงาน แทบไม่ได้ให้ความสนใจกับภรรยาและลูกเลย

และในตำแหน่งการเป็นตำรวจของเขา เวลาปรกติก็มักจะเข้มงวดกับภรรยาและลูกสาวมาก ทำเอาบรรยากาศภายในบ้านเป็นไปด้วยความตึงเครียดแบบไม่รู้ตัว

ภายหลัง ความสัมพันธ์ของเขากับครอบครัวก็ยิ่งจะตึงหนักมากยิ่งขึ้น ในตอนที่ลูกสาวเข้าเรียนมหาลัย เธอจงใจสละสิทธิ์เข้าเรียนที่นครนิวยอร์ก เลือกมาเรียนที่ฮิวสตันแทน เพียงเพื่อต้องการจะอยู่ให้ห่างจากเขา และได้รู้สึกผ่อนคลายความกดดันลงบ้าง