ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4872
เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นและจริงจังของลูกเขย จู่ๆหลี่ญ่าหลินก็รู้สึกราวกับโลกนี้มีมนต์ขลัง
เดิมทีเขาชื่นชมลูกเขยตัวเองคนนี้มาก เขารู้สึกว่าเจ้าหมอนี่เป็นคนไม่ท้อถอย ไม่กลัวความยากจน ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และไม่ก้มหัวให้ใคร
พูดแบบไม่เกินจริง เขารู้สึกว่าลูกเขยคนนี้กับตัวเองนั้นเหมือนกันมาก ราวกับเป็นเงาของตัวเองเสียด้วยซ้ำ
และเพราะเหตุนี้ บวกกับตัวหลี่ญ่าหลินเองไม่มีลูกชาย ดังนั้นเขาจึงเห็นลูกเขยคนนี้เป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่ง
แต่ท่าทีของลูกเขยในตอนนี้ ทำเขาตระหนักรู้ ตัวเองที่เป็นถึงผู้การและอ่านคนมานับไม่ถ้วน กับลูกเขยตัวเองรู้จักแค่ผิวเผิน ทั้งพลาดและทั้งอ่อนต่อโลกมาก
เมื่อก่อนคิดว่าเขาเป็นคนประเภทเกียรติยศและความร่ำรวยไม่อาจทำให้ต้องหวั่นไหวได้ แต่มาตอนนี้ เขาแค่มีความ“มักมาก”ที่มีจุดเริ่มต้นที่สูงเท่านั้น
และจุดเริ่มต้นนี้ ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นตัวเอง หรือลูกเขยก็ดี ล้วนเอื้อมไม่ถึง
นี่ก็คงเป็นเหมือน คนคนหนึ่งหากไม่เคยขึ้นที่สูง ก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่าตัวเองนั้นกลัวความสูงหรือไม่
บางคนยืนอยู่กับที่แล้วพูดปาวๆว่าตัวเองนั้นไม่กลัวฟ้ากลัวดิน แต่ไม่แน่ว่าเมื่อต้องไปยืนในจุดจุดหนึ่งก็ถึงกับต้องแข่งขาอ่อนได้
ในตอนนี้ หลี่ญ่าหลินก็ดูถูกเขาขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่า เมื่อลองย้อนกลับมาคิดดู ก็รู้สึกว่า ตัวเองนั้นต่างกันตรงไหน ?
แม้เงินจะไม่ได้ดึงดูดตัวเอง แต่ว่า เรื่องการสืบเชื้อสายของวงศ์ตระกูลนั้น ตัวเองไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ ?
เขาและลูกเขยต่างทรยศต่อคุณธรรมของตัวเอง เพียงแต่ว่า คนหนึ่งคุกเข่าให้กับเงินทอง และอีกคนคุกเข่าให้กับการสืบสกุล
ซุนฮุยไม่รู้ว่าหลี่ญ่าหลินกำลังคิดอะไรอยู่ เห็นเพียงใบหน้าของเขามืดมนอยู่เป็นพักๆ ท่าทีราวกับวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา“พ่อ ได้หรือไม่ได้ พ่อก็พูดมาสักคำเถอะ！”
ทันทีที่หลี่หยวนหยวนพูดออกมา ซุนฮุยก็หันขวับไปหาหลี่ญ่าหลิน พูดโพล่งออกมา“ใช่ครับพ่อ เงินสิบล้านนี้ พ่อมีแผนอะไรไหม？”
สำหรับสองสามีภรรยานี้แล้ว เงินร้อยล้านที่ตระกูลอานรับปากจะให้ต้องนำมาเป็นกองทุนทรัสต์ และข้อตกลงทุกอย่างของกองทุนทรัสต์จะถูกยกเลิกไป ก็ต่อเมื่อลูกคนแรกของพวกเขาอายุครบ18ปีแล้วเท่านั้น
หรือก็คือ ต่อให้หลี่ญ่าหลินจะตอบตกลง แต่ในตอนนี้พวกเขาจำเป็นต้องเฝ้ารอเหมืองทองคำร้อยล้านนี้สิบแปดปี ถึงจะก้าวกระโดดสู่ความอู้ฟู้ยิ่งใหญ่ได้
ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรู รถหรู หรือชีวิตไฮโซที่หรูหราก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทุกอย่างล้วนต้องรออีกสิบแปดปี
หากนับช่วงเวลาที่ต้องตั้งครรภ์ด้วยก็ราวๆแปดเดือน ปัดเลขให้เป็นจำนวนถ้วนๆก็คืออีกสิบเก้าปี
แต่ว่า เช็คสิบล้านเหรียญที่เฟ่ยเข่อซินให้มานั้นต่างออกไป นี่ไม่ใช่กองทุนทรัสต์ของตระกูลที่มีเงื่อนไขอะไร แต่เป็นเช็คเงินสดจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...