เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นและจริงจังของลูกเขย จู่ๆหลี่ญ่าหลินก็รู้สึกราวกับโลกนี้มีมนต์ขลัง
เดิมทีเขาชื่นชมลูกเขยตัวเองคนนี้มาก เขารู้สึกว่าเจ้าหมอนี่เป็นคนไม่ท้อถอย ไม่กลัวความยากจน ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ และไม่ก้มหัวให้ใคร
พูดแบบไม่เกินจริง เขารู้สึกว่าลูกเขยคนนี้กับตัวเองนั้นเหมือนกันมาก ราวกับเป็นเงาของตัวเองเสียด้วยซ้ำ
และเพราะเหตุนี้ บวกกับตัวหลี่ญ่าหลินเองไม่มีลูกชาย ดังนั้นเขาจึงเห็นลูกเขยคนนี้เป็นเหมือนลูกชายคนหนึ่ง
แต่ท่าทีของลูกเขยในตอนนี้ ทำเขาตระหนักรู้ ตัวเองที่เป็นถึงผู้การและอ่านคนมานับไม่ถ้วน กับลูกเขยตัวเองรู้จักแค่ผิวเผิน ทั้งพลาดและทั้งอ่อนต่อโลกมาก
เมื่อก่อนคิดว่าเขาเป็นคนประเภทเกียรติยศและความร่ำรวยไม่อาจทำให้ต้องหวั่นไหวได้ แต่มาตอนนี้ เขาแค่มีความ“มักมาก”ที่มีจุดเริ่มต้นที่สูงเท่านั้น
และจุดเริ่มต้นนี้ ในอดีต ไม่ว่าจะเป็นตัวเอง หรือลูกเขยก็ดี ล้วนเอื้อมไม่ถึง
นี่ก็คงเป็นเหมือน คนคนหนึ่งหากไม่เคยขึ้นที่สูง ก็ไม่อาจจะรู้ได้ว่าตัวเองนั้นกลัวความสูงหรือไม่
บางคนยืนอยู่กับที่แล้วพูดปาวๆว่าตัวเองนั้นไม่กลัวฟ้ากลัวดิน แต่ไม่แน่ว่าเมื่อต้องไปยืนในจุดจุดหนึ่งก็ถึงกับต้องแข่งขาอ่อนได้
ในตอนนี้ หลี่ญ่าหลินก็ดูถูกเขาขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่า เมื่อลองย้อนกลับมาคิดดู ก็รู้สึกว่า ตัวเองนั้นต่างกันตรงไหน ?
แม้เงินจะไม่ได้ดึงดูดตัวเอง แต่ว่า เรื่องการสืบเชื้อสายของวงศ์ตระกูลนั้น ตัวเองไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ ?
เขาและลูกเขยต่างทรยศต่อคุณธรรมของตัวเอง เพียงแต่ว่า คนหนึ่งคุกเข่าให้กับเงินทอง และอีกคนคุกเข่าให้กับการสืบสกุล
ซุนฮุยไม่รู้ว่าหลี่ญ่าหลินกำลังคิดอะไรอยู่ เห็นเพียงใบหน้าของเขามืดมนอยู่เป็นพักๆ ท่าทีราวกับวิตกกังวลอยู่ไม่น้อย อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา“พ่อ ได้หรือไม่ได้ พ่อก็พูดมาสักคำเถอะ!”
ทันทีที่หลี่หยวนหยวนพูดออกมา ซุนฮุยก็หันขวับไปหาหลี่ญ่าหลิน พูดโพล่งออกมา“ใช่ครับพ่อ เงินสิบล้านนี้ พ่อมีแผนอะไรไหม?”
สำหรับสองสามีภรรยานี้แล้ว เงินร้อยล้านที่ตระกูลอานรับปากจะให้ต้องนำมาเป็นกองทุนทรัสต์ และข้อตกลงทุกอย่างของกองทุนทรัสต์จะถูกยกเลิกไป ก็ต่อเมื่อลูกคนแรกของพวกเขาอายุครบ18ปีแล้วเท่านั้น
หรือก็คือ ต่อให้หลี่ญ่าหลินจะตอบตกลง แต่ในตอนนี้พวกเขาจำเป็นต้องเฝ้ารอเหมืองทองคำร้อยล้านนี้สิบแปดปี ถึงจะก้าวกระโดดสู่ความอู้ฟู้ยิ่งใหญ่ได้
ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรู รถหรู หรือชีวิตไฮโซที่หรูหราก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ทุกอย่างล้วนต้องรออีกสิบแปดปี
หากนับช่วงเวลาที่ต้องตั้งครรภ์ด้วยก็ราวๆแปดเดือน ปัดเลขให้เป็นจำนวนถ้วนๆก็คืออีกสิบเก้าปี
แต่ว่า เช็คสิบล้านเหรียญที่เฟ่ยเข่อซินให้มานั้นต่างออกไป นี่ไม่ใช่กองทุนทรัสต์ของตระกูลที่มีเงื่อนไขอะไร แต่เป็นเช็คเงินสดจริงๆ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...