ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4874

หลี่ญ่าหลินอดไม่ได้ที่จะนึกประหลาดใจ แต่ไม่นานก็เข้าใจได้ ภรรยาคงตระหนักรู้ว่าลูกสาวนั้นเห็นเงินสำคัญมากไป ไม่อยากจะเป็นผู้ดูแลเงินโดยตรง

ดังนั้น เขาจึงทอดถอนใจเบาๆ แล้วกล่าว“ได้ เอาแบบนี้ก็ได้ ”

พูดจบ เขาก็พูดต่อ“เอ่อนี่ จะซื้อบ้านก็ซื้อเลยนะ อีกสองสามวันพ่อต้องไปนอกเมือง รับปากจะไปทำธุระให้คุณท่านกับคุณหนูเฟ่ยเขา”

เฉินจุนเหมยรีบถาม“ธุระอะไรคะ? อันตรายหรือเปล่า? ”

หลี่ญ่าหลินพูดด้วยรอยยิ้ม“ไม่ต้องห่วง แค่ไปตรวจเช็กอะไรนิดหน่อย ไม่ได้อันตรายอะไร คุณเองก็รู้ว่าคุณท่านเขามีหลานชายคนหนึ่งที่ยังตามหาตัวไม่เจอ เขาอยากให้ผมช่วยตามหา แค่หาคนเท่านั้น ไม่ได้ไปเสี่ยงอะไร”

เฉินจุนเหมยก็ถึงได้คลายกังวล มองไปยังลูกสาวและลูกเขยที่ส่งสายตาหากันไปมา อีกทั้งก็กำลังตื่นเต้นกันจนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แอบถอนหายใจ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าว“เอาล่ะญ่าหลิน ดึกมากแล้ว ให้ลูกๆกลับกันไปเถอะ เราสองคนก็ได้เวลาพักผ่อนแล้วเหมือนกัน”

ลูกสาวและลูกเขยไม่ได้คิดมากอะไร บวกกับคนทั้งสองมีเรื่องต้องพูดคุยกระซิบกระซาบกัน จึงตอบตกลงอย่างไว หลังจากที่บอกลา ก็ขับรถกลับไปยังห้องพักของตัวเองที่ในตัวเมืองทันที

เมื่อส่งลูกสาวกับลูกเขยที่ดีอกดีใจกลับไปแล้ว เฉินจุนเหมยเห็นหลี่ญ่าหลินเหม่อลอย และเศร้าซึมไปเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะถามอย่างอ่อนโยนว่า“เป็นอะไรไปคะ？ผิดหวังเหรอ？”

หลี่ญ่าหลินยิ้มอย่างจนใจ“ก็มีบ้างนิดหน่อย……ผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ ดังนั้นก็เลยคิดไม่ตก”

เฉินจุนเหมยพยักหน้ารับ พูดอย่างจริงจัง“ญ่าหลิน อย่าทดสอบความเป็นมนุษย์เด็ดขาด ความเป็นมนุษย์นั้นก็เหมือนกับโลกแห่งความจริงนี้ เล็กเท่าฝุ่นผง และใหญ่เท่าจักรวาล”

พูดมาถึงตรงนี้ เธอก็พลิกลิ้น พูดอย่างจริงจัง“แต่ว่า แม้จะเป็นจักรวาล ก็มีขอบเขตเหมือนกัน！”