ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4875

สรุปบท บทที่ 4875 เริ่มนับเวลาถอยหลัง1: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอน บทที่ 4875 เริ่มนับเวลาถอยหลัง1 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 4875 เริ่มนับเวลาถอยหลัง1 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่เขียนโดย เมฆทอง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เธอรู้ หากเธอสารภาพกับตำรวจสหรัฐอเมริกา แม้ตลอดชีวิตนี้จะไม่ได้ออกมาจากคุกอีก แต่อย่างน้อยก็ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้

ดังนั้น เธอในตอนนี้ ไม่มีทางเลือกที่สอง

เมื่อจงชิวฮวาถูกพาตัวมาที่นครนิวยอร์ก และขณะที่เข้ามอบตัวกับทางตำรวจนครนิวยอร์กนั้น กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ในแถบชานเมืองของนครนิวยอร์ก ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันของนักโทษพอดี

ตามกฎระเบียบของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก่อนอาหารกลางวันจะเริ่มต้นขึ้น ผู้ตรวจการจะทำการเช็กรายชื่อของนักโทษทุกคนในห้องขัง หลังจากที่เช็กชื่อแล้วประตูห้องขังจะถูกเปิดออกแล้วนักโทษทุกคนก็จะเดินเรียงกันไปยังโรงอาหารอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่กินข้าวในโรงอาหารเรียบร้อย ทุกคนก็จะได้ไปเดินเล่นตามลานสนาม จบกิจกรรมนี้แล้ว จะยังต้องเช็กชื่ออีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าไม่มีใครหายตัวไป ปิดประตู แล้วรอเวลาอาหารมื้อเย็น

ในเวลานี้ หม่าหลันไม่รู้ ว่าชีวิตดีๆของตัวเองนั้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ในตอนนี้ ห้องขังที่เธออยู่เพิ่งจะนับจำนวนคนเสร็จ แม้ว่า คนอื่นๆจะเริ่มเข้าแถวกันแล้ว แต่หม่าหลันก็ยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ไขว่ห้างแล้วอ่านนิตยสารจีนอย่างสบายใจ

ผู้คุมหญิงที่ตรวจนับจำนวนคนเมินเฉยกับพฤติกรรมของหม่าหลัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องขังนี้ไม่มีผู้แหกคุก ผู้คุมหญิงก็พูดเสียงดัง“ตอนนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารได้แล้ว!”

พูดจบ เธอมาตรงหน้าหม่าหลัน พูดอย่างสุภาพ“พี่หลัน วันนี้ที่ครัวทำสปาเกตตีซอสเนื้อกับทอดมันกุ้ง ฉันให้ห้องครัวทำไข่ผัดมะเขือเทศเพิ่มให้พี่ด้วย หากพี่ต้องการ ไปหาแครี่ที่ห้องครัวได้เลย ”

และหม่าหลันเองไม่เพียงแค่มีอำนาจกับผู้คุมเท่านั้น ด้วยกำลังการต่อสู้ของทหารหญิงสามคนของสำนักว่านหลงนั้นมีอยู่อย่างท่วมท้น หัวโจกเดิมของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ เกือบทั้งหมดก็ถูกสั่งสอนไปอยู่หลายครั้ง ตอนนี้ต่างก็สงบเสงี่ยมลง ไม่มีใครกล้าที่จะยโสอวดดีที่ในห้องขังนี้อีก

หม่าหลันมีสามคนนี้คอยหนุนหลัง ได้กลายไปเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียงในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์นี้ไปแล้ว ยังมีชื่อเรียกให้ตัวเองด้วยว่า แม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์

หม่าหลันในตอนนี้มองไปยังผู้คุมหญิงคนนั้น วางนิตยสารในมือลงอย่างช้าๆ พูดอย่างไม่พอใจว่า“เสี่ยวหลู ไม่ได้อยากจะว่านะ นิตยสารที่ส่งมาให้ในช่วงนี้น่าเบื่อมาก เนื้อหาในนั้นทั้งน้ำเน่าและไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรที่เจริญหูเจริญตาเลย เอาพวก《รู้ใจ》อะไรแบบนี้มาไม่ได้เหรอ?”

“《รู้ใจ》?”ผู้คุมหญิงเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีนโดยกำเนิด เพราะฉะนั้นก็จึงไม่รู้ว่า《รู้ใจ》คืออะไร ดังนั้นก็จึงถามอย่างร้อนรนว่า“พี่หลัน 《รู้ใจ》ที่พี่ว่ามันคืออะไรเหรอ?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน