เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4875

เธอรู้ หากเธอสารภาพกับตำรวจสหรัฐอเมริกา แม้ตลอดชีวิตนี้จะไม่ได้ออกมาจากคุกอีก แต่อย่างน้อยก็ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้

ดังนั้น เธอในตอนนี้ ไม่มีทางเลือกที่สอง

เมื่อจงชิวฮวาถูกพาตัวมาที่นครนิวยอร์ก และขณะที่เข้ามอบตัวกับทางตำรวจนครนิวยอร์กนั้น กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ในแถบชานเมืองของนครนิวยอร์ก ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันของนักโทษพอดี

ตามกฎระเบียบของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก่อนอาหารกลางวันจะเริ่มต้นขึ้น ผู้ตรวจการจะทำการเช็กรายชื่อของนักโทษทุกคนในห้องขัง หลังจากที่เช็กชื่อแล้วประตูห้องขังจะถูกเปิดออกแล้วนักโทษทุกคนก็จะเดินเรียงกันไปยังโรงอาหารอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่กินข้าวในโรงอาหารเรียบร้อย ทุกคนก็จะได้ไปเดินเล่นตามลานสนาม จบกิจกรรมนี้แล้ว จะยังต้องเช็กชื่ออีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าไม่มีใครหายตัวไป ปิดประตู แล้วรอเวลาอาหารมื้อเย็น

ในเวลานี้ หม่าหลันไม่รู้ ว่าชีวิตดีๆของตัวเองนั้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ในตอนนี้ ห้องขังที่เธออยู่เพิ่งจะนับจำนวนคนเสร็จ แม้ว่า คนอื่นๆจะเริ่มเข้าแถวกันแล้ว แต่หม่าหลันก็ยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ไขว่ห้างแล้วอ่านนิตยสารจีนอย่างสบายใจ

ผู้คุมหญิงที่ตรวจนับจำนวนคนเมินเฉยกับพฤติกรรมของหม่าหลัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องขังนี้ไม่มีผู้แหกคุก ผู้คุมหญิงก็พูดเสียงดัง“ตอนนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารได้แล้ว！”

พูดจบ เธอมาตรงหน้าหม่าหลัน พูดอย่างสุภาพ“พี่หลัน วันนี้ที่ครัวทำสปาเกตตีซอสเนื้อกับทอดมันกุ้ง ฉันให้ห้องครัวทำไข่ผัดมะเขือเทศเพิ่มให้พี่ด้วย หากพี่ต้องการ ไปหาแครี่ที่ห้องครัวได้เลย ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน