ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4875
เธอรู้ หากเธอสารภาพกับตำรวจสหรัฐอเมริกา แม้ตลอดชีวิตนี้จะไม่ได้ออกมาจากคุกอีก แต่อย่างน้อยก็ยังรักษาชีวิตเอาไว้ได้
ดังนั้น เธอในตอนนี้ ไม่มีทางเลือกที่สอง
เมื่อจงชิวฮวาถูกพาตัวมาที่นครนิวยอร์ก และขณะที่เข้ามอบตัวกับทางตำรวจนครนิวยอร์กนั้น กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ในแถบชานเมืองของนครนิวยอร์ก ก็เป็นเวลาอาหารกลางวันของนักโทษพอดี
ตามกฎระเบียบของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก่อนอาหารกลางวันจะเริ่มต้นขึ้น ผู้ตรวจการจะทำการเช็กรายชื่อของนักโทษทุกคนในห้องขัง หลังจากที่เช็กชื่อแล้วประตูห้องขังจะถูกเปิดออกแล้วนักโทษทุกคนก็จะเดินเรียงกันไปยังโรงอาหารอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่กินข้าวในโรงอาหารเรียบร้อย ทุกคนก็จะได้ไปเดินเล่นตามลานสนาม จบกิจกรรมนี้แล้ว จะยังต้องเช็กชื่ออีกรอบ เพื่อมั่นใจว่าไม่มีใครหายตัวไป ปิดประตู แล้วรอเวลาอาหารมื้อเย็น
ในเวลานี้ หม่าหลันไม่รู้ ว่าชีวิตดีๆของตัวเองนั้นกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
ในตอนนี้ ห้องขังที่เธออยู่เพิ่งจะนับจำนวนคนเสร็จ แม้ว่า คนอื่นๆจะเริ่มเข้าแถวกันแล้ว แต่หม่าหลันก็ยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ไขว่ห้างแล้วอ่านนิตยสารจีนอย่างสบายใจ
ผู้คุมหญิงที่ตรวจนับจำนวนคนเมินเฉยกับพฤติกรรมของหม่าหลัน เมื่อแน่ใจแล้วว่าในห้องขังนี้ไม่มีผู้แหกคุก ผู้คุมหญิงก็พูดเสียงดัง“ตอนนี้ไปกินข้าวที่โรงอาหารได้แล้ว！”
พูดจบ เธอมาตรงหน้าหม่าหลัน พูดอย่างสุภาพ“พี่หลัน วันนี้ที่ครัวทำสปาเกตตีซอสเนื้อกับทอดมันกุ้ง ฉันให้ห้องครัวทำไข่ผัดมะเขือเทศเพิ่มให้พี่ด้วย หากพี่ต้องการ ไปหาแครี่ที่ห้องครัวได้เลย ”
และหม่าหลันเองไม่เพียงแค่มีอำนาจกับผู้คุมเท่านั้น ด้วยกำลังการต่อสู้ของทหารหญิงสามคนของสำนักว่านหลงนั้นมีอยู่อย่างท่วมท้น หัวโจกเดิมของกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ เกือบทั้งหมดก็ถูกสั่งสอนไปอยู่หลายครั้ง ตอนนี้ต่างก็สงบเสงี่ยมลง ไม่มีใครกล้าที่จะยโสอวดดีที่ในห้องขังนี้อีก
หม่าหลันมีสามคนนี้คอยหนุนหลัง ได้กลายไปเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียงในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์นี้ไปแล้ว ยังมีชื่อเรียกให้ตัวเองด้วยว่า แม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์
หม่าหลันในตอนนี้มองไปยังผู้คุมหญิงคนนั้น วางนิตยสารในมือลงอย่างช้าๆ พูดอย่างไม่พอใจว่า“เสี่ยวหลู ไม่ได้อยากจะว่านะ นิตยสารที่ส่งมาให้ในช่วงนี้น่าเบื่อมาก เนื้อหาในนั้นทั้งน้ำเน่าและไม่ได้เรื่อง ไม่มีอะไรที่เจริญหูเจริญตาเลย เอาพวก《รู้ใจ》อะไรแบบนี้มาไม่ได้เหรอ？”
“《รู้ใจ》？”ผู้คุมหญิงเป็นชาวอเมริกันเชื้อสายจีนโดยกำเนิด เพราะฉะนั้นก็จึงไม่รู้ว่า《รู้ใจ》คืออะไร ดังนั้นก็จึงถามอย่างร้อนรนว่า“พี่หลัน 《รู้ใจ》ที่พี่ว่ามันคืออะไรเหรอ？”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...