ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4876

หม่าหลันพูดอย่างเย่อหยิ่ง：“《รู้ใจ》เป็นนิตยสารจีนเล่มหนึ่งที่มีความลึกซึ้ง มีลักษณะทางวรรณกรรมที่แข็งแกร่ง เป็นสิ่งพิมพ์วรรณกรรมที่หลายปีมานี้ ฉันชอบมากที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะชาวอเมริกันอย่างพวกเธอมีอคติต่อนักเขียนหัวเซี่ยอย่างเรา ผู้แต่ง《รู้ใจ》ก็ได้รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมไปนานแล้ว！อเมริกาคิดจะทำลายพวกเราไม่ปล่อยจริงๆ เลย！”

ผู้คุมสาวพูดอย่างเขินอายว่า：“พี่หลัน รางวัลโนเบลไม่ใช่พวกเราชาวอเมริกันที่ตัดสิน ส่วนมากตัดสินโดยชาวสวีเดน……”

หม่าหลันขมวดคิ้ว ถามว่า：“งั้นเหรอ？ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ？”

ผู้คุมสาวรีบแนะนำ：“เพราะโนเบลเป็นชาวสวีเดน……เขาบริจาคเงินเพื่อจัดรางวัลโนเบล”

หม่าหลันตระหนักได้ว่าตัวเองเสียหน้า จึงพูดอย่างเยือกเย็นทันที：“แล้วไงล่ะ？สวีเดนอะไร สวิตเซอร์แลนด์อะไร คนอเมริกาอย่างพวกเธอก็ควบคุมอยู่เบื้องหลังทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ？”

ผู้คุมสาวรีบพูด：“พี่หลัน โนเบลนี้……ไม่เกี่ยวข้องกับสหรัฐอเมริกาจริงๆ……”

หม่าหลันพูดอย่างหมดความอดทน：“โอ๊ยฉันไม่คุยกับเธอแล้ว รีบคิดหาทางเอา《รู้ใจ》มาให้ฉันอ่าน”

ผู้คุมสาวได้แต่พูดด้วยความเคารพว่า：“ค่ะพี่หลัน ฉันจะช่วยหาทางให้พี่！”

หม่าหลันตอบอือ แล้วโบกมือพูด：“เอาล่ะ เธอออกไปเถอะ”

ผู้คุมสาวรีบพยักหน้าพูดว่า：“ค่ะพี่หลัน งั้นฉันออกไปก่อนนะ”

ผู้คุมสาวออกไปแล้ว นักโทษหญิงขี้ประจบกลุ่มหนึ่งก็พากันมาล้อมรอบ แต่ละคนพากันแย่งกันพูด：

“พี่หลัน พี่พักผ่อนเป็นไงบ้าง？”

“พี่หลัน พวกเราอยู่กินข้าวกับพี่ละกัน！”

โคลอี้พูดด้วยความกลัว：“เมื่อ……เมื่อวานพวกเราเพิ่งซักผ้าปูที่นอนปลอกผ้าห่มกับปลอกหมอนที่ทุกคนเพิ่งเปลี่ยนไปเอง ซักจนถึงเที่ยงคืนขอพวกเราพักหน่อย ……”

หม่าหลันเอาหนังสือในมือตบใส่หน้าของโคลอี้ไปโดยตรง แล้วหน้าของเธอซีกหนึ่งก็แดงก่ำทันที จากนั้นจึงพูดอย่างเย็นชา：“ถ้าเธอยังกล้าต่อรองกับฉัน ต่อไปฉันจะให้พวกเธอสองคนซักกางเกงในและยกทรงของทุกคนในอนาคต！”

เสียงเยือกเย็นของหม่าหลัน ทำให้โคลอี้และเจสสิก้าตกใจจนหน้าซีดขาว

ไม่กี่วันมานี้ ชีวิตของพวกเขาเหมือนกับตกนรก

ทุกสิ่งที่พวกเธอทั้งสองคนทำกับหม่าหลันไว้ รวมกับนิสัยเจ้าคิดแค้นของหม่าหลันแล้ว กำหนดให้พวกเธอสองคนไม่มีทางที่จะมีจุดจบที่ดีได้

ส่วนหม่าหลันก็เปลี่ยนจากการทุบตีและทรมานทั้งสองคนในตอนแรก ไปเป็นการสร้างความอัปยศอดสูและความเป็นทาสให้พวกเขาทั้งสอง