ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4876
หม่าหลันพูดอย่างเย่อหยิ่ง：“《รู้ใจ》เป็นนิตยสารจีนเล่มหนึ่งที่มีความลึกซึ้ง มีลักษณะทางวรรณกรรมที่แข็งแกร่ง เป็นสิ่งพิมพ์วรรณกรรมที่หลายปีมานี้ ฉันชอบมากที่สุด ถ้าไม่ใช่เพราะชาวอเมริกันอย่างพวกเธอมีอคติต่อนักเขียนหัวเซี่ยอย่างเรา ผู้แต่ง《รู้ใจ》ก็ได้รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมไปนานแล้ว！อเมริกาคิดจะทำลายพวกเราไม่ปล่อยจริงๆ เลย！”
ผู้คุมสาวพูดอย่างเขินอายว่า：“พี่หลัน รางวัลโนเบลไม่ใช่พวกเราชาวอเมริกันที่ตัดสิน ส่วนมากตัดสินโดยชาวสวีเดน……”
หม่าหลันขมวดคิ้ว ถามว่า：“งั้นเหรอ？ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ？”
ผู้คุมสาวรีบแนะนำ：“เพราะโนเบลเป็นชาวสวีเดน……เขาบริจาคเงินเพื่อจัดรางวัลโนเบล”
หม่าหลันตระหนักได้ว่าตัวเองเสียหน้า จึงพูดอย่างเยือกเย็นทันที：“แล้วไงล่ะ？สวีเดนอะไร สวิตเซอร์แลนด์อะไร คนอเมริกาอย่างพวกเธอก็ควบคุมอยู่เบื้องหลังทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ？”
ผู้คุมสาวรีบพูด：“พี่หลัน โนเบลนี้……ไม่เกี่ยวข้องกับสหรัฐอเมริกาจริงๆ……”
หม่าหลันพูดอย่างหมดความอดทน：“โอ๊ยฉันไม่คุยกับเธอแล้ว รีบคิดหาทางเอา《รู้ใจ》มาให้ฉันอ่าน”
ผู้คุมสาวได้แต่พูดด้วยความเคารพว่า：“ค่ะพี่หลัน ฉันจะช่วยหาทางให้พี่！”
หม่าหลันตอบอือ แล้วโบกมือพูด：“เอาล่ะ เธอออกไปเถอะ”
ผู้คุมสาวรีบพยักหน้าพูดว่า：“ค่ะพี่หลัน งั้นฉันออกไปก่อนนะ”
ผู้คุมสาวออกไปแล้ว นักโทษหญิงขี้ประจบกลุ่มหนึ่งก็พากันมาล้อมรอบ แต่ละคนพากันแย่งกันพูด：
“พี่หลัน พี่พักผ่อนเป็นไงบ้าง？”
“พี่หลัน พวกเราอยู่กินข้าวกับพี่ละกัน！”
โคลอี้พูดด้วยความกลัว：“เมื่อ……เมื่อวานพวกเราเพิ่งซักผ้าปูที่นอนปลอกผ้าห่มกับปลอกหมอนที่ทุกคนเพิ่งเปลี่ยนไปเอง ซักจนถึงเที่ยงคืนขอพวกเราพักหน่อย ……”
หม่าหลันเอาหนังสือในมือตบใส่หน้าของโคลอี้ไปโดยตรง แล้วหน้าของเธอซีกหนึ่งก็แดงก่ำทันที จากนั้นจึงพูดอย่างเย็นชา：“ถ้าเธอยังกล้าต่อรองกับฉัน ต่อไปฉันจะให้พวกเธอสองคนซักกางเกงในและยกทรงของทุกคนในอนาคต！”
เสียงเยือกเย็นของหม่าหลัน ทำให้โคลอี้และเจสสิก้าตกใจจนหน้าซีดขาว
ไม่กี่วันมานี้ ชีวิตของพวกเขาเหมือนกับตกนรก
ทุกสิ่งที่พวกเธอทั้งสองคนทำกับหม่าหลันไว้ รวมกับนิสัยเจ้าคิดแค้นของหม่าหลันแล้ว กำหนดให้พวกเธอสองคนไม่มีทางที่จะมีจุดจบที่ดีได้
ส่วนหม่าหลันก็เปลี่ยนจากการทุบตีและทรมานทั้งสองคนในตอนแรก ไปเป็นการสร้างความอัปยศอดสูและความเป็นทาสให้พวกเขาทั้งสอง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...