ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4879
หม่าหลันได้ยินคำนี้ ก็รีบถามว่า：“แล้วพวกเขาปล่อยฉันออกไปเมื่อไหร่？”
เจมส์ ไวท์ดูเวลา แล้วตอบไปว่า：“เกรงว่าวันนี้จะลำบากไปหน่อย แต่ว่าพรุ่งนี้ไม่มีปัญหาแน่！”
“อ๋า？！”หม่าหลันโพล่งถามออกไปอย่างผิดหวัง：“เอ่อ……ให้พวกเขาเลื่อนไปอีกสองสามวันไม่ได้เหรอ？”
ประโยคของหม่าหลัน ทำให้เจมส์ ไวท์ตะลึงงันอยู่ตรงนั้น
เขาถามโดยไม่รู้ตัวว่า：“คุณผู้หญิงหม่า ช้าไปอีกสองสามวันหมายความว่าไงครับ？”
หม่าหลันพูดอย่างเซ็งๆ：“ช้าไปอีกสองสามวันก็หมายความตามนั้นแหละ ให้พวกเขาเลื่อนไปอีกหน่อย ไม่ต้องรีบขนาดนี้！”
เจมส์ ไวท์ก็อึดอัดสุดๆ ทันที เขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมหม่าหลันถึงขออะไรแปลกๆ แบบนี้
เขาที่สงสัย อดไม่ได้ที่จะถามว่า：“คุณผู้หญิงหม่า ผมสับสนเล็กน้อย คุณอยากให้ผมรีบพาคุณออกไปจากที่นี่ไม่ใช่เหรอครับ？ทำไมคุณถึงไม่อยากออกไปตอนนี้ล่ะ？”
หม่าหลันพูดด้วยใบหน้าจริงจัง：“บอกตรงๆ นะ ฉันรักที่นี่แล้ว คนที่นี่เป็นมิตรมาก ที่นี่ฉันมีเพื่อนตั้งเยอะ ถ้าไปแบบนี้ ชีวิตนี้คงไม่ได้เจออีกหลายคนเลย ยังไงฉันก็ไม่ใช่คนอเมริกัน อีกไม่นานก็จะกลับไปหัวเซี่ยแล้ว”
ที่จริงหม่าหลันไม่มีเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ ที่นี่ มีแต่พวกประจบสอพลอ จากทั่วทุกมุมโลก
คนเหล่านี้เคารพหม่าหลันทุกวัน และยังทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นราชินีอีกด้วย
เพราะว่าตอนนี้จงชิวฮวาทำคดีนี้แล้ว ดังนั้นหม่าหลันก็ไม่ต้องห่วงแล้ว
ก่อนหน้านี้แม้ว่าเธอจะอยู่ที่นี่อย่างสบายใจ แต่ยังไงเธอก็มีความกังวลอยู่บ้าง ถ้าตัวเองออกไปไม่ได้จะทำอย่างไรล่ะ？
แม้ว่าชีวิตในเรือนจำจะเจ๋งมาก เป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์ก็ถึงอกถึงใจมาก แต่ทั้งหมดนั้นล้วนมาจากประสบการณ์ชีวิต
ถ้าออกไปไม่ได้จริงๆ ทำให้วันแบบนี้เป็นเรื่องปกติ แบบนั้นเธอก็จะรับไม่ได้สุดๆ
แต่ว่าตอนนี้วางใจได้เต็มที่ จงชิวฮวาทำคดีแล้ว ความผิดที่ถูกใส่ร้ายของตัวเองก็ถูกชะล้างไปด้วย ดังนั้นอยากไปเมื่อไหร่ ก็ไปได้ทุกเมื่อ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...