ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4880

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งหวังว่าจะอยู่ได้อีกหลายวันอย่างสบายใจ

ตอนนี้เจมส์ ไวท์กลับลำบากใจเล็กน้อย แต่เขาก็มีพันธกิจ ที่พูดอะไรห้ามให้ลูกค้าผิดหวัง ดังนั้นจึงตอบตกลงไปทันทีว่า พูดว่า：“คุณผู้หญิงหม่าไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจะช่วยคุณจัดการให้เอง！”

หม่าหลันถอนหายใจเงียบๆ กำชับไปว่า：“คุณอย่าลืมล่ะ ฉันรอข่าวดีจากคุณอยู่”

……

อย่างแรกที่เจมส์ ไวท์ออกไปจากกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก็คือหยิบโทรศีพท์ออกมา โทรหาเฟ่ยเจี้ยนจงคุณท่านตระกูลเฟ่ยทันที

ในสาย เขารายงานอาการแปลกๆ ของหม่าหลัน ให้เฟ่ยเจี้ยนจงฟังทั้งหมด เฟ่ยเจี้ยนจงก็รีบเอาคำร้องของหม่าหลัน บอกเย่เฉินทั้งหมด

เย่เฉินที่อยู่ในสาย ตอนที่ได้ยินคุณท่านเฟ่ยบอกว่าหม่าหลันยังไม่อยากไปจากเรือนจำ เขาเองก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า แม่ยายที่เข้าคุกจะติดแบบนี้ได้

ดูเหมือนว่า ชีวิตหม่าหลันในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ จะอยู่อย่างดิบดีจริงๆ

เวลานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงที่อยู่ปลายสายพูดด้วยความเคารพว่า：“คุณเย่ ที่จริงให้แม่ยายคุณอยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ต่อก็ไม่ได้อยากอะไรนัก ผมสามารถโทรหาเพื่อนที่ศาลตุลาการ แล้วบอกเขาได้”

เวลานี้เย่เฉินกลับพูดไปทันทีว่า：“ช่างเถอะ อย่าให้ลำบากนักเลย พรุ่งนี้ให้เธอออกจากเรือนจำเถอะ”

ที่จริงแล้ว เย่เฉินก็ไม่อยากให้หม่าหลันออกมาไวขนาดนี้ ยังไงเขาก็ไม่คาดหวังนักว่า จะได้เห็นหน้าของหม่าหลันทุกวัน

แต่เขาก็นึกถึงความรู้สึกของเซียวชูหรันผู้เป็นภรรยา ตัวเองออกมาจากพรอวิเดนซ์มาสักระยะแล้ว ช่วงนี้ภรรยาเข้าเรียน ใช้ชีวิตคนเดียว และยังต้องห่วงหม่าหลันในเรือนจำอีก ชีวิตเธอทรมานไม่น้อยเลย

หม่าหลันส่ายหน้าอย่างเหี่ยวเฉา พูดว่า：“ไม่มีอะไร พวกเธอไม่ต้องห่วง”

หม่าหลันไม่อยากพูดกับพวกเธอ ตัวเองน่าจะต้องไปแล้ว

แบบนั้น เดาว่าหลายๆ คนในพวกเธอจะต้องฉลองด้วยความยินดีกันแน่

แม้แต่นักโทษในห้องขังอื่นๆ ก็อาจจะฉลองการจากไปของแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์เป็นการส่วนตัวด้วยก็ได้

ดังนั้น หม่าหลันตัดสินใจไม่พูดสักคำ ให้ทุกวินาทีที่ตัวเองอยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ยังเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์คนนั้นที่ใครเห็นก็ต้องกลัว

แต่ว่า เพื่อให้แน่ใจว่าเธอสามารถอยู่ในคุกได้อีกหลายวัน ในตอนที่เธอพักเดินเล่น ก็ใช้โทรศัพท์สาธารณะในสนามกีฬา โทรหาเย่เฉิน