ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4880

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งหวังว่าจะอยู่ได้อีกหลายวันอย่างสบายใจ

ตอนนี้เจมส์ ไวท์กลับลำบากใจเล็กน้อย แต่เขาก็มีพันธกิจ ที่พูดอะไรห้ามให้ลูกค้าผิดหวัง ดังนั้นจึงตอบตกลงไปทันทีว่า พูดว่า：“คุณผู้หญิงหม่าไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมจะช่วยคุณจัดการให้เอง！”

หม่าหลันถอนหายใจเงียบๆ กำชับไปว่า：“คุณอย่าลืมล่ะ ฉันรอข่าวดีจากคุณอยู่”

……

อย่างแรกที่เจมส์ ไวท์ออกไปจากกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ก็คือหยิบโทรศีพท์ออกมา โทรหาเฟ่ยเจี้ยนจงคุณท่านตระกูลเฟ่ยทันที

ในสาย เขารายงานอาการแปลกๆ ของหม่าหลัน ให้เฟ่ยเจี้ยนจงฟังทั้งหมด เฟ่ยเจี้ยนจงก็รีบเอาคำร้องของหม่าหลัน บอกเย่เฉินทั้งหมด

เย่เฉินที่อยู่ในสาย ตอนที่ได้ยินคุณท่านเฟ่ยบอกว่าหม่าหลันยังไม่อยากไปจากเรือนจำ เขาเองก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า แม่ยายที่เข้าคุกจะติดแบบนี้ได้

ดูเหมือนว่า ชีวิตหม่าหลันในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ จะอยู่อย่างดิบดีจริงๆ

เวลานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงที่อยู่ปลายสายพูดด้วยความเคารพว่า：“คุณเย่ ที่จริงให้แม่ยายคุณอยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ต่อก็ไม่ได้อยากอะไรนัก ผมสามารถโทรหาเพื่อนที่ศาลตุลาการ แล้วบอกเขาได้”

เวลานี้เย่เฉินกลับพูดไปทันทีว่า：“ช่างเถอะ อย่าให้ลำบากนักเลย พรุ่งนี้ให้เธอออกจากเรือนจำเถอะ”

ที่จริงแล้ว เย่เฉินก็ไม่อยากให้หม่าหลันออกมาไวขนาดนี้ ยังไงเขาก็ไม่คาดหวังนักว่า จะได้เห็นหน้าของหม่าหลันทุกวัน

แต่เขาก็นึกถึงความรู้สึกของเซียวชูหรันผู้เป็นภรรยา ตัวเองออกมาจากพรอวิเดนซ์มาสักระยะแล้ว ช่วงนี้ภรรยาเข้าเรียน ใช้ชีวิตคนเดียว และยังต้องห่วงหม่าหลันในเรือนจำอีก ชีวิตเธอทรมานไม่น้อยเลย