ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4881

เย่เฉินรับสายแล้ว หม่าหลันรีบพูดที่สายว่า：“ลูกเขยแสนดี แม่เองนะ！”

เย่เฉินพูดอย่างเกรงใจ：“แม่ สองวันนี้แม่โอเคไหม？”

หม่าหลันรีบพูด：“โอเคๆๆ โอเคมาก แม่โทรมาหาแกแค่จะบอกแกว่าไม่ต้องห่วงแม่ อยู่ในนี้แม่สบายดี”

เย่เฉินตอบอือ แล้วพูด：“งั้นก็ดี ใช่สิแม่ ผมได้ยินว่าผู้ต้องสงสัยที่หลอกแม่คนนั้นถูกจับแล้ว เชื่อว่าแม่จะได้ออกมาในไม่ช้านี้แน่”

หม่าหลันรีบพูด：“โอเคลูกเขย แม่โทรหาแกเพราะอยากคุยเรื่องนี้ แกช่วยพูดกับลูกค้าคนนั้นให้แม่ได้ไหม ให้เขาช่วยหาเส้นสาย อย่าให้แม่ออกไปไวขนาดนี้ ตอนนี้แม่ยังไม่อยากไปเลย……”

เย่เฉินทำเป็นถามอย่างอยากรู้อยากเห็น：“แม่ แม่เป็นอะไรไป？ไม่ง่ายเลยที่จะมีโอกาสกลับมาเป็นอิสระ ทำไมแม่ยังไม่อยากออกมาอีกล่ะ？”

หม่าหลันพูดอย่างตะกุกตะกัก：“เอ่อ……แม่คบกับเพื่อนในนี้ พูดตรงๆ นะอยู่กบคนพวกนี้แล้วถูกรสนิยมกัน อยากอยู่กับพวกเธออีกสักหน่อยน่ะ！เย่เฉิน แม่ไม่สน！แกต้องช่วยแม่คิดหาทางนะ！”

เย่เฉินพูดพอเป็นพิธีอย่างคลุมเครือ：“โอเค ผมจะลองดู แต่ไม่รับประกันนะว่าจะได้”

หม่าหลันเตือนไปว่า：“ได้แน่นอน！ถ้าแกช่วยแม่เรื่องนี้ไม่ได้ แม่ออกไปแล้วจะตบหน้าผู้คุมทันที ดูว่าจะถูกจับเข้ามาอีกได้ไหม！”

เย่เฉินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้：“โอเคๆๆ ผมจะช่วยแม่คิดหาทาง จะต้องทำให้แม่พอใจแน่”

“ประมาณนั้นแหละ！”

ได้รับคำสัญญาจากเย่เฉิน หม่าหลันจึงวางสายอย่างพอใจ

ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุด ก็คือให้หม่าหลันตัดสินใจออกไปจากที่นั่นเอง

อย่ามองว่าตอนนี้เธออยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์มีความสุขมากแค่ไหน แต่อยากให้ตัวเธอเองตัดสินใจไปจากที่นี่ไม่ยากนัก แค่เอาทหารหญิงร้านว่านหลงทั้งสามออกไป หม่าหลันจะต้องเปลี่ยนท่าทีทันที แล้วอยากจะรีบออกมาอย่างคนบ้าแน่

หม่าหลันไม่รู้ว่าลูกเขยแสนดีคนนี้ของตัวเอง เตรียมแผนอะไรมารับมือกับตัวเอง

เพื่อมั่นใจว่าเย่เฉินสามารถทำให้เธออยู่ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ต่อไปได้ ตอนที่พักเดินเล่นหลังอาหารเย็น หม่าหลันก็โทรหาเย่เฉินอีกครั้ง ถามความคืบหน้าของเรื่อง

ที่สนาม ผู้คุมสาวเชื้อสายจีนคนนั้นเห็นหม่าหลัน ก็พูดอย่างเกรงใจ：“พี่หลัน พี่จะรีบร้อนไปทำไมกัน？”

หม่าหลันพูดด้วยจิตใจร้อนรุ่มกระสับกระส่าย.：“หึ วันนี้ตอนเที่ยงทนายความมาใช่ไหมล่ะ？บอกฉันว่าคดีของฉันได้รับการตัดสินแล้ว และบอกว่าฉันจะถูกปล่อยตัวในวันพรุ่งนี้”