ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 488
บทที่ 488
ไพ่สำรับนี้คือเทงอีกครั้ง ชนะ ทิศปักกับหงจงสองตัวนี้
ที่สำคัญคือ ถ้าตัวเองสามารถจั่วได้ทิศปักล่ะก็ มันก็จะเป็นตังไซหน่ำปักอย่างละสามเสาะนี่คือไทเซเหเลยนะ!
ไทเซเหสามารถชนะเลขฟานที่ใหญ่ที่สุด!
ถ้าตัวเองจั่วได้ทิศปักตาเดียวก็ได้คืนมาสองล้านหยวน!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอก็ตะโกนด้วยความตื่นเต้นว่าเทง จากนั้นก็เริ่มรอการจั่วทิศปัก
เธอรู้สึกว่า ไม่ว่าจะเป็นทิศปัก หรือหงจง สำหรับคนอื่นแล้ว อาจจะไม่เป็นประโยชน์สักเท่าไหร่ โดยปกติแล้วคนที่ได้มันก็ทิ้งมันไปอย่างแน่นอน ดังนั้นถึงแม้ตัวเองจะไม่ได้จากการจั่วไพ่ อย่างน้อยก็ต้องได้จากการรอคนอื่นเตี่ยนเผ้า
แต่ว่า เธอจะรู้ได้อย่างไรว่า ไพ่รอบนี้ถูกจัดไว้หมดแล้ว
ทิศปักกับหงจงที่เธอต้องการ ล้วนอยู่ในมือของหนิวกุ้ยหมิ่น นั่นก็คือ เหมือนไพ่เทงตาที่แล้ว ไพ่ตานี้ของเธอ เป็นไพ่มือตายที่ไม่มีทางชนะ!
หม่าหลันรอทิศปักกับหงจงอย่างทรมาน รออยู่หลายรอบแต่ก็ยังไม่ได้ สุดท้ายหลังจากหม่าหลันจั่วไพ่มาหนึ่งใบ พูดด้วยรอยยิ้มว่า: ไอ้หยา ฉันจั่วไพ่อีกแล้ว! ครั้งนี้เป็นเหมินเฉียนชิง เรียง ไค่วู่ ทั้งหมดสี่สิบแปดฟาน! "
หนิวกุ้ยหมิ่นเห็นว่าเธอจั่วไพ่ได้หกเสาะ จึงรีบพูดว่า: "ไอ้หยาพี่เหลียน ของพี่นี่เป็นหกเสาะตัวสุดท้ายเลยนะ ในมือฉันมีสามตัว! พี่นี่ไห่ตี่ลาวเยว่นะเนี่ย! "
"ไอ้หยา ไห่ตี่ลาวเยว่จริงด้วย! "
เหอเหลียนปรบมืออย่างมีความสุขและพูดว่า: "งั้นเพิ่มอีกแปดฟาน ขาละห้าสิบหกฟาน นั่นก็คือห้าแสนหกหมื่นหยวน"
หม่าหลันรู้สึกเวียนหัวทันที!
เธอรู้สึกว่า วันนี้ไม่ว่ายังไงตัวเองก็ต้องหาวิธีชนะเอาเงินคืนมา ถ้าหากตอนนี้ไม่เล่นแล้ว เงินสองล้านกว่าก็จะเสียไปเปล่าๆ!
เดิมทีเธอคิดว่า เหอเหลียนร่ำรวยขนาดนี้ และมักจะเสียเงินเป็นล้านๆ ต่อครั้ง คงจะไม่สนใจเรื่องเงิน พูดง่าย น่าจะตอบรับคำขอของเธอได้
ใครจะไปคิดว่า จู่ๆ ใบหน้าของเหอเหลียนก็เกิดเย็นชาขึ้นมา และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “น้องหม่าหลัน เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ! การเล่นไพ่นกกระจอกพอแพ้ชนะก็ต้องจ่ายเงินในตานั้น มีที่ไหนกฎเกณฑ์การติดค้าง? ก่อนหน้านั้นที่ฉันแพ้ ฉันก็ให้เธอในทันที ทำไมตอนนี้เธอแพ้ ก็คิดจะชิ่งเหรอ? "
จากนั้น เหอเหลียนก็พูดอีกว่า: "นอกจากนี้ เธอไม่เอาเงินออกมา แล้วยังจะเล่นไพ่นกกระจอกกับพวกเรา นั่นมันจับเสือมือเปล่าไม่ใช่เหรอ? ในกรณีที่เธอชนะก็ยังดี แต่ถ้าเธอแพ้แล้วชิ่งอีกล่ะ? พวกเราจะทำยังไง? "
หม่าหลันหน้าแดง และพูดอะไรไม่ออก
เมื่อเหอเหลียนเห็นรูปลักษณ์ของเธอ ก็พูดด้วยความดูถูกว่า: "ฉันได้ยินหงเย่นบอกว่าฝีมือการเล่นไพ่เธอไม่เลว จึงยอมเล่นกับเธอ ถ้าเธอไม่อยากจ่ายเงินแล้วเล่นต่อ เธอก็ช่วยจ่ายเงินห้าแสนหกหมื่นหยวนในตานี้ก่อน วันนี้ก็พอแค่นี้ ไม่เล่น!
------------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...