ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4883
หม่าหลันขมวดคิ้ว ส่งเสียงฮึดฮัด：“เธอเรียนออกเสียงยังไงเนี่ย？ไม่ชัดเลยสักนิด！พี่หลันต่างหาก ไม่ใช่พี่หลาน！เรียกฉันอีกครั้งสิ！”
“What……”หญิงสาวผิวสีไม่เข้าใจภาษาจีน เธอแค่พูดว่าสวัสดีพี่หลันตามคนอื่น แต่การออกเสียงมักจะเข้าใจยาก ตอนนี้เห็นหม่าหลันพูดประโยคยาวๆ ต่อหน้าตัวเองมากมาย ตัวเองจึงไม่เข้าใจ
หม่าหลันเห็นผู้หญิงผิวสีคนนี้มองมาที่ตัวเองอย่างว่างเปล่า ก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำ：“ฉันว่านะเธอเป็นอะไร？ฉันพูดกับเธอไม่ได้ยินหรือไง？”
สาวผิวสีไม่เข้าใจว่าหม่าหลันกำลังพูดอะไรอยู่ แต่ก็พอจะมองออกว่า ตอนนี้แม่เจ้าผีหงอไม่พอใจสักเท่าไหร่ เธอก็ทำอะไรไม่ถูกทันที
หม่าหลันเห็นเธอตัวสั่นด้วยความกระวนกระวาย ก็หัวเราะเยาะ จากนั้นพูดไปว่า：“ตอนนี้พี่หลันของเธออารมณ์ดี ไม่ถือสาเธอหรอก”
พูดจบ ก็หันหน้าไป ก้าวเท้ายาวออกไปอย่างไม่แคร์
ที่สนาม ทุกคนที่เห็นหม่าหลัน ยังคงทักทายเธอด้วยความเคารพ เพื่อให้หม่าหลันอารมณ์ดี
แต่ว่าหม่าหลันยังไม่รู้ว่า ทุกอย่างในตอนนี้ จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในวันพรุ่งนี้！
……
วันถัดมา
สิ่งแรกหลังจากหม่าหลันตื่นมาแล้ว ก็คือระบายความโกรธไปที่โคลอี้และเจสสิก้า
เธอเห็นว่าทั้งสองยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง จึงรีบไปที่ห้องน้ำแล้วหยิบน้ำเย็นมาหนึ่งกะละมัง แล้วเทน้ำไปครึ่งหนึ่งลงบนตัวโคลอี้ จากนั้นตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของโคลอี้ เธอหันไปแล้วสาดน้ำในกะละมังที่เหลือใส่เจสสิก้าที่นอนขดตัวอยู่อีกเตียง
เจสสิก้าก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ จากนั้นกระโดดขึ้นมาจากเตียง
หลังจากที่ทุกคนเป็นอิสระในห้องขังมาพักหนึ่ง ผู้คุมก็เข้ามาเช็กชื่อ
หลังจากเช็กชื่อ ทันใดนั้นผู้คุมก็พูด：“เฉินจื่อถง หวางซินหยู หลัวอิ๋ง พวกคุณสามคนกินข้าวแล้วกลับมาเตรียมพร้อม เก็บของ ก่อนเที่ยงวันนี้ พวกคุณทำเรื่องออกจากเรือนจำได้”
ทันทีที่ผู้คุมพูดแบบนี้ สีหน้าของหม่าหลันก็ตกใจอย่างมาก
ผู้คุมเรียกชื่อสามคนนี้ ซึ่งก็คือทหารหญิงสำนักว่านหลงทั้งสามนั่นเอง และก็เป็นที่พึ่งที่ใหญ่ที่สุดของหม่าหลันในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์
เพราะพลังการต่อสู้ที่ไร้เทียมทานของทั้งสามคนนี้ ทำให้ไม่มีใครกล้าแหย็มกับหม่าหลันในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์
ส่วนอดีตนักเลงในคุกเหล่านั้น ที่จริงพยายามท้าทายอำนาจของหม่าหลัน แต่ก็ถูกทหารหญิงทั้งสามคนนี้สอนให้พวกเขารู้ว่าต้องปฏิบัติตนอย่างไร
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...