ตอนนี้ สามสาวทหารสำนักว่านหลงก็กังวลเล็กน้อย
หนึ่งในนั้น เฉินจื่อถงที่เป็นผู้นำก็อดไม่ได้ที่จะใช้ภาษาจีนพูดกับหม่าหลัน:“พี่หลัน พวกเราจะไปแล้ว พี่ต้องดูแลตัวเองด้วยนะ!”
หม่าหลันใกล้จะร้องไห้แล้ว ดึงมือของเฉินจื่อถงอย่างตัวสั่น ร้องไห้ไปพูดไปว่า:“จื่อถงนะจื่อถง ไม่ว่ายังไงเธอก็ทิ้งฉันไว้ที่นี่ไม่ได้นะจื่อถง!ถ้าเธอไปแบบนี้ ฉันจะทำอย่างไรล่ะจื่อถง……โคลอี้กับเจสสิก้าไอ้สารเลวสองคนนี้ไม่ฉีกฉันเป็นชิ้นๆ เลยเหรอ?และยังมีพวกเหล่าเหม่ย เหล่าโม่ในห้องขังอื่นอีก……พวกเธอต้องอยากจะฆ่าฉันแน่ๆ……”
เฉินจื่อถงพูดอย่างทำอะไรไม่ได้:“พี่หลัน ฉัน……ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะออกไปได้เร็วขนาดนี้ ฉันคิดว่าฉันจะออกไปช้ากว่าพี่เสียอีก……พอพวกเราไปแล้ว พี่ต้องดูแลตัวเองนะ ไม่งั้นก็รีบหาทางออกไปซะเถอะ……”
หม่าหลันพูดอย่างสะอึกสะอื้น:“ตอนนี้พูดอะไรก็สายไปแล้ว……ถึงฉันจะอยากออกไป ก็ต้องโทรหาลูกเขยของฉันก่อน ให้ลูกเขยของฉันรีบหาทาง แต่วันนี้ตอนเที่ยงพวกเธอก็จะไปแล้ว ถึงตอนเย็นลูกเขยฉันจะพาฉันออกไป ช่วงเที่ยงถึงตอนเย็นฉันก็กลัวว่าจะไม่รอดแล้ว……”
พูดจบ เธอก็มองไปยังเฉินจื่อถง พูดอย่างคาดหวังว่า:“จื่อถง!ไม่งั้นเธอรีบทำอะไรผิดสิ!ออกไปตบตีผู้คุม หรือทุบตีนักโทษต่อหน้าผู้คุมก็ได้ แบบนี้เธอก็จะถูกขังอีกครั้งไม่ใช่เหรอ?”
เฉินจื่อถงตกใจ ส่ายหน้าพูดว่า:“พี่หลัน……กฎหมายของสหรัฐอเมริกาไม่ได้ทำงานแบบนี้ ถึงฉันทุบตีผู้คุมที่นี่ ก็ไม่ได้เอาฉันขังอยู่ในเรือนจำต่อ พวกเธอจะต้องแจ้งให้ตำรวจจับฉันก่อน จากนั้นค่อยเอาฉันไปขึ้นศาล แล้วศาลถึงจะค่อยตัดสินให้ฉันเข้ามาก่อน ฉันถึงจะเข้ามาได้……ถ้าฉันเข้ามา ก็น่าจะอีกสองวันเลย……”
“อ๋า?!”หม่าหลันก็ร้อนรนเหมือนมดที่อยู่บนหม้อทันที หมุนตัวอยู่ตรงนั้น เธอร้องไห้ไป พร้อมกับพึมพำในปากว่า:“จบเห่แล้วๆ ครั้งนี้ฉันจบเห่แล้วจริงๆ!”
ทุกคนต่างรู้ว่า ที่หม่าหลันวางอำนาจในเบดฟอร์ดฮิลส์ นั่นเพราะว่าข้างกายเธอมีผู้หญิงหัวเซี่ยสามคนที่ต่อสู้อย่างเก่งกาจ
ตอนนี้ หญิงสามคนนี้กำลังจะออกจากเรือนจำอย่างกะทันหัน หมายความว่า หม่าหลันจะสูญเสียที่คุ้มครองไปโดยสิ้นเชิง!
ดังนั้น คนจำนวนมากที่โดนหม่าหลันกดขี่ข่มเหง ทำให้ละอาย และยังเคยโดนทหารหญิงทั้งสามของสำนักว่านหลงจัดการ ในใจก็เริ่มอยากแก้แค้น
ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอ รอทั้งสามคนจากไปแล้ว ก็จะจัดการหม่าหลันอย่างดี ดูว่าเธอยังเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์หรือไม่

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...