ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4888
ดังนั้น เฉินจื่อถงพูดอย่างอึดอัดว่า：“ขอโทษนะพี่หลัน ช่วงนี้ถึงแม้พวกเราจะสนิทกันดี แต่พวกเราก็ไม่ใช่บอดี้การ์ดของพี่ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ง่ายเลยที่พวกเราจะถูกปล่อยออกไป สถานการณ์แบบนี้ยังไงก็หาเรื่องใส่ตัวไม่ได้ จากนี้ไป พี่ต้องพึ่งตัวเองแล้ว”
คำพูดของเฉินจื่อถง ทำให้หม่าหลันเหมือนตกไปในโรงน้ำแข็งทันที
เธอไม่มีอารมณ์ไปยุ่งว่าคำขอของตัวเองเกินไปหรือเปล่า เธอรู้แค่ว่าเฉินจื่อถงที่เอาแต่ปกป้องตัวเองที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ตอนนี้ไม่มายุ่งกับชีวิตของตัวเองอีกต่อไป
หม่าหลันกระสับกระส่ายเล็กน้อย นั่งอยู่บนเตียงคนเดียว มองพวกเฉินจื่อถงสามคนเก็บข้าวของส่วนตัว ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายและหวาดกลัว
หลังจากมีความกระวนกระวายจนถึงเที่ยง ผู้คุมก็มาที่ห้องขังอีกครั้ง
หลังจากเช็กชื่อเสร็จ เธอก็พูดกับพวกเฉินจื่อถงว่า：“สิ่งของของพวกคุณเก็บเรียบร้อยแล้วหรือยัง？ทนายความของพวกคุณมาถึงแล้ว ตอนนี้ตามฉันไปทำเรื่อง เตรียมออกจากเรือนจำ”
เฉินจื่อถงพยักหน้า พูดว่า：“พวกเราเก็บเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ไปได้แล้ว”
“โอเค”ผู้คุมพูด：“พวกคุณตามฉันมา”
พูดไป ก็พาพวกเฉินจื่อถงสามคนออกไป
เวลานี้หม่าหลันรีบถามไปว่า：“มีข่าวของฉันบ้างไหม？ปล่อยฉันออกไปเมื่อไหร่？”
ผู้คุมสาวถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ：“พี่หลัน พี่ต้องรออีกหลายวันถึงจะออกจากเรือนจำไม่ใช่เหรอ？”
หม่าหลันพูดอย่างตื่นตระหนก：“แกอย่าหยิ่งผยองเกินไป！ลูกเขยฉันสุดยอดมาก！”
โคลอี้พูดอย่างเยือกเย็น：“สุดยอดแล้วทำไม？เขาเข้ามาคุ้มครองเธอได้ไหม？ถ้าไม่ได้ ฉันก็จะเอาเธอตายก่อน！”
พูดไป โคลอี้ก็พูดอีกว่า：“ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างที่แกทำกับฉัน ฉันเอาคืนเป็นสิบเท่าร้อยเท่าแน่！ฉันจะยอมถูกขังอยู่ในนี้ทั้งชีวิตไม่ไปไหน ดีกว่ายอมปล่อยให้แกอยู่อย่างสุขสบาย！”
หม่าหลันตกใจจนเสียสติ ขาทั้งสองข้างอ่อนระทวย
ส่วนเจสสิก้าผู้คุมคนก่อน ตอนนี้ก็เดินเข้ามา พูดด้วยความเกลียดชังว่า：“อีนังหม่า ลูกเขยแกทำฉันตกงาน เข้าคุก แล้วหลายวันนี้แกยังทรมานฉันอีก วันนี้ตอนเย็นกลับไปในห้องขัง ฉันจะตัดขาของแก แล้วให้แกใช้ปากเลียพื้นให้สะอาด！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...