เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4888

ดังนั้น เฉินจื่อถงพูดอย่างอึดอัดว่า：“ขอโทษนะพี่หลัน ช่วงนี้ถึงแม้พวกเราจะสนิทกันดี แต่พวกเราก็ไม่ใช่บอดี้การ์ดของพี่ ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ง่ายเลยที่พวกเราจะถูกปล่อยออกไป สถานการณ์แบบนี้ยังไงก็หาเรื่องใส่ตัวไม่ได้ จากนี้ไป พี่ต้องพึ่งตัวเองแล้ว”

คำพูดของเฉินจื่อถง ทำให้หม่าหลันเหมือนตกไปในโรงน้ำแข็งทันที

เธอไม่มีอารมณ์ไปยุ่งว่าคำขอของตัวเองเกินไปหรือเปล่า เธอรู้แค่ว่าเฉินจื่อถงที่เอาแต่ปกป้องตัวเองที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ตอนนี้ไม่มายุ่งกับชีวิตของตัวเองอีกต่อไป

หม่าหลันกระสับกระส่ายเล็กน้อย นั่งอยู่บนเตียงคนเดียว มองพวกเฉินจื่อถงสามคนเก็บข้าวของส่วนตัว ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายและหวาดกลัว

หลังจากมีความกระวนกระวายจนถึงเที่ยง ผู้คุมก็มาที่ห้องขังอีกครั้ง

หลังจากเช็กชื่อเสร็จ เธอก็พูดกับพวกเฉินจื่อถงว่า：“สิ่งของของพวกคุณเก็บเรียบร้อยแล้วหรือยัง？ทนายความของพวกคุณมาถึงแล้ว ตอนนี้ตามฉันไปทำเรื่อง เตรียมออกจากเรือนจำ”

เฉินจื่อถงพยักหน้า พูดว่า：“พวกเราเก็บเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ไปได้แล้ว”

“โอเค”ผู้คุมพูด：“พวกคุณตามฉันมา”

พูดไป ก็พาพวกเฉินจื่อถงสามคนออกไป

เวลานี้หม่าหลันรีบถามไปว่า：“มีข่าวของฉันบ้างไหม？ปล่อยฉันออกไปเมื่อไหร่？”

ผู้คุมสาวถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ：“พี่หลัน พี่ต้องรออีกหลายวันถึงจะออกจากเรือนจำไม่ใช่เหรอ？”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน