เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4890

ตอนนั้นหม่าหลันกำลังอยู่ในช่วงหยิ่งผยอง เห็นอีกฝ่ายเคารพตัวเองขนาดนี้ และยังเป็นเพื่อนร่วมชาติที่โดนรังแก ดังนั้นจึงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

เธอจึงให้พวกเฉินจื่อถงทั้งสามคน ทุบตีหัวโจกคนสหรัฐอเมริกาคนนั้นตอนช่วงที่พักเดินเล่น ทำให้ตอนนี้หัวโจกชาวสหรัฐอเมริกาคนนั้นยังนอนอยู่ในห้องพยาบาล

ส่วนเพื่อนร่วมชาติเชื้อสายจีนเหล่านี้ เพราะมีการคุ้มครองจากหม่าหลัน ในห้องขังของพวกเธอ ก็กลายเป็นพี่ใหญ่คนใหม่

ตั้งแต่นั้นมา ทุกวันที่คนเหล่านี้กินข้าว พักเดินเล่น ก็จะมาอยู่รอบๆ หม่าหลันเพื่อไถ่ถามทุกข์สุข ด้วยความเคารพเป็นอย่างมาก

ดังนั้น หม่าหลันในตอนนี้คิดในใจว่า อีกฝ่ายติดค้างตัวเองอยู่ เวลานี้ยังไงก็ต้องยื่นมือเข้ามา ช่วยตัวเองบ้าง อย่างน้อยก็ปกป้องตัวเองไม่ให้ถูกซ้อมระหว่างพักเดินเล่น

ดังนั้น เธอจึงถือถาดอาหาร แล้วเดินก้าวไปที่คนพวกนี้

แต่ว่า ตอนที่เธอมาตรงหน้าคนพวกนี้ กำลังจะนั่งบนตรงที่นั่งว่างข้างๆ พวกเธอ คนหนึ่งในนั้นก็เอาขามาวางบนที่นั่งว่างทันที แล้วพูดด้วยใบหน้าเย็นชา：“ตรงนี้มีคนจองแล้ว！”

หม่าหลันพูดโดยไม่รู้ตัวว่า：“เสี่ยวจาง ตรงนี้ว่างไม่ใช่เหรอ？”

พูดไป เธอก็รีบพูดกับคนนั้นว่า：“เสี่ยวจาง เห็นแก่ที่พี่เคยช่วยพวกเธอไว้ ครั้งนี้ขอร้องล่ะพวกเธอช่วยพี่เถอะนะ แค่พวกเธอปกป้องพี่ ให้พี่ได้ไปที่สนามกีฬาแล้วโทรหาลูกเขยก็พอ！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน