อ่านสรุป บทที่ 4891 กลัวจริงๆ ว่าจะไม่รอดถึงวันนี้ 2 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง
บทที่ บทที่ 4891 กลัวจริงๆ ว่าจะไม่รอดถึงวันนี้ 2 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
หม่าหลันคิดไม่ถึงจริงๆ ผู้หญิงที่แต่ก่อนร้องไห้อ้อนวอนต่อหน้าตัวเอง จะง้างมือตบตัวเอง ในตอนที่ตัวเองต้องการความช่วยเหลือมากที่สุดได้
เธอกุมหน้าตัวเอง น้ำตาคลออยู่ในเบ้าตาไปมา ถามอย่างสะอึกสะอื้นว่า:“เสี่ยวจาง ถึงเธอไม่เห็นแก่ที่ฉันเคยช่วยเธอไว้เมื่อก่อน แต่อย่างน้อยก็น่าจะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชาติแล้วช่วยฉันไหม?และถึงเธอไม่ช่วยฉัน ก็ไม่จำเป็นต้องซ้ำเติมในเวลานี้หรอกมั้ง?!”
เสี่ยวจางพูดอย่างโมโห:“ใครเป็นเพื่อนร่วมชาติกับแก ฉันถือพาสปอร์ตสหรัฐอเมริกา!ไม่เหมือนเธอ ไม่มีแม้แต่กรีนการ์ด ยังถือวีซ่าท่องเที่ยว!”
“เธอ……”หม่าหลันรู้สึกแค่ว่าในใจของเธอเย็นเฉียบสุดๆ
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า คนที่ตัวเองเคยช่วย จะกลายเป็นคนร้ายกาจได้ขนาดนี้!
หม่าหลันที่สิ้นหวังและแตกสลาย น้ำตาไหลลงมา ราวกับด้ายขาด
เธอยังคิดว่า ตัวเองเป็นคนไม่รู้จักคิดมากพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเจอคนที่ไร้ยางอายยิ่งกว่าตัวเองเสียอีก
เวลานี้ เธอจึงตระหนักได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองตลกแค่ไหน
แม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์อะไรนั่น ก็แค่คนที่ใช้อำนาจมากดขี่ข่มเหง
และคนเหล่านั้นที่เคยเคารพตัวเองมาก่อน ก็ไม่ได้เกรงกลัว หรือเคารพตัวเองจริงๆ เลย
ท้ายที่สุดแล้ว ตัวเองก็เป็นตัวตลกตัวจริง
เสี่ยวจางเห็นหม่าหลันน้ำตาไหลเต็มหน้าต่อหน้าตัวเอง ก็อดไม่ได้ที่จะพูดจาแรงๆ ออกไป:“จะร้องไห้ก็ไปร้องไห้ตรงนู้นไป อย่ามาร้องตรงหน้าฉัน ไม่งั้นอย่ามาว่าถ้าคนสหรัฐอเมริกาเหล่านั้นจะเล่นงานเธอจนตาย ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่!”
หม่าหลันถามอย่างไม่เข้าใจ:“ขายปูขนแล้วจะเข้าเรือนจำได้ไง?ปลอมแปลงใส่ไป?หรือให้ไม่ครบ?”
หญิงสาวส่ายหน้าพูดว่า:“เธอไม่รู้เหรอ ปูขนถือเป็นสายพันธุ์รุกรานต่างถิ่นในสหรัฐอเมริกา ขายปูขนที่นี่ ถือว่าผิดกฎหมาย”
หม่าหลันถามอย่างตกใจ:“ผิดกฎหมายเธอยังขาย?”
หญิงสาวยิ้มอย่างขมขื่น:“เมื่อก่อนทุกคนแอบขายทั้งนั้น และขายให้คนเชื้อสายจีน เธอก็รู้ พวกเราชาวเชื้อสายจีนชอบกินปูขน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่สหรัฐอเมริกาก็ต้องคิดถึงรสชาตินี้ ดังนั้นพวกเราจึงหาช่องทางนำเข้ามา ด้านหนึ่งเพื่อหาเงิน อีกด้านก็ช่วยเพื่อนร่วมชาติให้หายอยากความรู้สึกคิดถึงบ้านเกิด และการค้าขายแบบนี้ก็ทำกันแบบส่วนตัว แค่ค้าขายในแวดวงคนเชื้อสายจีน ก็ปลอดภัยแล้ว……”
หม่าหลันรีบถาม:“ในเมื่อปลอดภัยมากมาตลอด ทำไมยังเกิดเรื่องล่ะ?”
หญิงสาวถอนหายใจ:“ก่อนหน้านี้ฉันนำเข้าปูขนจำนวนมาก เพราะว่าคุณภาพดี ราคาก็ไม่ถือว่าแพง ดังนั้นจึงขายได้ไว มีคนเชื้อสายจีนได้ยิน ก็ผมขับรถมาไกลมากเพื่อมาซื้อ แต่พอเขามาก็ขายไปหมดแล้ว เขาโกรธมาก จึงโทรแจ้งตำรวจ และตำรวจก็มาจับฉันทันที”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...