ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4893
ในเรือนจำ การสู้กันนั้นแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย
ดังนั้น สำหรับผู้ดูแลแล้ว ให้เวลานักโทษในการแก้ปัญหาความขัดแย้งทุกวัน ถือเป็นวิธีการควบคุมที่สำคัญมาก
ถ้าเป็นเวลานานแล้วไม่ให้โอกาสนักโทษเหล่านี้จัดการปัญหาความขัดแย้ง ให้นักโทษเหล่านี้เก็บความไม่พอใจคับแค้นใจเอาไว้ จะวุ่นวายได้ง่าย
ถ้าให้พวกเธอมีโอกาสสู้กันด้วยมือเปล่าทุกวัน ก็จะไม่เกิดเรื่องใหญ่โต
ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ หม่าหลันใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาว่างครึ่งชั่วโมงนี้ สร้างอำนาจไม่หยุด ทำให้ตัวเองกลายเป็นแม่เจ้าผีหงอแห่งเบดฟอร์ดฮิลส์
ตอนนี้ ความหวังอันสูงสุดของหม่าหลัน ก็คือก่อนเวลาว่างครึ่งชั่วโมงนี้ รีบโทรหาเย่เฉิน ให้เขาหาวิธีช่วยตัวเองไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม
หลังจากวิ่งไปแล้ว หม่าหลันหยิบโทรศัพท์สาธารณะมาเป็นอย่างแรก จากนั้นใช้มือที่สั่นโทรหาเย่เฉิน
พอโทรติด เธอก็ไม่สนว่าจะขายหน้าอีกต่อไป ร้องไห้ไปพูดไปว่า：“ลูกเขยแสนดี เมื่อไหร่แกจะพาแม่ออกไปกันแน่！”
เย่เฉินพูดอยู่ที่ปลายสาย：“แม่ ผมขอให้คนไปพูดแล้ว ก่อนค่ำวันนี้จะพาแม่ออกมา”
หม่าหลันได้ยินคำนี้ ก็โพล่งออกไป：“อ๋า？！รอถึงตอนค่ำเลยเหรอ！ลูกเขยแสนดี แม่พูดตรงๆ นะ ตอนนี้อย่างมากแม่ก็รอได้สิบกว่านาที ถ้าแกยังไม่หาทางช่วยแม่ แม่อาจจะตายที่นี่ได้”
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า：“แม่ แบบนี้ละกัน ตอนนี้ผมจะรีบไปก่อน ระหว่างทางจะโทรหาลูกค้าของผม ดูว่าเขาช่วยคิดหาทางได้ไหม แล้วรีบปล่อยแม่ออกมา ถึงตอนนั้นผมจะไปรับแม่เอง แล้วพวกเรากลับพรอวิเดนซ์ด้วยกัน！”
ที่จริงแล้วตัวเย่เฉิน ในเวลานี้มาถึงกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์แล้ว
ที่มากับเขาด้วยนั้น ยังมีเฟ่ยเจี้ยนจงแห่งตระกูลเฟ่ย และสามทหารสาวแห่งสำนักว่านหลง
ส่วนเย่เฉินตอนนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้าต่างบานสูงที่ห้องทำงานของหัวหน้าผู้คุม มองเห็นสนามกีฬาของทั้งเรือนจำจากที่สูง
ตอนนี้หม่าหลันกำลังกระวนกระวายใจอยู่หน้าโทรศัพท์สาธารณะ โดยถูกเย่เฉินมองเห็น
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...