เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4894

สำหรับเย่เฉินแล้ว ถ้าอยากเอาหม่าหลันออกมา แค่พูด เฟ่ยเจี้ยนจงก็สามารถให้ผู้คุมปล่อยเธอออกมาได้ทันที ภายในสิบวินาที

แต่สำหรับเย่เฉินแล้ว แบบนั้นจะหม่าหลันจะเปรียบเกินไป

คนอย่างหม่าหลัน ไม่เคยจำความยากลำบาก หากมีผลประโยชน์เล็กน้อยก็จะเสียการตัดสินอันปกติไป ถึงแม้จะอันตรายมากๆ ล้วงคองูเห่า แค่ให้เธอได้ลิ้มรสผลประโยชน์ เธอก็จะกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเสพติดมากขึ้นเรื่อยๆ

อย่างเช่นครั้งนี้ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ถ้าเธอเป็นอาหารและรู้รุกรู้รับ ไม่รู้จักโลภ งั้นตอนแรกที่เจมส์ ไวท์มาหาเธอ เธอก็ควรจะเตรียมตัวออกไปจากเรือนจำ แล้วรีบออกไปจากสถานที่แบบนั้นโดยเร็ว

แต่เธอกลับอาลัยอาวรณ์อิทธิพลพิเศษในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ ดังนั้นการขอผัดเวลาออกจากเรือนจำ สำหรับเย่เฉินแล้ว ช่างโง่เขลาสิ้นดี

ถ้าไม่ใช้โอกาสนี้ สั่งสอนหม่าหลันเสียบ้าง งั้นครั้งหน้าหม่าหลันก็จะลืมอีก

ดังนั้น เย่เฉินได้วางแผนเรียลลิตีโชว์ให้หม่าหลันไว้ล่วงหน้าแล้ว และตอนนี้ก็เพิ่งเข้าสู่ช่วงวอร์มอัพ

ตอนนี้เขาแสดงความลำบากใจในโทรศัพท์ เพื่อให้หม่าหลันตื่นตระหนกมากขึ้น สำนึกผิดมากขึ้น และเพื่อเป็นบทเรียนให้กับเธอ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน