เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4895

สำหรับจางอันฉีแล้ว ตอนนี้เธอกังวลมากที่สุดก็คือปัญหาการป้องกันตนเอง

ถ้าแมนดี้ที่ถูกทำร้ายกลับมา จะต้องมาแก้แค้นตัวเองแน่ และตัวเองที่ไม่มีที่พึ่งแล้ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอเลย ดังนั้นตอนนี้ที่ตัวเองทำได้เพียงอย่างเดียว ก็คือสลัดสิ่งที่พัวพัน

ตอนนี้กำลังเป็นช่วงพัก ทุกคนกำลังดูอยู่ที่สนามกีฬา และแทบรอไม่ไหวที่จะลงมือกับหม่าหลันในไม่ช้า

ถ้าตอนนี้ตัวเองซ้อมหม่าหลันต่อหน้าทุกคน ก็เหมือนกับการบอกทุกคนด้วยการปฏิบัติว่า ตัวเองไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหม่าหลัน

แล้วถ้ายังบังคับให้หม่าหลันมารับความผิดนี้ต่อหน้าทุกคน ความเสี่ยงของตัวเองก็จะลดลงไปอย่างมาก

หากไม่ได้จริงรอแมนดี้มา ตัวเองค่อยคุกเข่าอ้อนวอนเธอ ไม่แน่อาจจะหลบความหายนะนี้ได้

หม่าหลันก็เพิ่งเข้าใจในตอนนี้ว่า จิตใจมนุษย์ร้ายกาจได้ถึงเพียงใด

เธอไม่ยอมอีกต่อไป กัดฟันด่าไปว่า：“จางอันฉี เธออยากให้คนแก่ๆ อย่างฉันแบกรับความผิดแทนเธอ ฝันไปเถอะ！ตอนนั้นเธอเองที่คุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วขอร้องให้ฉันช่วยเธอจัดการแมนดี้นั่น เธออยากให้ฉันรับผิดแทนเธอต่อหน้าทุกคน ฉันบอกเธอให้ ไม่มีทาง！”

จางอันฉีคิดไม่ถึงว่าหม่าหลันจะกล้าเปิดโปงเบื้องหลังของตัวเองในที่สาธารณะ ก็โกรธทันที จึงเตะไปที่ตัวของหม่าหลัน ต่อว่าเธอว่า：“อีนังหม่า แกหาเรื่องตายเองนะ อย่าหาว่าฉันโหดเหี้ยมละกัน！”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน