ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4897
ผู้คุมสาวถามเธอ：“พี่หลัน พี่แน่ใจนะว่าจะออกจากเรือนจำ ไม่อยู่ที่กรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์ต่อแล้วใช่ไหม？”
“ใช่ๆๆ！”หม่าหลันพยักหน้าเหมือนเครื่องขุดน้ำมัน พูดอย่างสะอึกสะอื้น：“ไม่อยู่แล้ว พูดยังไงก็ไม่อยู่แล้ว！”
พอพูดจบ ก็มีผู้คุมอีกคนพาผู้หญิงสามคนเดินเข้ามา
หม่าหลันจ้องเขม็ง แล้วก็ตกใจทันที
เพราะผู้หญิงสามคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน คือพวกเฉินจื่อถงสามคนที่ถูกปล่อยออกไปช่วงก่อนอาหารเที่ยง
เธอไม่สนความเจ็บปวดอีกต่อไป ถามด้วยความประหลาดใจว่า：“จื่อถง……ทำไม……ทำไมพวกเธอกลับมาอีกล่ะ？”
เฉินจื่อถงพูดอย่างหมดหนทาง：“ไม่ต้องพูดถึงหรอกพี่หลัน โจทก์ไม่ถอนฟ้องอีกแล้ว บอกว่าต้องการคุยข้อตกลงกับทนายความของพวกเรา ไม่มีทางอื่น พวกเราต้องถูกขังอยู่ที่นี่ต่อไป ……”
พูดไป เธอก็มองหม่าหลัน แล้วถามอย่างตกใจสุดๆ：“พี่หลัน พี่เป็นอะไรไป？”
หม่าหลันน้อยใจและคับแค้นใจสุดๆ ชี้ไปที่พวกจางอันฉี ร้องไห้ไปพูดไปว่า：“จื่อถง……พวกมันตีฉัน……ฉันช่วยพวกมันไปตั้งเยอะ พวกมันกลับตีฉันเจียนตาย เธอต้องทวงความยุติธรรมให้ฉันนะ ……”
เฉินจื่อถงได้ยินคำนี้ ก็กัดฟันพูดไปทันทีว่า：“พี่หลันไม่ต้องห่วง พวกเราจะสั่งสอนไอ้สารเลวพวกนี้ที่ลืมบุญคุณเจียนตายแน่！”
จางอันฉีที่เพิ่งซ้อมหม่าหลันไป คิดไม่ถึงเลยว่า พวกเฉินจื่อถงที่ออกจากเรือนจำไปไม่นาน จะถูกส่งกลับมาอีกครั้ง！
เวลานี้ เธอตกใจจนสติเตลิดเปิดโปง！
พวกเธอเคยเห็นความแข็งแกร่งของพวกเขาแล้ว แค่พวกเขาอยู่ที่นี่ ในกรมราชทัณฑ์เบดฟอร์ดฮิลส์นี้ก็ไม่มีใครเทียบได้
ลูกสมุนสองคนของจางอันฉีในตอนนี้กลัวสุดๆ ต่างคุกเข่าลงบนพื้นและอ้อนวอนขอความเมตตา
ตอนนี้ทั้งสามก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน ที่จริงคิดว่าหม่าหลันเสียอำนาจไปแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า สถานการณ์เธอจะพลิกกลับมาได้เร็วขนาดนี้
พวกที่ดูเรื่องราวครึกครื้นตรงสนามกีฬา และรอลงมือหม่าหลัน เวลานี้ก็ตะลึงงันไปทันที
ในใจพวกเธอทั้งโกรธที่ที่พึ่งพิงของหม่าหลันกลับมาอีกครั้ง และดีใจ ที่ตัวเองทนไว้ไม่รีบลงมือ ไม่อย่างนั้น จะต้องโดนผู้หญิงสามคนนี้เอาตายแน่
ในใจหม่าหลันโกรธสุดๆ เธอแทบอยากจะหักขาผู้หญิงพวกนี้ด้วยมือเธอเอง
แต่เมื่อคิดได้ว่าตอนนี้ตัวเองต้องไปหาหมอ จึงได้เพียงบอกเฉินจื่อถงว่า：“จื่อถง อย่าปล่อยพวกเธอไปเด็ดขาด！แค่พวกเธอยังอยู่ที่นี่อีกวัน ก็อย่าให้พวกเธอได้อยู่ดีเลย！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...