ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4903

เย่เฉินแอบคิดในใจ งานของตัวเองที่นครนิวยอร์กก็เสร็จสิ้นแล้ว สมควรที่จะต้องกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเซียวชูหรันแล้ว ก็จึงพูดว่า“อีกเดี๋ยวก็จะกลับแล้ว ไม่กี่ชั่วโมงก็น่าจะถึง”

เซียวชูหรันพูดเตือน “เอ่อนี่คุณ อย่าลืมขอบคุณลูกค้าคนนั้นนะ หลายวันนี้เขาคงต้องหัวหมุนอยู่ไม่น้อย หรือไม่คืนนี้ก็เลี้ยงข้าวตอบแทนเขาสักมื้อ หากยังพอมีเวลากินข้าวเสร็จแล้วก็ค่อยขับรถกลับมา หากดึกมาก ค่อยกลับพรุ่งนี้เช้าก็ได้ อย่าให้คนอื่นเขามองว่าเราไม่มีมารยาท”

เย่เฉินไม่คิดจะเลี้ยงข้าวเฟ่ยเจี้ยนจง แต่ในเมื่อเซียวชูหรันพูดมาขนาดนี้แล้ว เขาก็จึงตั้งใจจะไปบอกหงห้ากับเฉินจื๋อข่าย ว่าให้พวกเขาอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในนครนิวยอร์กไปก่อนเพื่อรอเรียกใช้งาน

ดังนั้น เขาจึงพูดกับเซียวชูหรันว่า“ก็ได้ที่รัก งั้นเดี๋ยวผมจะเตรียมการจัดการเลย เสร็จแล้วจะรีบกลับไปนะ”

เย่เฉินวางสาย และพูดกับหม่าหลันว่า“แม่ ช่วงนี้แม่ก็พักรักษาตัวอยู่ที่นี่ไปก่อน ผมไปเจอลูกค้าเสร็จเรียบร้อย จะรีบกลับไปอยู่เป็นเพื่อนชูหรันเลย”

“ไปเถอะๆ！”หม่าหลันยิ้มร่าแล้วกล่าว“แม่อยู่ที่นี่จะได้รับการดูแลอย่างดีแน่นอน เรากับชูหรันไม่ต้องเป็นห่วงแม่นะ ！”

เย่เฉินไม่เป็นกังวลในเรื่องของหม่าหลันอยู่แล้ว

ความสะดวกสบายในโรงพยาบาลของเฟ่ยเจี้ยนจงที่หม่าหลันได้รับ โดยพื้นฐานแล้วจะมีแค่สมาชิกหลักของตระกูลเฟ่ยเท่านั้นที่จะได้อภิสิทธิ์ที่เหนือชั้นแบบนี้

หม่าหลันพักฟื้นที่นี่ จะทำให้เธอต้องรู้สึกว่าขาที่หักไปนั้นของตัวเองคุ้มค่าอย่างแน่นอน

และแล้ว เย่เฉินก็บอกลาหม่าหลัน แล้วเตรียมตัวเดินทางไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

แต่ทว่าในตอนที่เขากำลังขึ้นไปนั่งอยู่ที่บนรถแล้วนั้น จู่ๆก็มีสายหนึ่งโทรเข้ามาหาเขา

ที่ทำเขาต้องประหลาดใจนั้นก็คือ คนที่โทรมานั้นกลับเป็นหลี่ญ่าหลินที่เพิ่งจะเดินทางกลับไปพร้อมครอบครัวเมื่อสองวันก่อน

เย่เฉินรับสาย แล้วถามอย่างสงสัย“พล.ต.ท.หลี่โทรหาผมตอนนี้มีอะไรหรือเปล่า？คุณควรอยู่ที่ฮิวสตันกับครอบครัวไม่ใช่เหรอ ？”

หลี่ญ่าหลินหัวเราะแหะๆ แล้วกล่าว “คุณชายเย่ ผมอยู่นครนิวยอร์ก ผมได้จองเที่ยวบินในตอนค่ำจากตะวันออกกลางไปยังซีเรีย ดังนั้นก็เลยอยากถามว่าคุณยังอยู่ที่นครนิวยอร์กหรือเปล่า หากยังอยู่ที่นครนิวยอร์ก ผมอยากจะนัดเจอคุณ แล้วพูดคุยกัน ”

เย่เฉินเป็นฝ่ายเดินทางมาถึงที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงก่อน

ในตอนที่เขามาถึงที่ห้องเพรสซิเดนท์สูท หงห้าก็เดินเข้ามารายงาน“อาจารย์เย่ พล.ต.ท.หลี่ได้เดินทางมาถึงแล้ว”

เย่เฉินพยักหน้ารับ“ให้เขาเข้ามา”

หงห้ารีบเชิญหลี่ญ่าหลินที่อยู่ในชุดลำลองเข้าห้องมา

เมื่อเห็นเย่เฉิน หลี่ญ่าหลินก็ยกมือทำความเคารพกับเขา พูดอย่างนอบน้อม“คุณชายเย่ เราเจอกันอีกแล้วนะครับ！”

เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย ชี้ไปที่โซฟาตรงหน้า แล้วกล่าว “เชิญพล.ต.ท.หลี่นั่งก่อน ผมให้เวลาคุณได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวที่ฮิวสตันหนึ่งอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ？ทำไมถึงรีบเดินทางไปที่ซีเรียเลยล่ะ？”

หลี่ญ่าหลินหัวเราะ แล้วพูดอย่างเศร้าสร้อย“ลูกสาวกับลูกเขยวันๆเอาแต่ยุ่งอยู่กับการดูบ้านและดูรถ ไม่มีเวลาจะอยู่บ้านกันเลย ผมก็ไม่อยากจะเสียเวลาเปล่าที่ฮิวสตัน ตั้งใจจะเดินทางไปที่ซีเรียก่อน ไปเจอกับพยานที่คุณจับตัวมาเมื่อครั้งก่อน เพื่อสอบถามรายละเอียดสักหน่อย ”