ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4908
เมื่อห้าสี่เจ็ดเห็นหลี่ญ่าหลิน ก็ตกตะลึงราวกับเห็นผียังไงอย่างนั้น！
เขาไม่เคยได้ยินชื่อของหลี่ญ่าหลินมาก่อน และไม่รู้ประวัติความเป็นมาของเขา แต่เขาจำใบหน้าของหลี่ญ่าหลินได้ จำตอนที่ไปลอบฆ่าคนของตระกูลอานในครั้งนั้นได้ ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก สิ่งแรกที่เขาเห็น ก็คือหลี่ญ่าหลินที่อยู่ตรงหน้าคนนี้
ในตอนนั้น เขาเป็นฝ่ายหันปากกระบอกปืนเล็งไปที่หลี่ญ่าหลิน
ดังนั้น เขาจึงรู้ดีว่าในตอนนั้นหลี่ญ่าหลินถูกยิงไปกี่นัด และมั่นใจได้ว่าหลี่ญ่าหลินไม่มีทางมีชีวิตรอดไปได้แน่
และเพราะเหตุนี้ ในตอนที่เขาเห็นใบหน้าที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกตาของหลี่ญ่าหลินนั้น เขาก็จึงตื่นตระหนกอย่างมาก
หลี่ญ่าหลินเองก็รู้ คนคนนี้ก็คือคนร้ายที่หวังจะเอาชีวิตตัวเองในตอนนั้น แต่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธ ยกยิ้มให้แล้วกล่าว “เห็นท่าทีที่ตื่นตระหนกของคุณ คงน่าจะจำผมได้สินะ？”
ห้าสี่เจ็ดตกใจกลัว อดไม่ได้ที่จะตอบ“เอ่อคือ……มันเป็นไปได้ยังไง……ตอนนั้น……คนในตอนนั้น……ใช่คุณหรือเปล่า？！”
หลี่ญ่าหลินยกยิ้มแผ่วเบา แล้วกล่าว “หากคนที่คุณหมายถึง คือคนที่ถูกพวกนายยิงจนร่างพรุนที่หน้าลิฟต์คนนั้น ผมก็จะยอมรับตรงๆ ว่าเป็นผมเอง”
“แต่……แต่ว่านี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย……”ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างงงงวย“ตอนนั้นคุณถูกยิงไปหลายนัด ตายในที่เกิดเหตุทันที ไม่มีทางจะมีชีวิตรอดไปได้เลย……”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง“อันที่จริงผมควรจะตายไปแล้ว แต่โชคดีที่มีคุณเย่อยู่ ดังนั้นผมก็เลยฟื้นขึ้นมาได้ ”
ห้าสี่เจ็ดส่ายหน้าแล้วกล่าว“ พูดตามตรงนะพล.ต.ท.หลี่ ช่วงนี้ผมก็คิดเรื่องนี้มาตลอดอยู่เหมือนกัน แต่องค์กรนั้นลึกลับเกินไป ไม่มีข้อมูลอะไรที่ให้ผมจดจำมันได้เลย”
หลี่ญ่าหลินยกยิ้มเล็กน้อย หยิบเอาเหตุการณ์จากภัยทางธรรมชาติครั้งใหญ่ที่ตัวเองได้คัดแยกมา แล้วถามเขา“คุณห้า ปีนี้คุณอายุเท่าไรแล้ว？”
ห้าสี่เจ็ดตอบกลับ“พล.ต.ท.หลี่ ปีนี้ผมน่าจะอายุราวๆสามสิบหกถึงสามสิบแปดปีได้ครับ”
หลี่ญ่าหลินถามด้วยความสงสัย“คุณใช้อะไรมาคิดคำนวณอายุของคุณ？”
ห้าสี่เจ็ดพูดอธิบาย“ภายในของทหารหน่วยกล้าตาย มี‘ปฏิทิน’ที่จดบันทึกไว้อย่างลับๆ พวกเรายึดตามวันทำงานและวันพักผ่อนของตัวเอง จดบันทึกเวลาแบบคร่าวๆ แต่เพราะไม่มีแหล่งข้อมูลที่แน่ชัดมาอ้างอิง ดังนั้นก็จึงยังมีข้อผิดพลาดอยู่บ้าง”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...