ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4908

เมื่อห้าสี่เจ็ดเห็นหลี่ญ่าหลิน ก็ตกตะลึงราวกับเห็นผียังไงอย่างนั้น！

เขาไม่เคยได้ยินชื่อของหลี่ญ่าหลินมาก่อน และไม่รู้ประวัติความเป็นมาของเขา แต่เขาจำใบหน้าของหลี่ญ่าหลินได้ จำตอนที่ไปลอบฆ่าคนของตระกูลอานในครั้งนั้นได้ ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก สิ่งแรกที่เขาเห็น ก็คือหลี่ญ่าหลินที่อยู่ตรงหน้าคนนี้

ในตอนนั้น เขาเป็นฝ่ายหันปากกระบอกปืนเล็งไปที่หลี่ญ่าหลิน

ดังนั้น เขาจึงรู้ดีว่าในตอนนั้นหลี่ญ่าหลินถูกยิงไปกี่นัด และมั่นใจได้ว่าหลี่ญ่าหลินไม่มีทางมีชีวิตรอดไปได้แน่

และเพราะเหตุนี้ ในตอนที่เขาเห็นใบหน้าที่ทั้งคุ้นเคยและแปลกตาของหลี่ญ่าหลินนั้น เขาก็จึงตื่นตระหนกอย่างมาก

หลี่ญ่าหลินเองก็รู้ คนคนนี้ก็คือคนร้ายที่หวังจะเอาชีวิตตัวเองในตอนนั้น แต่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธ ยกยิ้มให้แล้วกล่าว “เห็นท่าทีที่ตื่นตระหนกของคุณ คงน่าจะจำผมได้สินะ？”

ห้าสี่เจ็ดตกใจกลัว อดไม่ได้ที่จะตอบ“เอ่อคือ……มันเป็นไปได้ยังไง……ตอนนั้น……คนในตอนนั้น……ใช่คุณหรือเปล่า？！”

หลี่ญ่าหลินยกยิ้มแผ่วเบา แล้วกล่าว “หากคนที่คุณหมายถึง คือคนที่ถูกพวกนายยิงจนร่างพรุนที่หน้าลิฟต์คนนั้น ผมก็จะยอมรับตรงๆ ว่าเป็นผมเอง”

“แต่……แต่ว่านี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย……”ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างงงงวย“ตอนนั้นคุณถูกยิงไปหลายนัด ตายในที่เกิดเหตุทันที ไม่มีทางจะมีชีวิตรอดไปได้เลย……”

หลี่ญ่าหลินพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง“อันที่จริงผมควรจะตายไปแล้ว แต่โชคดีที่มีคุณเย่อยู่ ดังนั้นผมก็เลยฟื้นขึ้นมาได้ ”

ห้าสี่เจ็ดส่ายหน้าแล้วกล่าว“ พูดตามตรงนะพล.ต.ท.หลี่ ช่วงนี้ผมก็คิดเรื่องนี้มาตลอดอยู่เหมือนกัน แต่องค์กรนั้นลึกลับเกินไป ไม่มีข้อมูลอะไรที่ให้ผมจดจำมันได้เลย”

หลี่ญ่าหลินยกยิ้มเล็กน้อย หยิบเอาเหตุการณ์จากภัยทางธรรมชาติครั้งใหญ่ที่ตัวเองได้คัดแยกมา แล้วถามเขา“คุณห้า ปีนี้คุณอายุเท่าไรแล้ว？”

ห้าสี่เจ็ดตอบกลับ“พล.ต.ท.หลี่ ปีนี้ผมน่าจะอายุราวๆสามสิบหกถึงสามสิบแปดปีได้ครับ”

หลี่ญ่าหลินถามด้วยความสงสัย“คุณใช้อะไรมาคิดคำนวณอายุของคุณ？”

ห้าสี่เจ็ดพูดอธิบาย“ภายในของทหารหน่วยกล้าตาย มี‘ปฏิทิน’ที่จดบันทึกไว้อย่างลับๆ พวกเรายึดตามวันทำงานและวันพักผ่อนของตัวเอง จดบันทึกเวลาแบบคร่าวๆ แต่เพราะไม่มีแหล่งข้อมูลที่แน่ชัดมาอ้างอิง ดังนั้นก็จึงยังมีข้อผิดพลาดอยู่บ้าง”