ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4909
หลี่ญ่าหลินพยักหน้า แล้วกล่าว“งั้นเรามายึดกันที่สามสิบแปดแล้วกัน”
พูดจบ เขาแยกเอาภัยทางธรรมชาติครั้งใหญ่ในรอบสามสิบห้าปีที่ผ่านมานี้ออกมา ในขณะที่มองดูรายการไป ก็กล่าวพูดขึ้น“ตั้งแต่คุณเกิดจนคุณออกจากฐานที่มั่นตรงนั้นเมื่อครั้งล่าสุด สถานที่ตั้งตรงนั้นเคยมีการโยกย้าย หรือเปลี่ยนที่ไหม？”
“ไม่มีครับ”ห้าสี่เจ็ดตอบ“สถานที่ที่ผมเกิด ไม่รู้ว่าคือที่ไหน และไม่รู้ว่าอยู่ลึกลงไปเท่าไร หลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีการโยกย้ายใดๆเลย ”
หลี่ญ่าหลินถามอีก “แล้วในความทรงจำของคุณ เคยมีแผ่นดินไหวที่รุนแรงเกิดขึ้นมาก่อนไหม ？”
“แผ่นดินไหว？”ห้าสี่เจ็ดครุ่นคิด แล้วกล่าว“มีแผ่นดินไหวที่ค่อนข้างจะรุนแรงอยู่ครั้งหนึ่ง แต่นั่นมันก็หลายปีมาแล้ว”
“หลายปีมาแล้ว？”หลี่ญ่าหลินถามต่อ“หลายปีที่ว่านี่มันประมาณกี่ปี ？”
ห้าสี่เจ็ดขมวดคิ้วและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงกล่าว“ก็น่าจะประมาณยี่สิบปีได้ แต่เวลาของผมน่าจะคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง บวกลบสักสองปี ”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้ารับ ยื่นมือไปขีดฆ่า2008หัวเซี่ย 2011ประเทศญี่ปุ่น และอีกหลายๆรายการที่มีลำดับเวลาที่ใกล้เคียงกันออก จากนั้นก็พูดขึ้นมา“อย่างนั้นแล้ว ก็สามารถตัดทางประเทศญี่ปุ่น กับของหัวเซี่ยทางฝั่งภาคกลางและตะวันตกเฉียงใต้ออกได้ ”
พูดจบ เขาเห็นลำดับ2004ของอินโดนีเซีย แล้วกล่าว“แผ่นดินไหวในความทรงจำครั้งนั้นของคุณ รู้สึกถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้นไหม？”
ห้าสี่เจ็ดพูดอย่างไม่ลังเล“รุนแรงอย่างมาก ในตอนนั้นยังสร้างความเสียหายให้กับสถานที่ตั้งของพวกเราด้วย มีคนได้รับบาดเจ็บ และบางคนก็ถึงขั้นเสียชีวิตด้วย ”
“น้ำรั่วน้ำซึม……”ห้าสี่เจ็ดครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นมาได้ พูดโพล่งออกมา“ตอนนั้นมีเหตุการณ์น้ำรั่วน้ำซึมอยู่จริง ที่พักอาศัยมีน้ำท่วมขังอยู่ราวๆยี่สิบเซนติเมตรได้ จากนั้นก็ได้ใช้เครื่องปั๊มน้ำสูบน้ำออกไป ”
เมื่อหลี่ญ่าหลินได้ยิน ถามด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นกับเขาว่า“เป็นน้ำเค็มหรือเปล่า？”
“เป็นน้ำเค็มไหมเหรอ？”
ห้าสี่เจ็ดขบคิดอยู่สักพัก ขมวดคิ้วแล้วกล่าว “อันนี้……ผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เพราะเกิดขึ้นนานแล้ว แต่ในความรู้สึก หลังจากนั้น ที่พื้นกับตามเสื้อผ้าก็มีคราบขาวๆตกค้าง จะใช่เกลือที่ตกตะกอนจากน้ำทะเลหรือเปล่า？”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้า แล้วกล่าว“ก็น่าจะเป็นเกลือ หากเป็นแบบนี้ สิ่งที่พวกคุณเจอ ก็น่าจะเป็นสึนามิที่เกิดขึ้นในอินโดนีเซีย จึงก่อให้เกิดน้ำซึมได้ เพราะแผ่นดินไหวในครั้งนั้นทำให้เกิดสึนามิขึ้นมา หลายประเทศโดยรอบก็ได้รับผลกระทบไปด้วย หนึ่งในนั้นก็รวมไปถึงสถานที่ตั้งของพวกคุณ ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...