ขณะที่พูด หลี่ญ่าหลินก็วาดวงกลมสองวงไปยังแผนที่ แล้วกล่าว“เท่าที่ดู สถานที่ตั้งของพวกคุณ มีความเป็นไปได้ว่าจะตั้งอยู่ทางตะวันตกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาจจะอยู่ที่ทางทิศตะวันออกของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้”
จากนั้น หลี่ญ่าหลินก็มองไปยังรายชื่ออื่นๆ พูดพึมพำ“จุดกำเนิดสึนามิของอินโดนีเซีย หลายปีมานี้ก็ยังมีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นอยู่ แต่ไม่ได้รุนแรงมาก พวกคุณรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนไหม?”
ห้าสี่เจ็ดส่ายหน้า แล้วกล่าว“ผมยืนยันไม่ได้ว่าหลายปีนี้รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนนั้นไหม แต่ที่ผมยืนยันได้ ก็คือไม่ได้รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนที่ชัดเจนใดๆเลย”
หลี่ญ่าหลินพยักหน้าแล้วกล่าว“เมื่อเป็นแบบนี้ ก็หมายความว่า สถานีที่ตั้งของพวกคุณ น่าจะอยู่ในแถบรอบนอกที่ได้รับผลกระทบจากสึนามิที่เกิดขึ้นในอินโดนีเซียเมื่อปี2004 นอกจากนี้แล้วก็น่าอยู่นอกเขตพื้นที่การเกิดแผ่นดินไหวที่ตามมาในบริเวณใกล้เคียง เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็น่าจะประมาณได้กับกระดาษยิงเป้าแผ่นหนึ่ง ล็อกตำแหน่งให้อยู่ในพื้นที่ระหว่างวงแหวนที่เก้าและสิบ นี่ถือเป็นการค้นพบครั้งใหญ่ก็ว่าได้”
ขณะที่พูด เขาวาดวงกลมหลายวงลงบนแผนที่ จากนั้นก็ใช้ปากกาเมจิกสีแดงทำเครื่องหมาย ไว้ตรงระหว่างกลางของวงกลมด้านนอกสุดสองวง แล้วกล่าว“แม้พื้นที่ส่วนนี้จะมีขนาดใหญ่อยู่มาก แต่ดีที่ส่วนใหญ่เป็นมหาสมุทร และคุณเองก็บอกว่าสถานีที่ตั้งของพวกคุณ ในปี2004รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของแผ่นดินไหว อีกทั้งยังมีน้ำซึมด้วย นั้นก็แสดงว่าที่ตั้งของพวกคุณ ก็น่าจะอยู่ไม่ห่างจากแนวชายฝั่ง ซึ่งก็น่าจะอยู่ในเขตชายฝั่งภายในวงแหวนนี้ หรือจะเป็นเกาะที่ไหนสักที่!”
ห้าสี่เจ็ดมองไปยังวงกลมบนแผนที่ พูดด้วยสีหน้าที่หลากหลายความรู้สึก“ตลอดหลายปี พวกเราทุกคน ต่างก็พยายามค้นหาว่าพวกเราอยู่กันที่ไหน แต่ก็ไม่มีใครรู้เลย……”
หลี่ญ่าหลินกล่าว“ตลอดหลายปี หลายชั่วอายุคนที่พวกคุณไม่สามารถจะหลบหนีออกจากการควบคุมขององค์กรนี้ได้ ก็น่าหดหู่ใจจริงๆ”
พูดจบ เขาหันมองห้าสี่เจ็ด แล้วพูดอย่างจริงจัง“ผมว่า หากพวกคุณอยากจะหลุดพ้นจากโซ่ตรวนที่ถูกพันธนาการมากว่าหลายร้อยปีนี้ไปได้ คุณชายเย่จะเป็นโอกาสเดียวของพวกคุณ มีเพียงเขาที่จะสามารถช่วยทหารหน่วยกล้าตายอย่างพวกคุณออกมาได้ คืนอิสรภาพให้แก่พวกคุณ”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...