ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4919
ดังนั้น นอกจากเย่เฉินจะต้องระมัดระวังตัวแล้ว ก็ยังหวังจะพึ่งเฮเลน่าที่ได้นั่งตำแหน่งควีนของยุโรปเหนือให้ช่วยด้วย
เฮเลน่าควีนของยุโรปเหนือ กับราชวงศ์ยุโรปเหนือที่อยู่เบื้องหลังของเธอ แม้จะเป็นแค่เพียงสัญลักษณ์ของพลเมืองชาวยุโรปเหนือเท่านั้น แต่ราชวงศ์ก็คือราชวงศ์ มีการปกครองแบบกษัตริย์อยู่ใต้รัฐธรรมนูญ แต่สิทธิพิเศษบางอย่างที่ราชวงศ์ควรมีก็ยังคงมีอยู่
ดังนั้น เย่เฉินตั้งใจว่า ตัวเองกับทหารของสำนักว่านหลงบินล่วงหน้าไปที่เมืองออสซูก่อน ให้เฮเลน่าใช้ช่องทางของราชวงศ์ส่งตัวเองไปเบอร์เกนอย่างเงียบๆ หากมีความจำเป็น ก็ค่อยส่งว่านพั่วจวินกับคนอื่นๆตามไป
เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็จะสามารถปกปิดบันทึกการเดินทางของทุกคนจากเมืองออสซูไปเบอร์เกนได้ ให้เบาะแสที่มีนั้นขาดหายไป สำหรับเฮเลน่าแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ดังนั้น เย่เฉินก็จึงวางสาย แล้วกดโทรไปหาเฮเลน่า
ในตอนนี้เอง เฮเลน่าที่อยู่ยุโรปเหนือ ก็กำลังออกมาจากโรงเรียนสอนเด็กพิเศษแห่งหนึ่ง พร้อมกับพ่อบ้านในราชวงศ์ ขึ้นนั่งบนรถประจำตำแหน่งของตัวเอง
ในช่วงระยะเวลานี้ เฮเลน่าพยายามที่จะเปิดเผยตัวเองต่อหน้าประชาชนชาวยุโรปเหนือ ดังนั้นก็จึงเข้าร่วมทำกิจกรรมและงานการกุศลต่างๆบ่อยครั้ง กิจกรรมของวันนี้ คือการไปโรงเรียนสอนเด็กพิเศษแห่งหนึ่ง เพื่อเยี่ยมและปลอบขวัญเด็กพิการของที่นั่น
กิจกรรมที่เพิ่งจะเสร็จสิ้น เฮเลน่านั่งอยู่บนรถพระที่นั่งด้วยความเหนื่อยล้าเล็กน้อย กำลังจะหลับตาพักผ่อนสักครู่ จู่ๆโทรศัพท์ส่วนตัวในกระเป๋าถือก็สั่นขึ้นมา
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นสายของเย่เฉินโทรเข้ามาหา ความเหนื่อยล้าที่มีของเธอก็พลันหายไป สีหน้าปรากฏความคาดหวังและเอียงอายขึ้นมาเล็กน้อย
เฮเลน่ากดรับสาย พูดด้วยน้ำเสียงที่ลิงโลด“ สวัสดีค่ะคุณเย่！”
“เฮเลน่า”เย่เฉินถามด้วยรอยยิ้ม“โทรมาตอนนี้รบกวนเวลาคุณหรือเปล่า？”
เฮเลน่าตอบกลับในทันที “จะรบกวนได้ยังไงละคะคุณเย่！คุณจะโทรมาเมื่อไรก็ได้ทั้งนั้น ！”
เฮเลน่าตอบกลับ“ฉันไปเมื่อไรก็ได้ แค่พรุ่งนี้ต้องถึงเบอร์เกนก็พอ ”
พูดจบ เธอถามเย่เฉิน “คุณเย่ คุณจะมาถึงเมืองออสซูเมื่อไร？”
เย่เฉินมองดูเวลา แล้วกล่าว “อีกสามชั่วโมงผมจะขึ้นเครื่องจากพรอวิเดนซ์ แล้วใช้เวลาสองชั่วโมงครึ่งไปเมืองออสซู”
เฮเลน่ากล่าว“อย่างนั้นมาถึงที่เมืองออสซูก็น่าจะประมาณสี่ทุ่ม ถึงเวลาฉันจะรอคุณที่เมืองออสซู！หากคุณไม่รีบที่จะต้องเดินทางไปเบอร์เกน ก็มาพักค้างที่วังก่อนคืนหนึ่ง หากรีบ เราก็ออกเดินทางในคืนนั้นได้เลย”
เย่เฉินตอบกลับในทันที“เราเดินทางเลยดีกว่า！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...