ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4920
ด้วยเพราะเครื่องบินคองคอร์ดมีความเร็วสูง และเครื่องบินของอีกฝ่ายก็ยื่นขออนุมัติใช้เส้นทางการบินในอีกสี่ชั่วโมงให้หลัง เย่เฉินเดาว่าพวกเขาคงจงใจจะให้เดินทางไปถึงที่เบอร์เกนยุโรปเหนือในช่วงกลางดึก ก็จึงไม่ได้รีบร้อนที่จะออกเดินทาง
เขาให้หงห้ากับเฉินจื๋อข่ายสองคนขึ้นเครื่องบินคองคอร์ด จากนครนิวยอร์กมาเปลี่ยนเครื่องที่พรอวิเดนซ์ ขณะเดียวกันก็ให้รออยู่ที่สนามบินพรอวิเดนซ์
ส่วนตัวเขาเอง ก็รอเซียวชูหรันเลิกเรียน แล้วบอกว่าที่ไซต์งานก่อสร้างของลูกค้าในนครนิวยอร์กมีปัญหา ขอให้เขารีบเดินทางไปดูฮวงจุ้ยให้ บอกเซียวชูหรันว่าคืนนี้ตัวเองต้องเดินทางไปนครนิวยอร์ก
เดิมทีเซียวชูหรันไม่อยากให้เขาต้องทำงานหนักอยู่แล้ว แต่เย่เฉินบอกเธอ เพื่อช่วยหม่าหลันแม่ของเธอออกมาจากคุก อีกฝ่ายใช้เส้นสายวิ่งเต้นให้อย่างเต็มที่ ดังนั้นตัวเองจึงติดค้างอีกฝ่ายอย่างมากจำเป็นต้องตอบแทน เซียวชูหรันก็จึงจำต้องตอบตกลงอย่างไม่มีทางเลือก
จากนั้น เย่เฉินก็บอกลาเซียวชูหรัน แล้วขับรถมุ่งตรงไปยังสนามบินพรอวิเดนซ์เพียงลำพัง
เวลานี้ที่สนามบินพรอวิเดนซ์ ถูกปกคลุมไปด้วยแสงอาทิตย์ยามอัสดง
ในสนามบิน เครื่องบินคองคอร์ดของตระกูลเย่ กับหงห้า และเฉินจื๋อข่าย ก็ได้รออยู่นานแล้ว
หลังจากที่เย่เฉินขึ้นเครื่องบิน เฉินจื๋อข่ายก็รีบเดินตาม แล้วกล่าว“คุณชาย ได้แจ้งกับหอควบคุมเรียบร้อยแล้ว เรานำเครื่องขึ้นได้ทุกเมื่อครับ ”
เย่เฉินพยักหน้าให้ แล้วกล่าว“งั้นเราก็เดินทางกันเลย”
เฉินจื๋อข่ายรีบไปแจ้งกับนักบินในทันที หงห้าที่อยู่ข้างๆถามเย่เฉินด้วยความสงสัย“อาจารย์เย่ เราจะไปทำอะไรที่ยุโรปเหนือกันเหรอ？”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดอย่างไม่คิดอะไร“ไปจับโจร”
เนื่องจากทางราชวงศ์ได้แจ้งไปยังสนามบินและทางศุลกากรแล้ว ดังนั้นเย่เฉินและพวก จึงถูกนำตัวออกจากสนามบิน ในฐานะแขกของราชวงศ์ แล้วมุ่งตรงไปยังพระราชวังของยุโรปเหนือ
เมืองออสซูในเวลานี้ เป็นเวลาที่ดึกมากแล้ว ระหว่างทางจากสนามบินไปยังพระราชวัง รถมีปริมาณน้อย จึงใช้ความเร็วได้
ควีนเฮเลน่าที่แต่งกายเต็มยศ ในตอนนี้ก็กำลังรออยู่อย่างร้อนรนภายในวัง
และคุณย่าของเธอ ซึ่งก็เป็นอดีตควีนที่เพิ่งจะสละตำแหน่งไป เห็นเฮเลน่าเดินวนเวียนไปมาอยู่กับที่ สีหน้าหลากหลายทั้งตื่นเต้น ดีใจ ประหม่าและกังวล เธออดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา“เฮเลน่า ความรู้สึกที่เรามีให้เย่เฉิน ยังไม่เปลี่ยนไปอีกเหรอ? ”
“เปลี่ยน？”ขาของเฮเลน่าชะงักในทันที พูดกับอดีตควีนด้วยสีหน้าที่จริงจัง“คุณย่า ความรู้สึกของหนูที่มีให้เย่เฉิน ชั่วชีวิตนี้ไม่มีวันจะเปลี่ยนมันได้”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...