บทที่ 492
เงินห้าล้านหยวนนี้แต่เดิมเป็นเงินสองล้านกว่าของหม่าหลัน บวกกับเงินอีกสองล้านกว่าที่เฉียนหงเย่นเอาออกมาใช้เป็นเหยื่อล่อ ให้หม่าหลันยืมซ้ำๆ แล้วเอาชนะกลับมา ให้เธอยืมจากนั้นก็เอาชนะกลับมา ความพยายามในช่วงบ่าย เงินห้าสิบล้านหยวนที่จำนองบ้านพักตากอากาศก็หายไปเช่นกัน
เหอเหลียนบอกกับหม่าหลันว่า: "น้องหม่าหลัน ขอโทษจริงๆ เงินห้าสิบล้านบาทของเธอแพ้หมดแล้ว"
หม่าหลานแทบบ้า และโพล่งออกมาว่า: "บ้านพักตากอากาศของฉันมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยล้าน พี่ไม่ควรให้ฉันแค่ห้าสิบล้าน! พี่ให้ฉันอีกห้าสิบล้าน ฉันจำนองหนึ่งร้อยล้าน! "
ขอโทษด้วยนะ" เหอเหลียนยิ้มเล็กน้อย พูดว่า: "เราได้เขียนมันเป็นลายลักษณ์อักษรไว้แล้ว ทั้งหมดคือห้าสิบล้าน ตามข้อตกลงของเรา เธอมีเวลาสามวันในการหาเงิน ถ้าเธอหาเงิน ก็ต้องหาเงินห้าสิบล้านบวกดอกเบี้ยห้าล้าน รวมเป็นห้าสิบห้าล้าน เมื่อเธอจ่ายเงินคืน ก็ไม่ต้องจำนองบ้านพักตากอากาศให้ฉันแล้ว แต่ถ้าเธอไม่มีเงินจำนวนห้าสิบห้าล้านนี้ ก็ต้องขอโทษด้วย บ้านพักตากอากาศนี้ก็จะกลายเป็นของฉัน”
หม่าหลานโพล่งออกมา: “ไม่ได้นะ บ้านพักตากอากาศนั่นไม่ใช่ของฉัน เป็นของลูกเขยฉัน ฉันติดสินไม่ได้!”
ในเวลานี้หม่าหลันรู้สึกว่า ไม่ว่ายังไงก็เอาบ้านพักตากอากาศมาเกี่ยวข้องไม่ได้ เพราะบ้านพักตากอากาศเป็นของเย่เฉิน ถ้าตัวเองถามเอาจากเย่เฉิน ลูกสาวและสามีของเขาก็จะรู้ แล้วไหนเรื่องที่ตัวเองเสียเงินตั้งเยอะ เสียบ้าน และเสียบ้านพักตากอากาศอีก พวกเขาทุกคนก็จะรู้
ดังนั้นเธอจึงรีบพูดกับเหอเหลียนว่า: "พี่เหลียน พี่ได้เงินสดฉันไปกว่าสองล้านหยวนและบ้านอีกหนึ่งหลัง บ้านพักตากอากาศหลังนี้พี่ปล่อยฉันไปเถอะ ชนะขนาดขนาดนี้ถือว่าพี่ได้เงินมากแล้ว! "
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของเหอเหลียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เธอเปลี่ยนสีหน้าและพูดอย่างเย็นชาว่า: "หม่าหลัน เธอเล่นไม่ได้แล้วอยากชิ่งใช่ไหม? คิดว่าฉันเหอเหลียนคนนี้น่าแกล้งสินะ วันนี้ถ้าเธอไม่คืนเงิน อย่ามาหาว่าฉันไม่ไว้หน้าล่ะ!”
หม่าหลันรีบร้องและพูดว่า: “พี่เหลียน พี่ดีไปทุกด้าน บ้านพักตากอากาศไม่ใช่ของฉันจริงๆ ฉันให้พี่ไม่ได้จริงๆ!”
เหอเหลียนไม่แยแส และพูดอย่างเย็นชา: “ฉันจะบอกไว้นะ เธอเลิกพูดเรื่องไร้สาระกับฉันได้แล้ว เธอคืนเงิน หรือไม่เธอก็เอาบ้านพักตากอากาศให้ฉัน ไม่เช่นนั้น ฉันจะให้หลานชายฉันไปเก็บหนี้กับเธอ! "
จากนั้น เหอเหลียนก็พูดว่า "หลานชายของฉันเป็นนักเลง ถ้าเธอไม่คืนเงิน ระวังเขาตัดมือทั้งสองของเธอ! "
หม่าหลันร้องไห้อย่างขมขื่นและพูดว่า: "ถึงพี่จะฆ่าฉัน ฉันก็เอาเงินห้าสิบห้าล้านหยวนมาให้ไม่ได้หรอกพี่เหลียน..."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...
รอตอนต่อไปอยู๋นะครับกำลังสนุกเลย...
รออัพเดตตอนใหม่อยู่นะครับ กำลังสนุกเลย...
ไม่มีอัพเดตแล้วหรือครับ กำลังสนุกเลย...
99% เว็บนี้แปลใกล้เคียงคำพูดของคนไทยที่สุด เสียดายเขาไม่แปลต่อให้ เว็บอื่นเขาไปไกลแล้วแต่แปลเข้าใจยากหน่อย ต้องใช้การเดาเข้าช่วยถึงพอจะเข้าใจ มีเว็บที่เป็นภาษาจีนล้วน ลองใช้โปรแกรมแปลภาษาดู ก็เหมือนเว็บอื่นๆที่ว่า ผลสุดท้ายก็กลับมาอ่านเว็บนี้ต่อ คิดว่าถ้าอ่านจนจบที่เขาแปล ก็คงไปหาอ่านเว็บอื่นต่อ เดาเอา😁...
อัพตอนต่อไปหน่อยครับกำลังสนุกเลย...
il semble que c'est leur fin d'histoire comme ça . merci pour ce temps de lecture,nous aurions préféré un lien d'achat complète du livre hélas . il temps de faire autre chose désormais...
สงสัยไม่ได้อ่านต่อแล้ว...แต่งดีมากเลยคัฟ ได้อรรถรถ...
สงสัยจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว กำลังสนุกเชี่ยว...