ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4922
อดีตควีนกุมมือเธอแน่น พูดอย่างจริงจัง“เฮเลน่า เรื่องนี้ วางแผนกันตั้งแต่เนิ่นๆเป็นดีที่สุดนะ！”
เฮเลน่าโบกมือแล้วกล่าว“คุณย่า……เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยกันดีกว่านะคะ……”
อดีตควีนยังอยากจะพูดต่อ ในตอนนี้เองพ่อบ้านก็วิ่งเข้ามา แล้วกล่าว“ท่านควีน ขบวนรถกลับมาแล้วครับ ！”
เมื่อเฮเลน่าได้ยิน ก็พูดอย่างตื่นเต้นดีใจ“หนูขอไปดูก่อนนะคะ！”
พูดจบ ก็วิ่งออกไปต้อนรับเย่เฉินในทันที
แม้จะเป็นฤดูร้อน แต่อากาศของเมืองออสซูในยามค่ำคืนก็หนาวเย็นเล็กน้อย แต่เฮเลน่ากลับสวมชุดกระโปรงยาวฉลองพระองค์เปิดไหล่ในแบบตะวันตก สวยงามราวกับดอกทิวลิปที่สมบูรณ์แบบและสูงส่ง
เมื่อเห็นเย่เฉินลงมาจากรถ กิริยามารยาทและความสง่างามของควีนที่เฮเลน่าเพิ่งจะได้เรียนรู้มาก็พลันหายไป ถูกแทนที่ด้วย เด็กสาวคนหนึ่งที่ราวกับกำลังมีความรัก ตื่นเต้นดีใจที่ได้เจอกับคนรัก
เธอถือชายกระโปรงขึ้น แล้ววิ่งไปหาเย่เฉิน พ่อบ้านอยากจะวิ่งตามไป แต่กลับพบว่าตัวเองไล่ตามเธอไม่ทันแล้ว
แข้งขาของอดีตควีนไม่ได้คล่องแคล่วมากนัก เดินออกไปอย่างไม่เร่งรีบ ในขณะที่มองดูร่างของเฮเลน่าวิ่งไป ก็พลางส่ายหน้าอย่างจนใจ แล้วถอนหายใจเบาๆ
เฮเลน่าวิ่งแจ้นไปยังตรงหน้าของเย่เฉิน ดวงตาที่ลุ่มลึกเต็มไปด้วยความดีใจ พูดอย่างตื่นเต้น“คุณเย่ ไม่เจอกันนานเลย！”
เย่เฉินยกยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดอย่างสุภาพ “ครับไม่ได้เจอกันนานเลย”
เย่เฉินพยักหน้า หันไปหาอดีตควีนที่อยู่ข้างๆ พูดอย่างจริงจัง“คุณอีเลียด รอผมจัดการธุระเรียบร้อยแล้วจะเข้ามาพบนะครับ ”
อดีตควีนรีบตอบกลับในทันที “ได้เลยคุณเย่ ฉันจะรอการมาของคุณอยู่ที่เมืองออสซูนะ ！”
จากนั้น เย่เฉินก็พาหงห้า เฉินจื๋อข่าย กับเฮเลน่าขึ้นไปยังเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ นักบินบังคับเฮลิคอปเตอร์ให้ขึ้นบินอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นก็มุ่งตรงไปยังเส้นทางของเบอร์เกน
บนเฮลิคอปเตอร์ เย่เฉินมองดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองออสซูผ่านทางหน้าต่าง เอ่ยถามเฮเลน่าที่อยู่ข้างๆ“เอ่อนี่เฮเลน่า คุณบอกว่าคุณมีงานการกุศลในเบอร์เกนวันพรุ่งนี้ ตอนไหนเหรอ ต้องการให้ผมไปเป็นกองหนุนให้คุณหรือเปล่า？”
เฮเลน่าพูดอย่างขวยเขิน“เอ่อคือ……คือว่า……พูดตามตรงนะคุณเย่ อันที่จริงแล้ว……ฉันไม่ได้มีงานการกุศลอะไรที่เบอร์เกนหรอก ที่พูดไปแบบนั้น เพราะอยากจะเดินทางไปเบอร์เกนกับคุณแค่นั้น ตอนนี้ฉันเป็นควีนของยุโรปเหนือ คุณอยู่ที่นั่นหากมีอะไรให้ฉันช่วยเหลือ ฉันก็สามารถจะช่วยคุณได้ในทันที……”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...