ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4928

เนื่องจากรถไฟฟ้าไม่มีเสียงดังตูมตามจากเครื่องยนต์ เสียงดังฮึ่ม ๆ มากที่สุดในตอนที่วิ่ง มันคือเสียงยางล้อรถที่เกิดจากพื้นถนนกับยางล้อรถ รวมทั้งเสียงดังอี๊ดอ๊าดที่ระดับเสียงไม่ดังมากตอนที่เครื่องยนต์เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง

เมื่อความเร็วของยานพาหนะลดลง เสียงยางล้อรถและส่งอี๊ดอ๊าดจากเครื่องยนต์ก็จะลดลงอย่างรวดเร็ว ดังนั้น ในตอนนี้ รถบรรทุกไฟฟ้าที่ปิดไฟคันนี้ แทบจะวิ่งผ่านอย่างไร้สุ้มเสียงเหมือนวิญญาณอย่างไรอย่างนั้น บนถนนเล็ก ๆ ในยามราตรีที่เงียบสงัดนี้

เย่เฉินมีชีวิตชีวาเอามาก ๆ ในทันที จู่ ๆ คนกลุ่มนี้ระมัดระวังขนาดนี้ มีเพียงความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือเป้าหมายอยู่ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว

และในจังหวะนี้ เย่เฉินได้ยินคนนั้นที่นั่งอยู่ข้างคนขับ ในห้องโดยสาร ใช้ภาษาจีนพูด : “อีกสองกิโลเมตรก็ถึงแล้ว จอดให้พรรคพวกเริ่มติดตั้งอาวุธก่อนเถอะ !”

รถบรรทุกจอดนิ่งอยู่ข้างทางทันที จากนั้นทั้งสองคนลงจากห้องโดยสารพร้อมกัน สาวเท้าวิ่งไปท้ายรถอย่างรีบ ๆ

คนขับรถใช้ปลายนิ้วเคาะที่ประตูท้ายเบา ๆ ประตูท้ายก็เปิดจากด้านในทันที

หกคนที่อยู่ในตู้สินค้า ในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นสวมอาวุธต่อสู้ครบชุด เสื้อเกราะกันกระสุน หมวกนิรภัย ปืนผาหน้าไหม้ แทบจะเหมือนกันกับอาวุธที่ห้าสี่เจ็ดพกติดตัวไว้ตอนลอบสังหารครอบครัวคุณตาคุณยายของเย่เฉินในตอนนั้นเลย

หลังจากทั้งสองคนกระโดดเข้าไปในตู้สินค้า คนอื่น ๆ ก็ยื่นอาวุธที่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วให้ด้านหน้าพวกเขาทันที ช่วยพวกเขาสวมใส่อย่างรวดเร็ว

หลังจากพร้อมกับที่สองคนนี้ติดอาวุธครบชุดแล้ว คนนั้นที่นั่งอยู่ข้างคนขับก่อนหน้านี้ก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก : “ทุกคน สองคนต่อหนึ่งกลุ่ม ช่วยกันตรวจดูอาวุธ ไม่สามารถให้มีการประมาทใด ๆ ได้อย่างเด็ดขาด !”

“รับทราบ !”

คนอื่น ๆ ตอบรับทันที จากนั้นในตู้สินค้ามีเสียงเสียบซองกระสุน ใส่กระสุนปืนผาหน้าไม้ดังขึ้น

คนขับรถพูดโดยไม่ต้องคิด : “ได้ครับผู้บัญชาการ ! ผมเข้าใจแล้วครับ !”

ผู้บัญชาการพยักหน้า เอ่ยเสียงดัง : “เยี่ยม ! ลงรถ !”

พร้อมกับที่เขาลั่นคำสั่ง ประตูท้ายตู้สินค้าเปิดออก นักฆ่าแปดคนสวมเสื้อสีดำ ในมือถือปืนผาหน้าไม้สีดำ สวมหน้ากากสีดำ กระโดดลงรถอย่างเงียบเชียบ จากนั้นแอบเข้าที่นาข้างทางอย่างรวดเร็ว เคลื่อนย้ายไปด้านหน้ารวดเร็วอย่างเงียบเชียบ

เย่เฉินที่นอนคว่ำอยู่หลังคารถบรรทุก จ้องร่างของแปดคนนี้เอาไว้เขม็ง เตรียมที่จะขย้ำผู้ล่าที่กำลังจะไปล่าเหยื่ออีกที

คราวนี้เอง เสียงของว่านพั่วจวินดังขึ้นในหูฟัง : “คุณเย่ครับ ผมได้ตรวจสอบข้อมูลสถานะของพนักงานขนถ่ายที่เข้าเวรแปดคนนั้นแล้ว ในข้อมูลแสดงว่า แปดคนนี้ล้วนเป็นพลเมืองบ้านเกิดเมืองนอนที่ยุโรปเหนือแต่ดั้งเดิม และเอกสารประวัติใสสะอาดมาก ไม่เหมือนคนที่สถานะลึกลับ มีเบื้องหลังไม่ชัดเจนแบบนั้นเลยครับ”