ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4930
ว่าแล้ว เย่เฉินก็พูดอีก : “อีกทั้งการจราจรทางบกระหว่างประเทศสหภาพยุโรปไม่ได้ควบคุมชายแดน ความสะดวกในการเปิดให้รถแล่นผ่าน ก็ง่ายดายเหมือนการขับรถในประเทศอย่างการเดินทางสัญจรระหว่างสองมณฑล แต่ว่า แม้ว่าทุกคนต่างเป็นประเทศสหภาพยุโรป องค์กรที่ดำเนินการตามกฎหมายแต่ละแห่งต่างรับใช้ประเทศของแต่ละประเทศ ดังนั้นหากว่าพวกเขามาถึงสวีเดน ก็จะสร้างความลำบากให้กับการตรวจสอบของทางตำรวจยุโรปเหนืออย่างมาก การออกนอกประเทศสวีเดนเป็นตัวเลือกที่สมบูรณ์แบบมาก”
จากการพูดทางโทรศัพท์เมื่อครู่ของอีกฝ่าย รวมทั้งสภาพหน้าหลังของเครื่องบินสองลำ เย่เฉินก็พอจะจัดระเบียบความคิดภารกิจของทั้งแปดคนในครั้งนี้ได้
พวกเขาบินมาถึงยุโรปเหนือโดยไม่กลัวต่อความยากลำบาก ต้องการจับคนหนึ่งที่สำคัญอย่างยิ่งต่อองค์กรไป
ส่วนเส้นทางที่พวกเขาจัดเตรียม ก็คือเข้ายุโรปเหนือ ออกสวีเดน
หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นการใช้วิธีหลอกลวงเปลี่ยนแปลง และจับตัวเป้าหมายจากเบอร์เกน ก็จะขับรถหกร้อยกว่ากิโลเมตรมุ่งไปสวีเดน ฉวยโอกาสออกจากสวีเดน
โบอิ้ง 777 อีกลำหนึ่งออกบินจากไนจีเรียพอดี รอตอนที่เครื่องบินถึงพื้นสวีเดน คนพวกนี้ก็น่าจะสามารถไล่กวดถึงสวีเดนได้เหมือนกัน
ในจังหวะนี้ว่านพั่วจวินเอ่ยปาก : “คุณเย่ กระผมคิดว่า ตอนนี้เรายังมีช่วงระยะฟักตัวเจ็ดแปดชั่วโมง สามารถทำการเคลื่อนพลอย่างฉับไวได้ หากว่าตอนนี้เราส่งคนไปสวีเดน จับตาดูเครื่องบินลำนั้นจากไนจีเรียไปสวีเดน น่าจะสามารถทำความเข้าใจขั้นตอนโดยละเอียดของพวกเขาได้ชัดเจน ไม่แน่ว่าสามารถสืบสาวเรื่องราวจากเบาะแสบางอย่างได้ จนสามารถหาตำแหน่งโดยละเอียดของฐานทัพสักแห่งของพวกเขาได้ !”
เขาเอ่ยกับว่านพั่วจวิน : “โบอิ้ง 777 หกลำนี้ในตอนนี้ จากมุมมองของฉัน ก็เท่ากับเป็นหกสายโทรศัพท์ที่ศัตรูได้เปิดเผยออกมาแล้ว กลับยังไม่รู้ ก็เหมือนถูกศัตรูถอดรหัสการติดต่อสื่อสารได้ในระหว่างสงคราม ขอเพียงอีกฝ่ายไม่ได้ตระหนักว่ารหัสการติดต่อสื่อสารได้ถูกถอดรหัสแล้ว ก็ยังสามารถใช้รหัสชุดเดิมนี้ได้ต่อ เมื่อเป็นแบบนั้น เราก็สามารถเข้าใจการกระทำโดยละเอียดของอีกฝ่าย โดยอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ได้ติดต่อใด ๆ กับอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน ขอเพียงเราสามารถรับประกันการโจมตีอย่างแม่นยำในทุกครั้ง พวกเขาก็จะไม่รู้สึกตัวเลยว่าเกิดปัญหาจากข้อต่อไหนกันแน่”
ในตอนนี้หลี่ญ่าหลินเองก็พูดอย่างเห็นด้วยไม่หยุด : “ผมเห็นด้วยกับความคิดของคุณชายเย่ ตอนนี้ไม่มีความจำเป็นที่ต้องออกโจมตีจริง ๆ ครั้งก่อนหน้านั้นที่อยู่นครนิวยอร์ก คุณชายเย่ทำให้องค์กรนี้เกิดความเสียหายใหญ่ อีกทั้งบังเอิญด้วยว่า คุณชายเย่ไม่ได้รับข่าวคราวใด ๆ ผ่านช่องทางใดก็ตามล่วงหน้าเลยจริง ๆ ดังนั้นพวกเขาเองก็คาดคะเนโดยว่ากันตามความเป็นจริง สาเหตุที่ครั้งที่แล้วล้มเหลว ไม่ใช่เพราะเปิดเผยล่วงหน้า แต่เป็นเพราะคู่ต่อสู้แข็งแกร่งเกินไป ”
“หากว่าครั้งนี้คุณชายเย่สามารถใช้อุบายเหมือนกันอีกครั้ง เพียงแต่จะทำให้ผู้บริหารองค์กรนี้สงสัยว่าศักยภาพของตัวเองตามการพัฒนาของสังคมภายนอกไม่ทัน แต่จะไม่ทำให้พวกเขาคิดโยงไปว่าเรื่องช่องทางการขนส่งของตัวเองแดงออกมาแล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ จากนี้เรายังสามารถใช้ประโยชน์จากเบาะแสเครื่องบินหกลำนี้ และทำการลอบยิงอย่างแม่นยำต่อกับพวกเขา ! หลายครั้งแบบนี้ กลัวว่าจะทำให้พวกเขาเกิดความสงสัยเรื่องราวก่อนหน้านี้ !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...