ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4931
เย่เฉินยิ้มเอ่ย : “พล.ต.ท.หลี่กับฉันคิดเหมือนกัน ตอนนี้ฉันอยากตามเบาะแสนี้ไป ฉวยโอกาสนี้ให้หลาย ๆ บทเรียนกับพวกเขาหน่อย หากว่าพวกเขาประสบความล้มเหลวที่ทีมถูกทำลายบ่อย ๆ พวกเขาไม่เพียงจะสงสัยเรื่องราวก่อนหน้านี้ ยังจะขาดความมั่นใจ และไม่กล้าที่จะทำอย่างเต็มที่ภายในช่วงเวลาอันยาวนานมากในอนาคต”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินสีหน้าหวาดกลัว เอ่ยด้วยเสียงเย็นยะเยือก : “แม้ว่าฉันไม่เคยเห็นผู้มีพระคุณที่พวกเขาเรียกกันนั่น แต่จากการบรรยายของห้าสี่เจ็ด ไม่ยากที่จะวิเคราะห์นิสัยของคนนี้ออก คนคนนี้จะต้องมีความมั่นใจและความถือดีสูงมาก และเนื่องจากศักยภาพยิ่งใหญ่มากพอจริง ๆ น่าจะประสบความพ่ายแพ้อย่างยับเยินน้อยมาก ดังนั้นก่อนหน้าที่จะพบกับเขา ฉันต้องให้คนที่มีความถือดีสุด ๆ คนนี้ถูกบีบบังคับให้รู้จักถึงหลักการที่ไม่เปลี่ยนแปลงชั่วนิรันดร์ นั่นก็คือเหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า !”
สงครามทางจิตวิทยา เป็นประเด็นที่เย่เฉินให้ความสำคัญมาโดยตลอด
สมัยแรกสุด เขาเคยผลักบริษัทวัสดุก่อสร้างเทียนเหาทั้งหมดให้ราบเป็นหน้ากลอง ต่อหน้าสามีภรรยาโจวเทียนเหา นั่นก็เพื่อทำลายจิตใจของพวกเขาให้ย่อยยับ
ให้หงห้าสลักตัวอักษรไว้ที่หน้าผากพ่อลูกหลิวกว่างกับหลิวหมิงสองคนด้วย ก็คืออุบายที่ฆ่าทั้งคนและจิตใจ
ยังมีเย่ฉางหมิ่นผู้เป็นอาที่โลกทัศน์สูงลิ่ว เย่อหยิ่งกดคนอื่น ก็ถูกเขาขังในหมู่บ้านชุมชนเพื่อถูเหลี่ยมให้เรียบด้วยเหมือนกัน
ในขณะนี้ แม้ว่าเขายังขาดความมั่นใจองค์กรลึกลับนี้ แต่เขาได้ตัดสินใจแล้ว ต้องค่อย ๆ เล่นกับองค์กรนี้ ทำให้ผู้ที่ควบคุมอยู่เบื้องหลังองค์กรนี้พังทลายลงก่อน จากนั้นค่อยเหยียบองค์กรนี้ให้ราบสิ้นซากอีกที !
ในจังหวะนี้ นักฆ่าที่อยู่ระหว่างการเตรียมพร้อมแปดคนนี้ ยังเดินเคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ อยู่ในความมืด
การบุกจู่โจมของคนพวกนี้ถือว่าไวพอตัว และแทบไม่ส่งเสียงดังเลยสักนิด เมื่อดูจากตรงนี้จะเห็นได้ว่า ศักยภาพของคนพวกนี้น่ากลัวพอสมควร
หากว่าทิ้งอาวุธออก ศักยภาพเฉพาะตัวของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าแกร่งกว่าพวกห้าสี่เจ็ดไม่น้อยเลย แม้ว่าที่ฝึกฝนจะไม่ใช่ศิลปะการบู๊ก็ตาม แต่ศักยภาพก็จะไม่ด้อยไปกว่านักบู๊หกดาวเช่นกัน
เย่เฉินตามพวกเขาโดยอยู่ห่างไปหลายร้อยเมตรอย่างไม่รีบไม่ร้อน ปีนขึ้นเนินเขาที่ค่อนข้างราบเรียบตามพวกเขาไป
ผู้อาวุโสนั่นดูเวลา กลับเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยความร้อนใจ เคาะนอกประตูห้องหนังสือชั้นแรกเบา ๆ เอ่ยด้วยความนอบน้อม : “คุณหนูครับ”
มีเสียงเด็กสาวที่อ่อนวัยมาก ถึงขนาดที่เจือด้วยความไร้เดียงสาอยู่หน่อย ๆ ในนั้นดังขึ้น : “เข้ามาได้”
ผู้อาวุโสเอ่ยด้วยความเคารพ : “ครับ คุณหนู !”
พูดจบ เขาก็ผลักประตูห้องเบา ๆ
แม้ว่าคฤหาสน์หลังนี้ ดูโดยรวมแล้วเป็นแบบบ้านเดี่ยวสไตล์ตะวันตก แต่การตกแต่งภายใน กลับเป็นโบราณสไตล์จีนมาก
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...