ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4932

ในห้องหนังสือ มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผิวอ่อนนุ่มมากกำลังนั่งอยู่ข้างหน้าโต๊ะหนังสือหวงฮวาหลีจากไหหลำเกรดท็อป ถือหนังสือโบราณที่เริ่มเหลืองเล่มหนึ่งโดยอ่านอย่างเพลิดเพลินเลย

หญิงสาวหน้าตางดงามมาก ไม่สามารถหาข้อบกพร่องบนใบหน้าได้เลย แม้กระทั่งขนตาที่ยาวและงอนนั้นก็สมบูรณ์แบบอย่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

ส่วนร่างของเธอสวมเดรสแพรไหมปักสีสันสไตล์จีน คู่กับเสื้อคลุมไหล่งดงามประณีตที่ปักเมฆมงคลสี่ทิศ ยิ่งมีเสน่ห์โบราณมากขึ้น ดูออกเลยว่าน่าจะเป็นผู้ที่สนใจวัฒนธรรมชุดฮั่นฝูอย่างบ้าคลั่งเลย

พร้อมกับที่ผู้อาวุโสเข้าประตูมา เด็กสาววางหนังสือในมือลง มองผู้อาวุโสพร้อมกับเอ่ยถาม : “เก็บเสร็จหมดแล้วใช่ไหม ?”

“กราบเรียนคุณหนู ยังไม่เสร็จครับ” ผู้อาวุโสเอ่ย : “เครื่องลายครามที่คุณเก็บสะสมเยอะเหลือเกินจริง ๆ พวกคนรับใช้กำลังห่อทีละชิ้น แต่ว่าที่จะออกเดินทางก่อนฟ้าสว่างน่าจะไม่มีปัญหาครับ”

สีหน้าเด็กสาวกลัดกลุ้มเล็กน้อย เอ่ยอย่างทอดถอน : “มิสู้ไม่เอาเครื่องลายครามพวกนั้นไปแล้ว ว่าแล้วก็ละอายใจ หากไม่ใช่ว่าฉันหลงใหลของพวกนี้ เราก็จะไม่มีอันตรายที่ข้อมูลจะถูกเผยออกไป……”

ผู้อาวุโสยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปาก : “คุณหนู พวกมันต่างเป็นของรักของคุณ การห่อก็ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ ไม่ทำให้เวลาที่คุณกำหนดไว้ล่าช้าหรอกครับ”

“ก็ได้……” เด็กสาวพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ยปากพูดอย่างเศร้าใจหน่อย ๆ : “ฉันยังทำใจจากที่นี่ไม่ลงเลยจริง ๆ นะ ไปครั้งนี้แล้ว กลัวว่าไม่มีโอกาสกลับมาอีกแล้ว”

ผู้อาวุโสรีบเอ่ยปลอบใจ : “คุณหนูครับ รอถึงสถานที่ใหม่แล้วจัดการจนเรียบร้อย กระผมจะช่วยคุณสร้างฟาร์มการเกษตรแห่งใหม่ให้ครับ หากว่าคุณชอบ แกะสลักลักษณะของที่นี่ซ้ำไว้อีกครั้งหมดเลยแบบหนึ่งต่อหนึ่งก็ไม่มีปัญหาครับ”

“ดี” เด็กสาวยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ย : “งั้นคราวหน้าฉันอยากลองเลี้ยงโคนมพันธุ์เจอร์ซี รู้สึกว่าโคนมพวกนั้นตัวเล็ก ซื่อ ๆ น่ารักดี”

ผู้อาวุโสพยักหน้าแล้วยิ้มเล็กน้อย : “ได้เลยครับ ! รอถึงรัสเซียตะวันออกไกล กระผมจะเลี้ยงโคนมพันธุ์เจอร์ซีที่ดีที่สุดสองสามตัวให้คุณอย่างแน่นอนครับ !”

เด็กสาวยิ้มเอ่ย : “เพียงแต่ไม่รู้ว่าสภาพภูมิอากาศที่นั่นเหมาะหรือเปล่า”