ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4932

ในห้องหนังสือ มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ผิวอ่อนนุ่มมากกำลังนั่งอยู่ข้างหน้าโต๊ะหนังสือหวงฮวาหลีจากไหหลำเกรดท็อป ถือหนังสือโบราณที่เริ่มเหลืองเล่มหนึ่งโดยอ่านอย่างเพลิดเพลินเลย

หญิงสาวหน้าตางดงามมาก ไม่สามารถหาข้อบกพร่องบนใบหน้าได้เลย แม้กระทั่งขนตาที่ยาวและงอนนั้นก็สมบูรณ์แบบอย่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

ส่วนร่างของเธอสวมเดรสแพรไหมปักสีสันสไตล์จีน คู่กับเสื้อคลุมไหล่งดงามประณีตที่ปักเมฆมงคลสี่ทิศ ยิ่งมีเสน่ห์โบราณมากขึ้น ดูออกเลยว่าน่าจะเป็นผู้ที่สนใจวัฒนธรรมชุดฮั่นฝูอย่างบ้าคลั่งเลย

พร้อมกับที่ผู้อาวุโสเข้าประตูมา เด็กสาววางหนังสือในมือลง มองผู้อาวุโสพร้อมกับเอ่ยถาม : “เก็บเสร็จหมดแล้วใช่ไหม ?”

“กราบเรียนคุณหนู ยังไม่เสร็จครับ” ผู้อาวุโสเอ่ย : “เครื่องลายครามที่คุณเก็บสะสมเยอะเหลือเกินจริง ๆ พวกคนรับใช้กำลังห่อทีละชิ้น แต่ว่าที่จะออกเดินทางก่อนฟ้าสว่างน่าจะไม่มีปัญหาครับ”

สีหน้าเด็กสาวกลัดกลุ้มเล็กน้อย เอ่ยอย่างทอดถอน : “มิสู้ไม่เอาเครื่องลายครามพวกนั้นไปแล้ว ว่าแล้วก็ละอายใจ หากไม่ใช่ว่าฉันหลงใหลของพวกนี้ เราก็จะไม่มีอันตรายที่ข้อมูลจะถูกเผยออกไป……”

ผู้อาวุโสยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปาก : “คุณหนู พวกมันต่างเป็นของรักของคุณ การห่อก็ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ ไม่ทำให้เวลาที่คุณกำหนดไว้ล่าช้าหรอกครับ”

“ก็ได้……” เด็กสาวพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ยปากพูดอย่างเศร้าใจหน่อย ๆ : “ฉันยังทำใจจากที่นี่ไม่ลงเลยจริง ๆ นะ ไปครั้งนี้แล้ว กลัวว่าไม่มีโอกาสกลับมาอีกแล้ว”

ผู้อาวุโสรีบเอ่ยปลอบใจ : “คุณหนูครับ รอถึงสถานที่ใหม่แล้วจัดการจนเรียบร้อย กระผมจะช่วยคุณสร้างฟาร์มการเกษตรแห่งใหม่ให้ครับ หากว่าคุณชอบ แกะสลักลักษณะของที่นี่ซ้ำไว้อีกครั้งหมดเลยแบบหนึ่งต่อหนึ่งก็ไม่มีปัญหาครับ”

“ดี” เด็กสาวยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ย : “งั้นคราวหน้าฉันอยากลองเลี้ยงโคนมพันธุ์เจอร์ซี รู้สึกว่าโคนมพวกนั้นตัวเล็ก ซื่อ ๆ น่ารักดี”

ผู้อาวุโสพยักหน้าแล้วยิ้มเล็กน้อย : “ได้เลยครับ ! รอถึงรัสเซียตะวันออกไกล กระผมจะเลี้ยงโคนมพันธุ์เจอร์ซีที่ดีที่สุดสองสามตัวให้คุณอย่างแน่นอนครับ !”

เด็กสาวยิ้มเอ่ย : “เพียงแต่ไม่รู้ว่าสภาพภูมิอากาศที่นั่นเหมาะหรือเปล่า”

ผู้อาวุโสยิ้มเอ่ย : “น่าจะไม่มีปัญหาครับ รอฤดูหนาวมาถึงแล้ว ค่อยเอาวัวมาเลี้ยงในห้อง ขอเพียงเตรียมหญ้าเลี้ยงสัตว์ให้เรียบร้อยก็พอแล้ว”

“เยี่ยม” เด็กสาวพยักหน้า แล้วเอ่ยปากบอก : “สองวันนี้จิตใจเอาแต่กระวนกระวาย ฉันเสี่ยงทายหน่อย”

ว่าแล้ว เธอดึงลิ้นชักโต๊ะหนังสือออก หยิบเหรียญทองแดงที่เก้าเหรียญที่แตกต่างกันออกมาจากด้านใน

จากนั้น เธอแบ่งเก้าเหรียญออกเป็นสามแถวบนโต๊ะ จากนั้นใช้มือหยกเรียวยาวจับเหรียญชิ้นที่หนึ่งแถวที่หนึ่ง เหรียญชิ้นที่สองแถวที่สอง เหรียญชิ้นที่สามแถวที่สาม

จากนั้น เธอหลับตาลงอีกครั้ง ท่องอะไรอยู่ในปาก แล้วโยนสามเหรียญทองแดงนี้บนโต๊ะ

เด็กสาวลืมตา เมื่อเห็นสามเหรียญทองแดงสามเหรียญนี้ ก็ร้องอุทาน : “ชะตากรรมที่ถูกลิขิตไว้ที่ฉันคำนวณไว้วันก่อน ได้ใกล้เข้ามาแล้ว……”

ผู้อาวุโสร้องอุทาน : “เร็วขนาดนี้ ? !”

เด็กสาวพยักหน้า ไม่พูดจา จ้องมองเหรียญทองแดงหกเหรียญที่เหลืออยู่ก่อนหน้าด้วยใบหน้าจริงจัง

ในตอนนี้ เนื่องจากเหรียญทองแดงเก้าเหรียญก่อนหน้านี้เพิ่งถูกเด็กสาวหยิบไปเป็นเส้นทแยงมุมจากทางซ้ายบนจนถึงทางขวาล่าง เหรียญทองแดงหกเหรียญที่เหลือ ปรากฏเป็นรูปสามเหลี่ยมสองรูปที่อยู่ทางซ้ายล่างและทางขวาบน

เธอหยิบเหรียญทองแดงสามเหรียญที่อยู่ซ้ายล่างขึ้นมา โยนไปบนโต๊ะอย่างเร่งรีบ เอ่ยด้วยสีหน้าที่หวาดผวายิ่งขึ้น : “ในสัญลักษณ์เสี่ยงทายมีกลิ่นคาวเลือดรุนแรงมาก วันนี้ต้องมีการสังหารอย่างแน่นอน……”

พูดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะกังขา : “ไม่ใช่สิ……เมื่อคืนฉันตั้งเสี่ยงทาย ในสัญลักษณ์เสี่ยงทายแม้แสดงออกมาว่าฉันมีเคราะห์อย่างแน่นอน แต่กลับเป็นสถานการณ์ที่น่ากลัวแต่ปลอดภัยนี่น่า……”

พูดจบ เธอรีบหยิบเหรียญทองแดงสามเหรียญที่เหลือขึ้นมา โยนมันไว้บนโต๊ะ