ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4933
แต่ สาเหตุเนื่องจากตึงเครียด หนึ่งเหรียญในสามเหรียญทองแดงนั้นเนื่องจากใช้แรงมากเกินไป เลยหล่นไปอยู่บนพื้นจากบนโต๊ะ หลังจากเด็กสาวเห็นสองเหรียญนั้นที่อยู่บนโต๊ะ พอจะลุกขึ้นมองที่อยู่บนพื้นนั่นให้ชัดเจน จู่ ๆ ด้านนอกก็มีคนกรีดร้องอย่างน่าเวทนา ตะโกน : “เร็ว ! มีนักฆ่า !”
จากนั้น ก็ได้ยินเสียงปืนระบายลูกกระสุนออกมา ท่ามกลางวัตถุโดยรอบ
สีหน้าของผู้อาวุโสหวาดกลัวทันที เอ่ยปากบอก : “คุณหนูครับ……พวกเขามาหาถึงที่แล้ว……”
สีหน้าของเด็กสาวก็อดไม่ได้ที่จะหวาดผวายิ่งกว่า ตอนที่เธอกำลังจะมองเหรียญทองแดงเหรียญสุดท้ายให้ชัดเจน แต่ผู้อาวุโสคนนั้นได้ควักปืนสั้นด้ามหนึ่งออกจากช่วงเอวแล้ว ถอยหลังแล้วขวางอยู่ด้านหน้าเธอ พลันเอ่ยด้วยสีหน้าน่าเกรงขาม : “คุณหนู วางใจได้ครับ ขอเพียงกระผมยังมีชีวิตอยู่ จะปกป้องคุณรอบด้านอย่างสุดชีวิตแน่นอนครับ !”
พอพูดจบ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าค่อย ๆ ใกล้เข้ามา ลูกกระสุนหลายนัดถึงขนาดที่ว่ายิงมาที่กำแพงห้องหนังสือเลย
จากนั้น จู่ ๆ ประตูห้องหนังสือก็ถูกคนถีบออกในเท้าเดียว คนเสื้อดำที่แบกปืนไรเฟิลพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วอยู่หลายคน
ผู้อาวุโสยิงปืนไปทางคนนั้นที่เป็นผู้นำทันทีโดยไม่ลังเลเลยสักนิด แต่คนนั้นที่เป็นผู้นำกลับหลบลูกกระสุนของอีกฝ่ายที่ยิงออกมาจากปากกระบอกปืนอย่างง่ายดาย จากนั้น พุ่งไปด้านหน้า จับข้อมือของผู้อาวุโสที่ถือปืนเอาไว้ ทำให้ผู้อาวุโสไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
จากนั้น คนที่เป็นผู้นำคนนั้นเผยรอยยิ้มโหดร้าย จู่ ๆ มืออีกข้างหนึ่งหยิบดาบสั้นเล่มหนึ่งออกมาจากที่ไหนไม่รู้ ยกมือขึ้นเตรียมจะตัดแขนของผู้อาวุโสอยู่รอมร่อ
เด็กสาวคนนั้นรีบเอ่ยเสียงสูง : “พวกคุณอยากได้อะไรก็หยิบเอาไปได้เต็มที่เลย ขอเพียงอย่าแตะต้องคุณปู่ของฉัน !”
คนที่เป็นผู้นำคนนั้นยิ้มเอ่ยด้วยความเหยียดหยาม : “ไอ้แก่ คนข้างนอกแกตายหมดเกลี้ยงแล้ว แกมีสิทธิ์อะไรมาเจรจาเงื่อนไขกับฉัน ?”
พูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคารพเลื่อมใสในชั่วพริบตา แล้วเอ่ยอย่างเต็มไปด้วยยกย่องเชิดชู : “ผู้มีพระคุณมีคำสั่ง ให้พวกแกสองคนไปพบเขาเป็น ๆ ! จำเอาไว้ นี่เป็นเกียรติของพวกแกสองคน ! ถึงแม้เป็นฉัน ก็ไม่มีโอกาสได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของผู้มีพระคุณ !”
พูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ เขาก็ยิ้มโดยยากที่จะปกปิดความตื่นเต้นเอาไว้ แล้วเอ่ยปากพูด : “ทว่าครั้งนี้พึ่งบุญวาสนาของพวกแกสองคน ไม่แน่ว่าหลังจากฉันสร้างความดีความชอบดีเด่น ก็มีโอกาสไปพบผู้มีพระคุณด้วยเหมือนกัน !”
ในจังหวะนี้เอง จู่ ๆ ก็มีเสียงเคร่งขรึมหนึ่งดังขึ้นนอกประตู : “ขอโทษด้วยนะ แกไม่มีโอกาสนี้แล้ว !”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...