ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4935

บาดแผลนั่นอยู่บนพื้นราบที่เป็นระเบียบอย่างสมบูรณ์แบบ เลือดเนื้อเอ็นกระดูกที่อยู่ในนั้นเห็นได้ชัดเจนแจ่มแจ้ง อีกทั้งยังมีเลือดสดกระฉูดออกมามากอีกด้วย !

เขาวิงเวียนศีรษะ รีบมองบนพื้นอีกที คราวนี้จึงจะพบว่า ที่ตกไปเมื่อครู่ไม่ใช่เพียงปืนไรเฟิลจู่โจมครึ่งท่อน แต่เป็นปืนไรเฟิลจู่โจมครึ่งท่อน รวมทั้งแขนข้างขวาของตัวเองด้วย !

“อ๊า !”

ความเจ็บปวดอันรุนแรงทำให้เขาแทบจะล้มหมดสติ เขามองเย่เฉิน ราวกับมองเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น

ผ่านความหวาดกลัวขีดสุดประมาณสามวินาทีไปแล้ว จู่ ๆ เขาก็ร้องตะโกนเสียงดัง : “เร็ว ! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้! ฆ่ามันเลย ! !”

เจ็ดคนที่เหลือก็ได้สติกลับมาภายในชั่วพริบตา แต่ละคนจะแบกปืนยิงตามสัญชาตญาณ

เย่เฉินใช้สายตาที่ฉับไวและดุดันมองไปโดยรอบ ระเบิดความแข็งกร้าวในชั่วพริบตา แล้วตะโกนเสียงดัง : “ใครกล้า !”

เสียงที่ตะโกนนี้ ทำให้ทั้งเจ็ดคนตกใจจนขวัญหายทันที ปืนไรเฟิลจู่โจมในมือ ราวกับหนักถึงห้าร้อยกิโลกรัม ไร้เรี่ยวแรงจะยกมันขึ้นมาเลยด้วยซ้ำไป !

คนนั้นที่เป็นผู้นำหมดหวังแล้ว ตวาดอย่างสูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้ว : “ไอ้พวกบ้าที่รักตัวกลัวตายอย่างพวกแก ! พวกแกนึกว่าแบบนี้มันจะปล่อยพวกแกไปอย่างนั้นน่ะเหรอ ? !”

ทุกคนกลัวจนไม่กล้าพูดจา

เพราะว่าพวกเขาต่างรู้ดี เย่เฉินสามารถตัดปืนไรเฟิลจู่โจมของผู้บัญชาการ และตัดแขนของเขาให้ขาดได้ ก็สามารถตัดหัวของพวกเขาให้ขาดได้เหมือนกัน

ดังนั้น เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงลักษณะอันน่าเวทนาที่ถูกตัดหัว ในตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเสี่ยงหันกระบอกปืนไปทางเย่เฉิน

เย่เฉินมองทั้งเจ็ดคนแวบหนึ่ง ดุด้วยเสียงเย็นยะเยือก : “วางปืนทั้งหมดลงซะ !”