ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4936
เห็นอาการที่เขาได้ถูกพิษแล้ว เย่เฉินเอ่ยเหน็บแนมอย่างเหยียดหยาม : “แสดงความจงรักภักดีให้ผู้มีพระคุณของแกให้เต็มที่เถอะ ถึงทางนั้นก็ไม่ต้องรีบกลับชาติมาเกิด ไม่แน่ว่าใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่นัก ฉันก็จะส่งเขาลงไปพบแกเอง ถึงตอนนั้นแกยังสามารถคอยปรนนิบัติให้เขาต่อได้”
ว่าแล้ว จู่ ๆ เย่เฉินตระหนักถึงอะไรได้ เลยเอ่ยอุทาน : “อัยหยา ขอโทษด้วย ฉันลืมไปว่าแกไม่เคยเห็นผู้มีพระคุณคนนั้น ต่อให้ส่งเขาลงไป ก็ไม่แน่ว่าแกจะจำได้”
เย่เฉินในตอนนี้ พูดด้วยใบหน้าจนปัญญา : “เอาแบบนี้แล้วกัน ถึงตอนนั้นฉันจะให้คนแกะสลักคำว่าผู้มีพระคุณเอาไว้บนหน้าผากเขา จะได้สะดวกแกในการจำเขาได้ !”
คนนั้นที่เป็นผู้นำถลึงตาโต จ้องเย่เฉินตาเขม็ง ต่อให้ฝัน ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ทำไมเย่เฉินถึงมีความมั่นใจที่จะสามารถกำจัดผู้มีพระคุณได้มากถึงขนาดนี้ !
รู้สึกว่าพิษได้ถึงอวัยวะภายในทั้งหมดของตัวเองแล้ว เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พังทลายมาก ๆ : “แก......แก......เมื่อกี้แก......ทำ......ทำไมไม่......ไม่ถาม......ไม่ถามฉันอีกครั้ง......แก......แกถามฉัน......อีกครั้ง......ฉันก็จะ......ฉันก็จะบอกแกแล้ว......”
เย่เฉินพูดด้วยความเหยียดหยาม : “ฉันขี้เกียจจะพูดจาเหลวไหลกับแก แกไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหน้าของผู้มีพระคุณนั่น และออกมาปฏิบัติภารกิจ ยังสวมฟันปลอมที่ใส่ยาพิษไว้เต็มในปากอีกด้วย สามารถมองออกจากสองข้อนี้ได้ แกเป็นเพียงแค่หัวโจ๊กเล็ก ๆ ของขยะในองค์กรนี้ก็เท่านั้น ฉันคิดว่าเจ็ดคนนี้ที่อยู่ข้างแก ก็ไม่แน่ว่าจะรู้น้อยไปกว่าแก หลังจากแกตายไป ฉันยังถามพวกเขาเอาได้ ! ”
คำพูดของเย่เฉินที่เปี่ยมไปด้วยการหยอกล้อและเหน็บแนม ทำให้ผู้บัญชาการคนนั้นเต็มไปด้วยความแค้นใจ
เขาฝืนใช้แรงเฮือกสุดท้าย กัดฟันพูด : “ผู้มีพระคุณ……ผู้มีพระคุณจะต้องแก้แค้นให้ฉันแน่ !”
“เพราะว่าพวกแกแสดงออกว่าทุ่มเทชีวิตในการทำงานยิ่งกว่า ผู้มีพระคุณเลยเลื่อนขั้นให้พวกแก ให้ตำแหน่งองครักษ์ทหารม้ากล้าที่เรียกกันให้พวกแก ทำให้พวกแกสามารถถอดผ้าดำที่คลุมตาไว้ได้ พวกแกไม่ก็รุ่นพ่อของพวกแกรู้สึกซาบซึ้ง ฮึกเหิมเนื่องจากสิ่งนี้ คิดว่าตัวเองบรรลุผลการก้าวข้ามชนชั้นแล้ว แต่ในความเป็นจริง พวกแกยังคงถูกองค์กรนี้ควบคุมอย่างเข้มงวด นอกจากปฏิบัติภารกิจที่พวกเขามอบให้พวกแก พวกแกไม่มีอิสรภาพใด ๆ เลย ขอเพียงสามารถสู้สุดชีวิตต่อไปได้ ช่วงชิงการก้าวข้ามชนชั้นครั้งต่อไปให้เป็นจริง ถูกไหม ?”
“ให้ฉันเดานะ องครักษ์ทหารม้ากล้าพวกนี้อย่างแกขึ้นไปอีก อาจจะเป็นผู้นำทางอะไรนั่นที่เรียกกัน ถึงตอนนั้น บางทีพวกแกอาจมีโอกาสได้สถานะในสังคมตามสภาพความเป็นจริง จากนั้นถูกจัดไปใช้ชีวิตในสังคมตามสภาพความเป็นจริง วางหมากในระดับลึกของแต่ละเขตแดน แต่ละพื้นที่ให้สำเร็จลุล่วงแทนองค์กรนี้ ถูกไหม ?”
หลังจากคบค้ากับหลี่ญ่าหลินช่วงเวลาหนึ่ง ความสามารถในการวิเคราะห์ตรรกะของเย่เฉินก็พัฒนาขึ้นไม่น้อยเลยเช่นกัน
ก่อนหน้าคืนวันนี้ เขารู้เพียงรูปแบบการปฏิบัติการทหารหน่วยกล้าตายพวกนั้นของห้าสี่เจ็ด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เอาตรงๆผมอ่านมา ก้ไม่ได้สงสารหงเยนน่ะ แต่แค่ใจจริงผมให้เลือกว่าใครจะตาย อยากจะให้อีหม่าหลันตายห่าไปมากกว่าอีก ไม่มีหม่าหลันอยู่แม่จะอ่านสนุกกว่านี้มาก...
เองก้อยากให้หม่าหลันเสียสติไม่ใช่หรอเย่เฉิน ส่วนชูหรันมึงก้เข้าข้างแม่ตีวเองเกิ้น รู้ทั้งรู้นิสัย สันดานแม่เป้นงี้ก้ยังเลือกที่จะเข้าข้าง พระเอกทิ้งเองไปหานานาโกะหรือกู้ชิวอี้จะสมน้ำหน้าให้ ดีเกิน กตัญญูจนโง่...
กูไม่เข้าใจจริง ผู้เขียนมึงหลงรักหม่าหลันขนาดนั้นเลย ทำไมต้องให้อีนี่ มันสมหวังที่จะทำร้ายหงเย่นด้วยว่ะ ทำไมไม่ให้อีหม่าหนักใจจนตาย ทำร้านหงเย้นไม่สำเร็จด้วย คนเขี่ยไร อิจฉาตาร้อนขนาดนี้น เมื่อไหร่แม่งจะตายสักที อีท่าเนี่ย...
พาหลิวหม่านฉงชมมหาลัย ไรมันเกี่ยวไรกับการปรับแต่งแล้วสรรหาเพราะเย่เฉิน เย่เฉินไม่ได้สร้างมหาลัยสะหน่อย หรือเป้นเพราะที่ ที่เย่เฉินเคยมาเรียนหรอ...
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...